Wędrownictwo w pigułce

Wędrownika nigdy nie przeraża bezkres przestrzeni i dal horyzontu Wędrownika nigdy nie przeraża bezkres przestrzeni i dal horyzontu. Właśnie to mobilizuje wędrownika do szukania właściwych celów i dróg. Wędrownictwo to sztuka rozumienia harcerstwa, jego idei, celów, programu, metod i form oraz ich urzeczywistnianiu przy zastosowaniu zasad pracy nad sobą, szukania miejsca w społeczeństwie i służby innym.

Historia wędrownictwa Początki wędrownictwa możemy datować na lata 1911-1914, kiedy to młodzież wstępowała do drużyn skautowych, by walczyć o niepodległość Polski. 1921-1930 - Po zakończeniu działań wojennych, w latach 20-tych, nastąpił kryzys programowy i odpływ młodzieży starszej z organizacji. Poszukiwano nowych sposobów pracy z młodymi ludźmi 16-18 latkami, którzy szukali innych wyzwań niż te, które proponowało im harcerstwo do tej pory. Jednym z przykładów takiej działalności było utworzenie przez wileńską "Czarną Trzynastkę" w 1925 r. Klubu Włóczęgów, gdzie zaproponowano nowe rozwiązania dla tej grupy wiekowej. Kilka lat przed II wojną światową utworzono wędrowniczy system pracy. Harcerzy należących do trzeciego pionu wiekowego nazywano wędrowniczkami i skautami (nazwa "wędrownicy" używana jest od 1948 r.) W 1938 roku wprowadzono naramiennik wędrowniczy noszony na lewym pagonie. Gdy w latach 50. zlikwidowano ZHP, wędrownicy zaczęli prowadzić działalność konspiracyjną. Po reaktywacji ZHP próby powrotu wędrownictwa nie znajdowały poparcia u władz. W roku 2000 rozdzielono harcerzy starszych na dwie grupy wiekowe: 13-16 lat - harcerze starsi oraz 16-25 lat - wędrownicy. I tak Ruch Programowo-Metodyczny "Wędrownictwo" istnieje do dnia dzisiejszego.

WYJDŹ W ŚWIAT, POMYŚL, POMÓŻ - DZIAŁAJ! Wędrownicza dewiza WYJDŹ W ŚWIAT, POMYŚL, POMÓŻ - DZIAŁAJ! Rozejrzyj się dokoła - doceń otaczający Cię świat, zachwyć się ciszą lasu i szumem wodospadu, bądź otwarty na ludzi. Pomyśl, co możesz zrobić, by zostawić ten świat lepszym. Zastanów się nad swoją postawą i jak możesz dążyć do ideałów przez siebie wyznawanych. Nie bądź bierny i obojętny na wszelkie zło i każdą nieporadność. Szukaj miejsca, w którym możesz być pożyteczny. Działaj! Rozwinięciem dewizy jest KODEKS WĘDROWNICZY.

Przyrzeczenie wędrownicze Mam szczerą wolę całym życiem pełnić służbę Bogu i Polsce, nieść chętną pomoc bliźnim i być posłusznym Prawu Wędrowniczemu.

Uczestnictwo w ruchu wędrowniczym nie polega tylko na byciu, lecz na czynnym stosowaniu w praktyce życia idei, celów, programu, metod oraz form i zasad pracy wędrowniczej. Wskazidrogą jest Prawo i Przyrzeczenie Harcerskie oraz Kodeks Wędrowników.

Prawo wędrownicze Wędrownik jest zawsze gotów pełnić służbę w dobrej sprawie, nie opuści nikogo w potrzebie, chętniej daje niż bierze. Wędrownik jest odważny i sprawiedliwy, mówi prawdę, wiernie dotrzymuje danego słowa, sumiennie spełnia swoje obowiązki. Wędrownik daje dobry przykład innym. Wędrownik kocha swoich najbliższych, z miłością buduje swój rodzinny dom, uczciwą pracą zarabia na jego utrzymanie. Wędrownik w każdym szanuje Człowieka, a za brata uważa każdego innego skauta, ma przyjaciół na całym świecie. Wędrownik chroni życie w każdej jego postaci, jest przyjacielem zwierząt i obrońcą przyrody. Wędrownik jest pogodny, ma silną wolę, nie zniechęca się, z uśmiechem pokonuje trudności. Wędrownik wymaga od siebie więcej niż od innych, stale pracuje nad sobą eliminując wady i rozwijając zalety charakteru. Wędrownik stale poszerza i doskonali swoją wiedzę i umiejętności, wszystko co robi, wykonuje najlepiej jak potrafi. Wędrownik jest wolny od nałogów pętających ducha i ciało, dba o własne zdrowie i sprawność.

