PHENOTYPE OF WM B-LYMPHOCYTE LECZENIE SZPICZAKA MNOGIEGO w 2011 roku – wykorzystanie bortezomibu i carfilzomibu. Cel i działalność Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka z Krakowa. dr n. med. Artur Jurczyszyn Klinika Hematologii Szpital Uniwersytecki w Krakowie FUNDACJA CENTRUM LECZENIA SZPICZKA WWW.SZPICZAK.ORG 25-27 marca 2011 roku – VI Kongres Polskiego Stowarzyszenia Pomocy Chorym na Szpiczaka

Szpiczak mnogi - epidemiologia W 2008 r. odnotowano 95700 przypadków zachorowania na szpiczaka mnogiego na świecie – w tym 28500 przypadków zachorowań w Europie, 1300 przypadków w Polsce Zachorowalność na szpiczaka mnogiego wzrasta z wiekiem Średnia wieku, w którym choroba jest diagnozowana wynosi 60-70 lat 2% pacjentów ma w momencie rozpoznania choroby mniej niż 40 lat Choroba częściej występuje u mężczyzn Świadomość społeczna choroby jest bardzo niska. Tylko 1 na 50 osób wie o istnieniu choroby

Szpiczak mnogi – wyniszczający nowotwór Średnia życia pacjentów ze szpiczakiem mnogim wynosi od 3 do 5 lat Tylko 5% chorych żyje dłużej niż 10 lat Pomimo, iż szpiczak mnogi stanowi 1% wszystkich nowotworów złośliwych, jest odpowiedzialny za 2% wszystkich zgonów Szpiczak mnogi zabija więcej ludzi niż rak wątroby i rak szyjki macicy

PHENOTYPE OF WM B-LYMPHOCYTE Jak aktualnie leczyć nowo zdiagnozowanych pacjentów ze szpiczakiem mnogim (MM) w młodym wieku? Młodzi : <65-70 lat & brak ciężkich schorzeń internistycznych Cel: maksymalne wydłużenie życia (>10-20 lat) z dobrą jego jakością, a być może całkowite wyleczenie w wybranych przypadkach… 2011

mSMART : KLASYFIKACJA aktywnego szpiczaka mnogiego www.msmart.org WYSOKIE RYZYKO FISH -Del 17p -t(14;16) -t(14;20) GEP -sygnatura o wysokim ryzyku POŚREDNIE RYZYKO -t(4;14)* Del 13 (oznaczona w standardowym badaniu cytogenetycznym) lub hipodiploidia PCLI > 3% STANDARDOWE RYZYKO Hyperdiploidia t(11;14)^ t(6;14) ^t(11;14) może być związana z białaczką plazmatycznokomórkową Kumar i wsp. Mayo Clin Proc 2009 84: 1095-1110, zaktualizowano w czerwcu 2010 roku

mSMART – chorzy poniżej 65-70 roku życia WYSOKIE RYZYKO STANDARDOWE RYZYKO 4-6 cykli zawierające bortezomib (np.: CBD, VRd, VTD) 4 cykle Rd* lub zawierające bortezomib Kolekcja komórek macierzystych** Kolekcja komórek macierzystych Jeśli nie jest CR, rozważyć auto- transplantację k. macierzystych (ASCT) Auto- transplantacja k. macierzystych Kontynuacja Rd† lub If not in CR/VGPR after 1st ASCT, consider consolidation (eg., second ASCT or IMiD) Wszyscy pacjenci otrzymują Rd† do progresji * Bortezomib jest preferowany u chorych z niewydolnością nerek celem szybkiej odp. † Kontynuacja Rd jest opcją leczenia dla dobrze odpowiadających z niską toksycznością; Dex jest zazwyczaj zatrzymywany po roku terapii (**Jeśli wiek >65 lub > 4 cykli Rd rozważyć należy G-CSF plus CTX lub plerixafor ) Dispenzieri et al. Mayo Clin Proc 2007;82:323-341; v5 Revised and updated: Dec 2009 Kumar et al, Mayo Clin Proc 2009; 84:1096

Czym jest VELCADE®? W chwili dopuszczenia do obrotu był pierwszym nowo zarejestrowanym lekiem w leczeniu szpiczaka od ponad dziesięciu lat. Substancja czynna preparatu VELCADE®, bortezomib, jest chemioterapeutykiem na bazie boru. VELCADE® w skojarzeniu z melfalanem i prednizonem jest wskazany do stosowania w leczeniu pacjentów z wcześniej nieleczonym szpiczakiem mnogim, którzy nie kwalifikują się do przeszczepienia szpiku. VELCADE® jest wskazany do stosowania w monoterapii w progresji szpiczaka mnogiego u pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jeden kurs leczenia i którzy zostali już poddani przeszczepeniu szpiku kostnego lub się do niego nie kwalifikują.

