we współczesnej technologii OPTYKA we współczesnej technologii

Aparat fotograficzny Aparat fotograficzny, potocznie aparat – urządzenie służące do wykonywania zdjęć fotograficznych. Pierwowzorem aparatu fotograficznego było urządzenie nazywane camera obscura. Tradycyjny aparat fotograficzny jest urządzeniem przystosowanym do naświetlania materiału światłoczułego, umieszczanego we wnętrzu aparatu w postaci zwiniętej błony, wymiennej kasety z błonami ciętymi, lub też kliszy szklanej. Obecnie aparaty fotograficzne na błony małoobrazkowe są wypierane przez aparaty cyfrowe, gdzie elementem światłoczułym jest matryca z elementami fotoelektrycznymi.

Po przeanalizowaniu zasady działania aparatu fotograficznego, można stwierdzić podobieństwo tego urządzenia a ludzkim okiem. Rolę rogówki i soczewki pełni obiektyw, który w przypadku aparatu fotograficznego jest jego sercem. Przesłona pełni rolę źrenicy. Dobierając odpowiednio czas naświetlania staramy się tak ustawić przesłonę, aby na błonę fotograficzną padała zawsze ta sama ilość energii świetlnej. Pozwala to na prawidłowe naświetlenie błon światłoczułych.

Podstawowe części składowe tradycyjnego aparatu (fotooptycznego) obiektyw fotograficzny migawka ze spustem korpus światłoszczelny układ celowniczy mechanizm do przesuwu i wymiany błony fotograficznej elementy dodatkowe: gniazdo synchronizacji lampy błyskowej lampa błyskowa dalmierz światłomierz samowyzwalacz

Co to jest lustrzanka ? Lustrzanka jest to aparat fotograficzny wyposażony w lustro i matówkę. Zadaniem zespołu lustra i matówki jest dokładna prezentacja bieżącego kadru. Rozwiązanie takie ma znaczenie przy precyzyjnym nastawianiu odległości fotografowania, ocenianiu głębi ostrości, ocenie aberracji optycznych, jak również przy prawidłowym kadrowaniu obiektów nieodległych. Sprzyja również kompozycji kadru, ocenie proporcji oświetlenia itp.

Podział lustrzanek Ze względu na liczbę obiektywów na: jednoobiektywowe dwuobiektywowe Ze względu na rodzaj materiału światłoczułego na: cyfrowe analogowe Ze względu na wielkość klatki filmu: Małoobrazkowe – 24 x 36 mm średnioformatowe – 4,5x6, 6x6, 6x9 (6x7, 6x8) cm wielkoformatowe – od 4x5 cala Ze względu na przeznaczenie: amatorskie popularne profesjonalne

Lustrzanka jednoobiektywowa Jest to konstrukcja nieco młodsza, a obecnie dominująca wśród aparatów średniej i najwyższej klasy. Występuje tu tylko jeden obiektyw, który służy zarówno do obserwacji kadru, jak i naświetleń. Lustro w tego typu aparatach unosi się na czas potrzebny do zrobienia zdjęcia odsłaniając migawkę, przestając jednak tym samym prezentować kadr osobie fotografującej. Olbrzymią zaletą tego rozwiązania jest przedstawianie osobie fotografującej kadru w dokładnie takiej postaci, w jakiej będzie naświetlony. Szczególną zaletą jest tu całkowity brak paralaksy. Rozwiązanie takie umożliwia również wygodne stosowanie pełnej gamy obiektywów wymiennych, konwerterów i różnego rodzaju nasadek na obiektywy. Podstawową wadą lustrzanki jednoobiektywowej jest konieczność podniesienia lustra tuż przed zrobieniem zdjęcia, co powoduje chwilowy brak obrazu w wizjerze, oraz fakt, iż lustro podczas unoszenia może powodować drgania aparatu a co za tym idzie - poruszone zdjęcia. W celu wyeliminowania tej wady stosuje się mechanizm tzw. wstępnego unoszenia lustra pozwalający przed otwarciem migawki wytłumić drgania spowodowane złym wytłumieniem unoszącego się lustra.

Budowa lustrzanki jedno obiektywowej 1 – obiektyw 2 – lustro 3 – migawka 4 – matryca 5 – matówka 7 – pryzmat 8 - wizjer W niej zamiast osłony stosuje się ruchome lustro.

Lustrzanka dwuobiektywowa Starszą konstrukcją jest lustrzanka dwuobiektywowa, w której każdy z obiektywów służy tylko jednemu celowi - albo prezentacji kadru, albo naświetlaniu materiału światłoczułego. Aparaty te charakteryzowały się zwiększonymi wymiarami w stosunku do aparatów jednoobiektywowych na ten sam rodzaj filmu. Dzisiaj nie są już stosowane. Ich zaletą w porównaniu z wcześniejszymi rozwiązaniami było przedstawianie kadru na wygodnej i dużej matówce ze wszystkimi tego pozytywnymi skutkami. Wadą był jednak nadal efekt paralaksy pomiędzy kadrem obserwowanym i naświetlanym. Natomiast zaletą w porównaniu do późniejszych lustrzanek jednoobiektywowych była możliwość obserwacji kadru w trakcie robienia zdjęcia, co ma znaczenie przy długich czasach naświetlania.