Symbolika Watra wędrownicza - ognisko ułożone w sposób skautowy - trzy długie palenie, z którego wychodzą trzy płomienie. Ognisko - symbol ciepła, bliskości, więzi, domu, rodziny, wiedzy, energii. Watra na zielonym tle lewego naramiennika to symbol świadomej życiowej wędrówki po zagadnieniach i tematach z zakresu wszelakich dziedzin ludzkiej aktywności. Wędrówki po własnej miejscowości, regionie, Polsce, Europie i świecie. Trzy płomienie oznaczają dążenie ku doskonałości, (od najmniejszego do największego płomyka) siła ciała - dbałość o zdrowie i tężyznę fizyczną siła rozumu - dążenie do wiedzy i rozwijanie swojego intelektu siła ducha - kształtowanie charakteru, dążenia do Prawdy i Boga Polana ogniska - ułożone w gwiazdę tradycyjnym skautowym sposobem na długotrwałe palenie oznaczają zasady - elementy wędrowniczej pracy: 1. służba 2. szukanie swojego miejsca w społeczeństwie 3. praca nad sobą Zielone tło naramiennika przypomina, że to wszystko odbywa się na tle harcerskiego życia.

Próba wędrownicza W wieku lat szesnastu jest się w miarę ukształtowanym człowiekiem, uzyskuje się coraz większą samodzielność i odpowiedzialność za siebie i swoje postępowanie. By udowodnić swoją gotowość do pracy w zespole wędrowniczym, należy przejść próbę składającą się z zadań opartych na symbolice płomieni watry oraz wyczynu. OD CZEGO ZACZĄĆ? Znając już zasady ruchu wędrowniczego i będąc gotowym do przystąpienia do próby, trzeba wybrać opiekuna. Opiekunem może zostać każdy wędrownik, który ma zamkniętą próbę wędrowniczą. Jednak należy pamiętać, by potrafił doradzić przy doborze zadań. Opiekun to przyjaciel, do którego można się zwrócić o radę w każdej kwestii. ZADANIA Mają sprawdzić, czy jesteś na tyle świadomy idei wędrowniczej i na tyle dojrzały, by dołączyć do grona wędrowników. Pamiętaj też, że twoje zadania muszą być "mierzalne", tzn. da się sprawdzić, czy zostały wykonane, czy nie.

Zadania siła ducha - zadanie z nią związane musi kształtować twój charakter, twoją postawę, pomóc w pokonywaniu przeciwności losu, zwalczyć twoje słabości; np. jeżeli jesteś strasznie spóźnialski, postaraj się wychodzić 10 minut wcześniej, tak by dotrzeć na umówioną godzinę do celu; siła ciała - zadanie powinno polegać na dbałości o ciało i zdrowie, także chodzi tu nie tylko o gimnastykę, zdrowy styl życia, ale także wizyty u lekarza, unikanie używek itp. siła rozumu - poszerzanie swojej wiedzy, poszukiwanie odpowiedzi na nurtujące zagadnienia dotyczące harcerstwa lub wędrownictwa, np. napisanie artykułu do gazetki o ruchu harcerskim, przeprowadzeniu zbiórki o wędrownictwie lub wykonanie prezentacji ;) wyczyn - zadanie to powinno sprawić ci pewną trudność, stać na pograniczu twoich możliwości; np. jeśli nie potrafisz gotować, przypalasz nawet wodę - postanów przyrządzić kilka różnych potraw; zadanie integrujące wędrowników - oczywiście, chodzi o to, byś zorganizował jakąś imprezę: zbiórkę, biwak, piknik lub cokolwiek innego, dzięki czemu środowisko pozna się bliżej, zacznie współpracować;

Pamiętaj także, by wyciągać wnioski z zadań, poszukiwać nowych doświadczeń. Jeżeli coś ci nie wychodzi, potrzebujesz rady - zwróć się do opiekuna! Na koniec koniecznie podsumujecie razem twoją próbę. Gdy zostanie pomyślnie zakończona - pozostaje jedynie czekać na watrę, kiedy to oficjalnie zostaniesz przyjęty do grona wędrowników. Powodzenia!

Aby urzeczywistniać idee, trzeba je znać, rozumieć i głosić – propagować. Tak samo i z wędrownictwem. Trzeba je znać, rozumieć, przeżyć, mieć w sercu i dzielić się nim z następnymi. Taką dyspozycję – gotowość osiągają tylko wędrownicy. Dlatego jeżeli chcesz cokolwiek dobrego zrobić dla ruchu wędrowniczego, nie rób nic poza tym, że będziesz właśnie wędrowniczką, wędrownikiem.

Spis tematów Historia wędrownictwa Dewiza wędrownicza Przyrzeczenie Prawo wędrownicze Symbolika Próba wędrownicza Zadania