Jak działa bortezomib? Bortezomib, czynny składnik leku VELCADE®, blokuje proteasom i zaburza szlaki kontrolujące wzrost nowotworów (proteasom - kompleks enzymatyczny we wszystkich komórkach, rozkłada białka kontrolujące procesy komórkowe). W badaniach przedklinicznych wykazano, że VELCADE® powoduje obumieranie komórek różnych nowotworów. FAKT VELCADE® jest pierwszym zarejestrowanym inhibitorem proteasomów.

Bortezomib wykorzystanie odkrycia na miarę Nobla W latach 1977 - 1983 Aaron Ciechanover, Avram Hershko i Irwin Rose odkryli rolę proteasomu w procesie degradacji białek – co stanowiło podstawę późniejszego opracowania bortezomibu (VELCADE®) Bortezomib został zsyntetyzowany po raz pierwszy w 1995 r. W 1999 r. na Uniwersytecie Karoliny Północnej udało się uzyskać odpowiedź całkowitą na bortezomib u chorego na szpiczaka mnogiego. Za pionierskie badania nad ubikwityno-zależną proteolizą Ciechanover, Hershko i Rose otrzymali w 2004 r. nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Aaron Ciechanover Avram Hershko Irwin Rose

Rejestracja bortezomibu w Polsce/EU Velcade® w skojarzeniu z melfalanem i prednizonem wskazany jest dla pacjentów z wcześniej nie leczonym szpiczakiem mnogim, którzy nie kwalifikuja się do przeszczepienia szpiku. Velcade® wskazany jest do leczenia pajcentów z progresją szpiczaka, którzy otrzymali co najmniej jeden program leczenia oraz u których zastosowano już przeszczepienie szpiku lub się do niego nie kwalifikują.

Dostępność do bortezomibu w Polsce w programie terapeutycznym II-linia - dla pacjentów z progresją po 2 cyklach leczenia w ramach I-rzutu lub z brakiem poprawy częściowej po 4 cyklach leczenia w ramach I-rzutu III-linia - nawrót po przeszczepieniu szpiku (gdy po przeszczepieniu uzyskano remisję częściową)                      - nawrót po przeszczepieniu szpiku (gdy przeszczepienie nie dało remisji częściowej, ale pacjent kwalifikuje się do alloprzeszczepu)                      - progresja po roku leczenia w aramach I i II-rzutu IV-linia - nawrót, gdy po I-rzucie zastosowano bortezomib w II-rzucie, a w III-rzucie przeszczepienie szpiku (które dało remisję częściową).

Dostępność do bortezomibu w Europie Velcade jest refundowany w 100% bez żadnych ograniczeń (zgodnie z ChPL) w Austrii, Belgii, Bułgarii, Czechach, Danii, Francji, Grecji, Luksemburgu, Holandii, Hiszpanii, Norwegii, Portugalii, Rumunii, Słowacji, Słowenii, Szwajcarii, Turcji, Włoszech, W Niemczech pacjent dopłaca od 5 do 10 Euro, na Węgrzech lek refundowany jest w II i III-linii, w Szwecji współfinansowanie ze strony producenta po przekroczeniu zakontraktowanej ilości terapii, podobnie w Wielkiej Brytanii (producent pokrywa koszt terapii, która nie przyniosła spodziewanych efektów).