LUPA Lupa – przyrząd optyczny służący do bezpośredniej obserwacji drobnych blisko położonych przedmiotów. W ścisłym znaczeniu tego słowa jest to soczewka skupiająca dająca co najmniej trzykrotne powiększenie. Soczewki dające mniejsze niż trzykrotne powiększenie nazywane są szkłami powiększającymi. Lupa zbudowana jest zazwyczaj z jednej soczewki skupiającej lub z zespołu blisko siebie położonych soczewek umieszczonych w oprawce. Tworzy obraz prosty, pozorny i powiększony. Obserwowany przedmiot umieszcza się między ogniskiem a lupą, tak by pozorny, prosty i powiększony obraz był w odległości dobrego widzenia oka obserwatora.

Powstawanie obrazu pod lupą

Mikroskop urządzenie służące do obserwacji małych obiektów, zwykle niewidocznych gołym okiem, albo przyjrzenia się subtelnym detalom obiektów małych, aczkolwiek widocznych nieuzbrojonym okiem. Mikroskop pozwala spojrzeć w głąb mikroświata. Budowa mikroskopu: 1. Okular; 2. Rewolwer; 3. Obiektyw; 4. Śruba makrometryczna; 5. Śruba mikrometryczna; 6. Stolik; 7. Źródło światła; 8. Kondensor; 9. Statyw Pierwsze mikroskopy były mikroskopami optycznymi, w których do oświetlania obserwowanych obiektów wykorzystywano światło dzienne. Za twórców tego rodzaju mikroskopów uważa się Holendrów, Zachariasza Janssena i jego ojca Hansa. Pierwsze konstrukcje wykonali oni około roku 1590. Ze względu na niewielkie powiększenie (10 razy) mikroskopy nie zdobyły wtedy uznania jako narzędzie badawcze.

Powstawanie obrazu pod mikroskopem Przedmiot, który chcemy oglądać, umieszczamy tuż przed ogniskiem obiektywu. W ten sposób otrzymujemy znacznie powiększony, odwrócony i rzeczywisty obraz przedmiotu. Obraz ten, mając wciąż bardzo małe rozmiary, czego nie można pokazać na rysunku, oglądamy przez okular będący lupą. Całkowite powiększenie uzyskane za pomocą tego przyrządu jest iloczynem powiększenia uzyskiwanego przez obiektyw i okular.

Budowa mikroskopu

Mikroskop jest zbudowany z: okularu, który służy do powiększenia obrazu tworzonego przez obiektyw mikroskopu, tubusa, który służy do formowania powiększonego obrazu pośredniego, śruby makrometrycznej, która służy do wstępnej regulacji ostrości, śruby mikrometrycznej, która służy do ustalenia ostrości, rewolweru, który umożliwia prostą zmianę obiektywu, obiektywów, które zbierają światło wychodzące z przedmiotu i tworzą jego powiększony obraz pośredni, Kondensora, który koncentruje światło formując z niego stożek, źródła światła (dawniej lusterka, obecnie najczęściej żarówki halogenowej), które służy do naświetlania badanego obiektu;

Luneta - przyrząd optyczny często stosowany w technice i astronomii Luneta - przyrząd optyczny często stosowany w technice i astronomii . Jest to luneta astronomiczna służąca do oglądania bardzo odległych przedmiotów . Stosuje się ją wszędzie tam , gdzie nie przeszkadza oglądanie odwróconych obrazów . Luneta znalazła powszechne zastosowanie na przykład w geodezji oraz w astronomii . Luneta pozwala na oglądanie powiększonych obrazów oddalonych obiektów . Składa się ona z obiektywu i okularu . • Obiektyw. Stanowi go soczewka lub układ soczewek (niekiedy też zwierciadło skupiające) kierowany bezpośrednio na oglądane przedmioty . • Okular. To też soczewka lub układ soczewek , ale przykładny do oka. Obiektywem jest w tym przypadku soczewka o długiej ogniskowej. Ponieważ przedmiot jest bardzo daleko . Jego rzeczywisty , ale odwrócony obraz wytworzony przez obiektyw , powstaje tuż za ogniskiem obiektywu i jest bardzo mały . Okular jest ustawiony w taki sposób , aby jego ognisko przypadało niemal dokładnie w ty samym punkcie osi optycznej co ognisko obiektywu . Tym samym omiędzy okularem a obiektywem jest równa w przybliżeniu sumie ich ogniskowych . Obraz rzeczywisty znajdzie się zatem między ogniskiem okularu a okularem . W okularze powstanie obraz pozorny znacznie powiększony .

Przepływ promieni w lunecie astronomicznej Luneta astronomiczna złożona jest z dwu soczewek. Soczewka stanowiąca obiektyw ma długą ogniskową, soczewka będąca okularem krótką ogniskową. Ponieważ za pomocą lunety oglądamy obiekty odległe, obiektyw tworzy ich rzeczywisty obraz bardzo blisko ognisk. Okular pełni rolę lupy, służącej do oglądania rzeczywistego obrazu wytworzonego przez obiektyw

Dziękuję za obejrzenie mojej prezentacji Jolanta Szczurek