Woja Niemiec ze Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich Natalia Pliszka Ic

Sprzymierzeńcy

Po pierwszej wojnie światowej, na mocy traktatu wersalskiego, Niemcy byli całkowicie pozbawieni możliwości rozbudowywania armii. Nie mogli także rozwijać przemysłu zbrojeniowego. W tej sytuacji Rosja okazała się „ cichym sprzymierzeńcem”. Adolf Hitler- kanclerz Rzeszy Niemieckiej, naczelny wódz Wermachtu.  Józef Stalin-  dyktator Związku Radzieckiego, posiadający nieograniczoną władzę.

Korzyści dla Niemiec, płynące ze współpracy z Rosją Po I wojnie światowej Działania II wojny światowej Niemcy na terenie ZSRR korzystali z tajnych poligonów, na których prowadzili prace badawcze nad nowoczesnymi rodzajami broni oraz opracowywali nowe taktyki walki. Rosjanie dostarczali Niemcom ropę naftową. Pakt Ribbentrop- Mołotow z sierpnia 1939 r., na podstawie którego dokonano rozbioru Polski przez Rzeszę Niemiecką i Związek Sowiecki.

Wrogowie

1925 rok Niemcy już od dawna nie ukrywali swoich zamiarów, dotyczących przejęcia wschodnich terenów. W październiku 1925r. odbyła się międzynarodowa konfederacja z udziałem Niemiec, Rosji, Anglii, Belgii, Francji oraz Włoch. Podczas tego posiedzenia doszło do podpisania paktu reńskiego, na mocy którego Niemcy potwierdziły nienaruszalność granicy zachodniej. Nie dotyczyło to granicy wschodniej. Niemcy nie zgodzili się na taki sam układ dla swoich wschodnich sąsiadów. Tym samym dali do zrozumienia, że gdy państwo niemieckie się odrodzi będą chcieli przejąć tamte tereny.

1941 rok Celem Niemców stał się atak na ZSRR. Do agresji miało dojść 15 maja 1941 roku. Niemcy jednak zmuszeni byli interweniować na Bałkanach, przez co do ataku doszło dopiero 22 czerwca 1941 r. Plan ataku był przygotowany i podpisany przez samego Adolfa Hitlera. Była to największa i najważniejsza operacja niemiecka w czasie II wojny światowej. Porażka Niemiec w tych bitwach zdecydowała ostatecznie o ich klęsce w całej wojnie. Bitwy na froncie wschodnim , gdzie realizowano operację „Barbarossa”, okazały się być jednymi z najbrutalniejszych i najbardziej wyniszczających ataków między Rosją a Niemcami.

Plan Barbarossa Niemcy nacierali jednocześnie w trzech kierunkach. Grupa Armii "Północ" uderzyła na republiki nadbałtyckie i miała zdobyć Leningrad. Grupa Armii "Środek" atakowała przez Białoruś w kierunku Moskwy. Natomiast celem Grupy Armii "Południe" była Ukraina, a później - roponośne pola na Kaukazie.  Nazwa Barbarossa ( z niemieckiego Rudobrody) pochodzi od przydomka cesarza rzymsko-niemieckiego Fryderyka I Barbarossy.

Siły niemieckie

  Nad ranem 22 czerwca 1941 roku ponad trzy miliony niemieckich żołnierzy, wspomaganych przez sojuszników( włoskich, słowiańskich, fińskich, głównie jednak rumuńskich i węgierskich ok. 3,5 tys. czołgów i kilka tysięcy samolotów ) runęło na Związek Radziecki. Dla samego Hitlera inwazja na Wschód była dziejową misją, która miała dać Niemcom "przestrzeń życiową”. Początkowo hitlerowcy odnosili sukcesy, ponieważ atakowali armię czerwoną z zaskoczenia. Choć spora część pojazdów opancerzonych była już przestarzała, Wehrmacht nadrabiał ogromnym doświadczeniem w walce i doskonałą taktyką.

Siły radzieckie

Mimo raportów o mobilizacji wojsk Wehrmachtu na granicy, Józef Stalin do samego końca nie wierzył w ewentualność niemieckiej napaści i nie informował o tym swojego narodu. Według niektórych źródeł załamał się nerwowo i na kilka dni odizolował od reszty świata. Dlatego też dopiero 3 lipca wystąpił on w przemówieniu radiowym, obudził tym samym patriotyzm wśród Rosjan. Rosjanie wzajemnie motywowali się do walki o przetrwanie narodu. Wojnę z rzeszą niemiecką zaczęto nazywać na wschodzie Wojną ojczyźnianą. Zachodnich granic. ZSRR broniło w tym czasie ok. 3 mln żołnierzy. Rosjanie mieli do dyspozycji ok. 12 tys. czołgów i kilkanaście tysięcy samolotów. Jednak duża część tego uzbrojenia pozostawiała wiele do życzenia, była w kiepskim stanie technicznym. Dowódcy byli mało doświadczeni i stosowali przestarzałe taktyki na polu bitwy.

Straty

Straty ZSRR Rzeszy Niemieckiej W wyniku trawiącej prze 4 lata wojny z ZSRR, Niemcy stracili na wschodnim froncie około 743 000 ludzi. Straty Rosjan wyniosły o wiele więcej, ponieważ wali toczyły się głównie na terenach Związku. około 3 000 000 ofiar. A dodatkowo 3 500 000 wzięto do niewoli.

Klęska Niemiec

Klęska Niemiec Jesienią 1941 roku agresje wojsk niemieckich zostały powstrzymane. Przyczyniły się do tego nie tylko wojska armii czerwonej ale również złe warunki pogodowe. Pod wpływem intensywnych opadów, tereny zaczęły zmieniać się w błoto i nieraz grzęzły w nich całe odziały niemieckie. Hitlerowcy zostawali bardzo często odcięci od zasobów żywności, umierając przy tym z głodu, wycieczenia i zimna Wykończone i osłabione odziały Wermachtu stawiały coraz mniejszy opór. Ponadto pod koniec listopada pojawił się najlepszy sojusznik rosyjski zima. Czerwoni byli przyzwyczajeni do wali w ciężki warunkach i tym samym lepiej sobie radzili. 2 lutego 1942 roku w Stalingradzie doszło do kapitulacji armii niemieckiej. Przyczyną porażki Niemiec były źle określone cele operacji. Niesprzyjające Niemcom warunki pogodowe, do których Wermacht nie był przyzwyczajony.

Najważniejsze Bitwy: 22 czerwca 1941 r. 26 czerwca 1941r.-Dyneburg. 1 lipca- 5 lipca 1941r. -obrona Dźwiny. Od listopada do grudnia 1941r- Moskwa 3 lipca do 23 sierpnia 1943 r.- bitwa pod Kurskiem ( operacja „Cytadela” ) Od grudnia do lutego 1943- Stalingrad