Czy mamy coś lepszego od terapii VAD? w 5 randomizowanych badaniach Thalidomide (TAD1,2, CTD3)………………………………….... > VAD Bortezomib (BzD4, BzAD5)………………………………….... > VAD w 2 randomizowanych badaniach BzTD6,7…………………………………………………………… >TD 1. Lokhorst, Blood 2009 ; 2. Zervas Ann Oncol 2007; 3. Morgan ASH 2009 (Abst 352), 4. Harousseau ASH 2008-09 (Abst 353); 5.Sonnoveld ASH 2008 (abst 653). 6.Cavo ASH 2009 (Abst 351); 7. Rosiñol ASH 2009 ( Abst130) ,

Odpowiedzi po leczeniu nowymi lekami w leczeniu indukcyjnym 100 90 80 70 60 Całkowita odpowiedź Odpowiedź w procentach 50 Całkowita remisja 40 30 20 10 VAD TD TAD LD BzD BzTD BzLD VRD BzCD VCD BzLCD VRDC Indukcja Kumar ASH 2009 (Abst 127): VRD, VCD, VRCD Einsele ASH 2009( Abst 131): VCD x 3 cycles Jakubowiak ASH 2009 (Abst 132): VRDoxD 1. Kumar ASH 2008 ( Blood 112, 91a) 2. Stewart EHA 2008 (Abstr 205) 3. Richardson ASCO 2008 (Abstr 8520) 4. Kumar ASH 2008 (Blood 112, 93a).

Jak zwiększyć skuteczność leczenia kondycjonującego przy auto-PBSCT PHENOTYPE OF WM B-LYMPHOCYTE Jak zwiększyć skuteczność leczenia kondycjonującego przy auto-PBSCT Melphalan 200 mg/m2………… złoty standard Melphalan + Busulphan……… może się okazać skuteczniejszy1 Melphalan + Bortezomib …….. 70% > VGPR (35% CR)2 (1 mg/m2 D -6, -3, +1 +4) Melphalan + Bortezomib……… 53% > VGPR3 (1,3mg/m2 D-1 or +1) 1. Lahuerta i wsp. Leukemia, 2009 2. Roussel et al (IFM) Blood 2009 : superior CR (35 vs 11%) as compared with matched patients conditioned with MEL only 3. Kaufman et al IMMW 2009 (abst 364)

Total Therapy 3 (TT3) włączono 438 pacjentów Indukcja i Mobilizacja: BzDT-PACE x 2 cykle MEL 200 mg/m2 based ASCT x 2 (2-3 months apart) Konsolidacja: BzDT-PACE Podtrzymanie: BzTD → TD Odpowiedzi CR & nCR: 63% & 86% (vs ~60% for TT2) Skuteczność: obserwacja 39 miesięcy - EFS & OS at 4y: 71% & 78% - CR & nCR trwające bez nawrotu przez 4 lata obserwuje się u 87% & 78% chorych Barlogie et al. ASH 2008 Abstract 162

ASCT na początku lub w nawrocie IFM-DFCI 2009 PHENOTYPE OF WM B-LYMPHOCYTE ASCT na początku lub w nawrocie IFM-DFCI 2009 Bz-Len-Dex x3 Bz-Len-Dex x3 Kolekcja komórek macierzystych Kolekcja komórek macierzystych ASCT Bz-Len-Dex x5 Bz-Len-Dex x2 Lenalidomide x12m Lenalidomide x12m ASCT przy nawrocie Kumar et al ASH 2009 (Abstr 956): Podobne wyniki całkowitego przeżycia w obu ramionach

Faza III: VMPT versus VMP Bortezomib Melphalan Prednisone Thalidomide Bortezomib Thalidomide Starsi; Nieleczeni Multiple Myeloma N = 511 1:1 Bortezomib Melphalan Prednisone Indukcja (5-tygodniowy cykl) x 9: Bortezomib 1.3 mg/m2, d1, 8, 15, 22 Melphalan 9 mg/m2, d1-4 Prednisone 60 mg/m2, d1-4 Thalidomide 50 mg/d Podtrzymanie: Bortezomib 1.3 mg/m2, d1, 8, 15, 22 Thalidomide 50 mg/day Palumbo et al J Clin Oncol. 2010;28:5101-9

WYNIKI VMP (N=253) VMPTVT (N=250) P value CR 24% 38% 0.0008 TTNT @ 3-letni 60% 75% 0.0029 PFS @ 3-letni 42% 60% 0.007 OS @ 3-letnie 89% 89% 0.96 Palumbo et al J Clin Oncol. 2010;28:5101-9

2x w tygodniu vs 1x w tygodniu podanie bortezomibu VMPT→VT vs VMP: III faza badania u wcześniej nie leczonych chorych ≥65 2x w tygodniu vs 1x w tygodniu podanie bortezomibu VMP 2×/tydzień (n=63) 1×/tydzień (n=190) Zaplanowana dawka 67.6 mg/m2 46.8 mg/m2 Dawka przyjęta 41 mg/m2 40 mg/m2 CR 25% 23% 2-letni czas PFS 56% 58% Polineuropatia (każdy stopień) 43% 21% Stopień 3–4 Polineuropatii 14% 2% Przerwanie terapii w związku z polineuropatią 16% 4% Safety: VMPT→VT Gr 3–4 AE included (in order of higher to lower incidence) neutropenia, thrombocytopenia, infections, anemia, cardiologic, PN, DVT/PE VMP Gr 3–4 AE included (in order of higher to lower incidence) neutropenia, thrombocytopenia, anemia, infections, cardiologic, PN, DVT/PE

Skuteczność i toksyczność bortezomibu VMP* (VISTA) VMP 2 x w tygodniu N=63° VMP 1 x w tygodniu N=190° CR 30% 25% 23% PFS @ 2 years 48% 56% 58% Polineuropatia czuciowa Każdy stopień 44% 43% 21% Stopień 3-4 13% 14% 2% POLINEUROPATIA – przerwanie badania NA 16% 4% Zaplanowana dawka 67.6 67.6 mg/m2 46.8 mg/m2 Przyjęta dawka NA 41 mg/m2 40 mg/m2 *San Miguel JF et al. New Eng J Med 2008; 359: 906-17; ° 3 patients in twice weekly and 1 patient in once weekly group are not evaluable because they never start therapy PN: peripheral neuropathy

Konsolidacja VTD u chorych z VGPR po procedurze auto-PBSCT Response at study entry (evaluable 39 pts.) 23% CR nCR VGPR 64% 13% STATUS CHANGES DURING CONSOLIDATION: 11 VGPR  CR 3 VGPR  nCR 4 nCR  CR 1PR  PD Response after VTD consolidation (evaluable 27 pts.) 4% 15% CR nCR VGPR PD 15% 66% Ladetto et al. J Clin Oncol . 2010;28(12):2077-84

Konsolidacja VTD Patients: (n=39) with ≥VGPR after ASCT Treatment: 4 cycles VTD, started within 6 months Bortezomib: 1.6 mg/m2, days 1, 8, 15, 22 Thalidomide: initial dose 50 mg/day, with increments up to 200 mg Dex: 20 mg/day, days 1-4, 8-11, 15-18 Results: at 32 month median follow up Six patients achieved molecular remission; none had clinical relapse 50 month PFS: 100% for patients with MR vs 62% for patients with no MR Ladetto et al. ASH 2009 (abstract 960)

Bortezomib (+Thal/Len) u de novo chorych z MM – chorzy z wysokim ryzykiem (zaburzenia cytogenetyczne) Btz-Dex: Częściowo przełamuje wysokie ryzyko* & wyższość nad VAD (CR & PFS)1 Btz-TD: Przełamuje wysokie ryzyko, & lepsza terapia od TD (CR & PFS) 2,3 Btz-Len-Dex : bardzo wysokie CR4 TT3: przełamuje ryzyko związane z del p53 i FGFR3+ szczególnie w niskim ryzyku (GEP)5 CR: (40%-17%)1 (58%- 33%)2 (42-5%)3 * No significant differences with Standard Risk…… del (17p) ? PFS (33 vs 24 m)1 ( Btz > TD p 0,03)2 1. Harousseau et al ASH 2009 (abstr 353); Avet loiseau ASH 2009 (abstr 957) 2. Cavo ASH 2009 (Abst 351) 3. Rosiñol ASH 2009 (Abst 130) 4 Richardson ASH 2008 (Abst 92) 5 Barlogie BJH 2009; 147: 347

Pacjenci < 65-70 rż: propozycja leczenia od 2011 roku Indukcja (Bz-Len-Dx +/-Cy) (VRDC) VRDC . . . . . ASCT (Mel 200 +Bz) CR No CR Konsolidacja(Bz-Len-Dx) Leczenie podtrzymujące (Len )

Indukcja leczenia (PAD) + autologiczny przeszczep komórek macierzystych szpiku + konsolidacja i podtrzymanie (LP-L) – 102 chorych w wieku 65-75 lat PAD MEL100 - ASCT 4 cykle 2 cykle LP L 21-dniowy cykl 1 4 8 11 21 Dex PAD PLD B Prednisone 50 mg/co drugi dzień 28-dniowy cykl 1 21 28 LP: Konsolidacja Lenalidomide 25 mg/d L: Podtrzymanie 28-dniowy cykl 1 21 28 Lenalidomide 10 mg/d PAD: Bortezomib+ Doxorubicin+ Dexamethasone; MEL-100: Melphalan 100 mg/m2 ; LP: Lenalidomide+ Prednisone; L: Lenalidomide: B: Bortezomib; PLD: Pegylated liposomal doxorubicin; Dex: Dexamethasone Palumbo A i wsp. J Clin Oncol. 2009

PAD-MEL100 vs MEL100-LP vs MEL100-LP-L ODPOWIEDZI PAD-MEL100 vs MEL100-LP vs MEL100-LP-L PAD- MEL100* n=77 MEL100-LP* n=56 MEL100- LP-L* n=40 95 % 80 80 80 89 % 73 70 70 70 % of patients % of patients % of patients 60 87 % 59 60 60 50 43 50 50 44 40 40 40 30 30 30 30 22 20 20 20 12 9 10 10 10 5 1 2 CR VGPR PR SD PD CR VGPR PR SD PD CR VGPR PR SD PD *Per protocol

PORÓWNANIE ODPOWIEDZI PAD-MEL100 vs VAD-MEL200 MEL100- LP-L* n=40 DAV- MEL200 n=124° VAD 95 % 80 80 73 70 70 60 60 % of patients % of patients 50 50 44 40 40 37 % 30 30 22 22 18 20 20 15 10 10 5 1 CR VGPR PR SD PD CR VGPR PR SD PD *Per protocol °Historical control – Palumbo et al. Blood 2007;108 [abs727]

mSMART – chorzy powyżej 65-70 roku życia MP + Thalidomide** lub Rd† WYSOKIE RYZYKO STANDARDOWE RYZYKO* MP + Bortezomib** MP + Thalidomide** lub Rd† OBSERWACJA OBSERWACJA * Bortezomib jest preferowany u chorych z niewydolnością nerek celem uzyskania szybkiej odp. † Kontynuacja Rd jest opcją leczenia dla dobrze odpowiadających pacjentów, gdzie obserwujemy niewiele efektów ubocznych; Dex jest zazwyczaj odstawiany po roku terapii ** U chorych, u których terapia thalidomidem lub bortezomibem jest przeciwwskazana, należy rozważyć MP lub Rd Dispenzieri et al. Mayo Clin Proc 2007;82:323-341; v5 Revised and updated: Dec 2009

VMP (bortezomib/melphalan/prednisone) Aktualnie standard leczenia BADANIE VISTA 52% redukcja ryzyka progresji ~36% redukcja ryzyka śmierci VMP: 24.0 months (83 events) MP: 16.6 months (146 events) HR=0.483, P<.000001 3 6 9 12 Time, months 15 18 21 24 27 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 Percentage of Patients Without Event VMP MP Percentage of Subjects Without Event Time, months 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26 28 30 32 34 36 38 40 50 60 70 80 90 100 Średnia obserwacja 25.9 miesiecy VMP: 3-year OS rate = 72% MP: 3-year OS rate = 59% HR = 0.644, P = .0032 VMP MP San Miguel JF, et al. N Engl J Med. 2008;359(9):906-917.

VMP: dobra skuteczność u pacjentów ze złymi czynnikami prognostycznymi BADANIE VISTA VMP: dobra skuteczność u pacjentów ze złymi czynnikami prognostycznymi TTP OS 100 80 60 40 20 1.00 0.75 0.50 0.25 0.00 Age <75 years Age 75 years Age <75 years Age 75 years wiek ≥75 vs <75 lat1 Subjects without event (%) Survival distribution function Age <75 years (N=237): 23.1 months (59 events) Age 75 years (N=107): not reached (24 events) HR=0.956 (95% CI: 0.579, 1.579), p=0.86 Age <75 years (N=237): median not reached (44 events) Age 75 years (N=107): median not reached (31 events) HR=1.572 (95% CI: 0.975, 2.535), p=0.0614 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26 0 4 8 12 16 20 24 28 32 36 Time (months) Time (months) 100 80 60 40 20 1.00 0.75 0.50 0.25 0.00 CrCI ³60 mL/min CrCI <60 mL/min CrCI ³60 mL/min CrCI <60 mL/min CrCl <60 vs ≥60 mL/min2 Subjects without event (%) Survival distribution function CrCI 60 mL/min (N=159): 21.7 months (43 events) CrCI <60 mL/min (N=185): median not reached (40 events) HR=0.666 (95% CI: 0.416, 1.066), p=0.09 CrCI 60 mL/min (N=159): median not reached (31 events) CrCI <60 mL/min (N=185): median not reached (44 events) HR=1.205 (95% CI: 0.725, 2.005), p=0.4714 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26 0 4 8 12 16 20 24 28 32 36 Time (months) Time (months) Wysokie ryzyko (t(4;14), t(14;16), del 17p vs standardowe ryzyko cytogenetyczne FISH 100 80 60 40 20 1.00 0.75 0.50 0.25 0.00 Standard risk High risk Standard risk High risk Subjects without event (%) Survival distribution function Standard risk (N=142): 23.1 months (34 events) High risk (N=26): 19.8 months (7 events) HR=1.297 (95% CI: 0.55, 3.06), p=0.55 Standard risk (N=142):median not reached (29 events) High risk (N=26): median not reached (6 events) HR=1.104 (95% CI: 0.444, 2.743), p=0.8311 0 2 4 6 8 10 12 14 16 18 20 22 24 26 0 4 8 12 16 20 24 28 32 36 Time (months) Time (months) 1. Abstrakt prezentowany na IMW, 2009. 2. Plakat prezentoowany na ASH 2008: Dimopoulos et al. Blood 2008;112:Abstract 1727.

REKOMENDACJE wg prof. Antonio Palumbo Autologiczna transplantacja Chemioterapia w pełnych dawkach Chemioterapia w zredukowanych dawkach <65 lat 65-75 lat >75 lat W dobrej formie klinicznej z prawidłową pracą: serca płuc wątroby nerek Z nieprawidłową pracą:

pierwszy cykl dwa razy w tygodniu i dalej jeden raz w tygodniu Rekomendacje prof. A. Palumbo DAWKA BORTEZOMIBU Zależy od wieku i schorzeń towarzyszących (serce, płuca, nerki, wątroba) <65 lat 65–75 lat >75 lat Bortezomib 1.3 mg/m2 dwa razy w tygodniu pierwszy cykl dwa razy w tygodniu i dalej jeden raz w tygodniu jeden raz w tygodniu Podawanie leku jeden raz w tygodniu jest równie skuteczne i ostatecznie chory otrzyma łączną dawkę podobnie jak w Programie VISTA ale będzie to z dużo mniejszą toksycznością Jeśli dojdzie do powikłań 3 lub/i 4 stopnia wg WHO należy: 1. Przerwać leczenie 2. Poczekać aż objawy uboczne cofną się do 1 stopnia wg WHO 3. Ponowić leczenie w mniejszych dawkach leku

VELCADE – program NFZ - Klinika Hematologii CM UJ w Krakowie W latach 2008-2011 leczono 41 osób W tym było 19 mężczyzn i 22 kobiety Zazwyczaj stosowano połączenie Velcade z Dexametazonem i Caelyxem Obserwowano bardzo dobre odpowiedzi i częściowe remisje oraz stabilizację choroby Działania uboczne obejmowały najczęściej małopłytkowość i polineuropatię obwodową U jednego chorego wystąpiła niedrożność porażenna jelit

Jaka jest przyszłość leczenia w szpiczaku mnogim? 180 leków zarejestrowanych w badaniach przedklinicznych ~ 30 - 40 w badaniach klinicznych 3 leki aktualnie z bardzo znaczącą aktywnością terapeutyczną: pomalidomide, carflizomibe, bendamustine

POMALIDOMID W SZPICZAKU MNOGIM

Terapeutyczny ALGORYTM MP MPV MPT MPR > 5 randomizowanych badań 1 randomizowane badanie Inne opcje VMP Bortezomib/thalidomide podtrzymanie VMPT Rd Do progersji

Carfilzomib, Lenalidomide, and Dexamethasone (CRd) u de novo chorych ze szpiczakiem: Wstępne Wyniki badań fazy I/II MMRC Trial AJ. Jakubowiak1, D. Dytfeld1, S. Jagannath2, DH. Vesole3 , T. Anderson1, B. Nordgren1, D. Lebovic1, K. Stockerl-Goldstein4, K. Griffith1, M. Hill1, C. Harvey1, A. Dollard5, R. Ott6, S. Kelley6, J. Barrickman7, M. Kauffman8, R. Vij4 1University of Michigan Comprehensive Cancer Center, Ann Arbor, MI, 2Mount Sinai Medical Center, New York, NY, 3Hackensack University Medical Center, Hackensack, NJ, 4Washington University School of Medicine, St. Louis, MO, 5Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, 6Multiple Myeloma Research Consortium, Norwalk, CT, 7Celgene, Inc, Summit, NJ, 8Onyx Pharmaceuticals, Emeryville, CA

Carfilzomib + Lenaliomide + Dex u de novo chorych ze szpiczakiem Carfilzomib (Cfz) jest nowym, nieodwracalnym inhibitorem proteasomów: Udowodniona skuteczność Korzystny profil działań ubocznych, bez neurotoksyczności przy dłuższym stosowaniu CRd has shown promising activity and tolerability in R/R MM CRd has potential for even higher activity in newly diagnosed MM Untreated Patients > PR CRd x 4 CRd x 4 CRd Maintenance (Identical to initial CRd except no Cfz on days 8, 9) SCC ASCT deferred Dex, 40 mg/day days 1, 8, 15, and 22; 20 mg, cycles 5–8, and maintenance Jakubowiak et al, ASH 2010, Abstract #862

ODPOWIEDŹ Odpowiedź, % (N=27*) sCR/CR/nCR 55 sCR 22 CR/nCR 33 ≥VGPR 70 96 After median treatment duration 6 months (1-13) Jakubowiak et al, ASH 2010, Abstract #862

CRd u de novo chorych ze szpiczakiem Odpowiedzi w zależności od cyklu 2 cykle (n=25) 4 cykle (n=22) 8 cykli (n=12) sCR/CR/nCR 24 36 67 ≥ VGPR 40 59 83 ≥ PR 96 100 These response rates compare favorably to the current best regimens in newly MM All patients are free of progression and all are alive The CRd regimen is well tolerated allowing for extended treatment No emergent neuropathy or myelosuppression observed Jakubowiak et al, ASH 2010, Abstract #862

Szpiczak mnogi MM

2008 rok – powstanie Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka 2009 rok – uzyskanie statusu OPP 2010 rok – wydanie monografii pt.: „Szpiczak mnogi – kompleksowa diagnostyka i terapia” redakcja A. Jurczyszyn i AB. Skotnicki 2011 rok – plan wydania dzieła zbiorowego pt.:” Szpiczak mnogi – wybrane zagadnienia” redakcja A. Jurczyszyn i AB. Skotnicki 2012 – plan powstania CENTRUM LECZENIA SZPICZAKA

WWW.SZPICZAK.ORG FUNDACJA CENTRUM LECZENIA SZPICZAKA powstała w Krakowie w 2008 roku i jest od 2009 roku ORGANIZACJĄ POŻYTKU PUBLICZNEGO Celem statutowym Fundacji jest stworzenie interdyscyplinarnego ośrodka: „Centrum Leczenia Szpiczaka”

MONOGRAFIA pt. „Szpiczak mnogi – kompleksowa diagnostyka i terapia” została wydana w sierpniu 2010 ROKU Z OKAZJI JUBILEUSZU 60-lecia KRAKOWSKIEGO OŚRODKA HEMATOLOGICZNEGO założonego przez PROFESORA JULIANA ALEKSANDROWICZA

Aktualnie trwają przygotowania do wydania monografii pt Aktualnie trwają przygotowania do wydania monografii pt. „Szpiczak mnogi - wybrane zagadnienia”. Planowany termin publikacji to czerwiec 2011 roku.

W dniu 1 lutego 2010 r. w Warszawie odbyło się pierwsze w Polsce spotkanie prasowe dedykowane tylko i wyłącznie tematyce szpiczaka mnogiego. Przedstawiono na nim najnowsze doniesienia zaprezentowane podczas 51 Zjazdu Amerykańskiego Towarzystwa Hematologicznego (ASH). Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka, będąca organizatorem spotkania, chciała tym samym zwrócić uwagę na fakt, że to co obecnie oferuje się chorującym w Polsce pacjentom, w istotny sposób odbiega od ogólnoświatowych standardów. Pomimo, iż szpiczak mnogi jest drugą pod względem częstości występowania chorobą nowotworową układu limfoidalnego u dorosłych, jest mało popularną jednostką chorobową wśród społeczeństwa.

W latach 2008 – 2011 Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka zorganizowała dwadzieścia spotkań naukowych: Prof. Anetta Undas Dr Grzegorz Rymkiewicz Dr Grzegorz Charliński Dr Jacek Olas Dr Marta Banach Doc. Krzysztof Krzemieniecki Dr Katarzyna Pudełek lek. Bartosz Białczyk Dr Bogdanem Małkowskim Ks. Jackiem Prusakiem Dr Iwona Chmielarczyk-Koszykowska Prof. Robert Kyle Doc. Jan Maciej Zaucha Dr Barbara Pieńkowska-Grela Dr Krystyna Gałązka Doc. Tomasz Stompór Doc. Marcin Majka Dr Paweł Grzesiowski Doc. Ryszard Drożdż Prof. Roman Hajek Prof. Jerzy Hołowiecki Dr Alex Legg Prof. Krzysztof J. Filipiak Dr Piotr Wojciechowski Doc. Ryszard Czepko Mgr Mariola Kosowicz Mgr Halina Lebiedowicz Prof. Zbigniew Janeczko Mgr Marcin Kieres Dr Dorota Cibor Prof. Evangelos Terpos Mgr Ewa Ceborska

Jaka jest przyszłość chorych na szpiczaka mnogiego w Polsce w 2011 roku? Należy zwiększyć dostępność do leków, które powinny być używane w sposób bardziej powszechny: VELCADE (brak dostępności w Polsce w 1-linii i w niewydolności nerek), REVLIMID (brak dostępności w Polsce w 1-linii) i CAELYX. Powinno się wydłużać remisje oraz ulepszać jakość życia chorych (np. zabiegi vertebroplastyki lub kyfoplastyki kręgosłupa) Należy zwiększyć dostępność do wieloośrodkowych, randomizowanych badań klinicznych z nowymi lekami (np.: pomalidomide, carfilzomibe, elotuzumab i inne) Wsparcie psychoonkologiczne oraz współpraca interdyscyplinarna z innymi specjalistami celem opieki kompleksowej

Therapy for relapsed/refractory multiple myeloma patients in 2011 5 kwietnia 2011 roku – Klinika Hematologii CM UJ w Krakowie Therapy for relapsed/refractory multiple myeloma patients in 2011 Prof. Paul Richardson Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, USA

Oddział Krakowski Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów Katedra i Klinika Hematologii Collegium Medium UJ w Krakowie KONSULTANT WOJEWÓDZKI DS. HEMATOLOGII   PROF. A. B. SKOTNICKI "FUNDACJA CENTRUM LECZENIA SZPICZAKA" www.szpiczak.org zapraszają do sali bibliotecznej Kliniki Hematologii SU ul. Kopernika 17 w dniu 5 kwietnia 2011 roku (wtorek) o godzinie 16:00 na wykłady, które wygłoszą dr  Paul Richardson  z Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, USA                                              "THERAPY FOR RELAPSED/REFRACTORY MULTIPLE MYELOMA PATIENTS IN 2011" oraz dr  David Vesole  Co-Division Chief of Myeloma & Director, Myeloma Research z John Theurer Cancer Center at HUMC; 360 Essex St., Suite 302 Hackensack, NJ 07601                                          "TRANSPLANT IN THE ERA OF EFFECTIVE INDUCTION THERAPY. THE ROLE OF MAINTENANCE THERAPY IN MULTIPLE MYELOMA" Prowadzenie: prof. A. B. Skotnicki & dr A. Jurczyszyn Za uczestnictwo w wykładach przysługują 3 punkty edukacyjne

Fundacja Centrum Leczenia Szpiczaka z Krakowa: Finansuje sprzęt medyczny w Klinice Hematologii CM UJ w Krakowie Funduje stypendia dla młodzieży uczącej się, studentów, doktorantów Wspomaga chorych i ich rodziny Działa w promocji i ochronie zdrowia Planuje stworzenie interdyscyplinarnego Ośrodka pod nazwą CENTRUM LECZENIA SZPICZAKA

Lucyna i Jan Musiałowie Ksiądz Prałat Jerzy Gniatczyk Aneta i Jens Kroger Jadwiga i Tadeusz Kutowie Witold Borowski