Suplement do prezentacji p.t. „Szkoła jakiej nie znacie” Trzy w jednym czyli historia trzech szkół związanych z jednym budynkiem Suplement do prezentacji p.t. „Szkoła jakiej nie znacie”

J A H N S CH U L E 1 9 2 9- 1 9 4 5 Sylwetka patrona szkoły – Friedrich Ludwig Jahn(1778- 1852) Urodził się 11 listopada 1778 r. w Lanz w Brandenburgii. Studiował teologię i filologię. W 1809 roku przyjechał do Berlina, gdzie został nauczycielem w Gimnazjum Grauen Kloster . W 1811 otworzył tzw. "Gimnazjum na świeżym powietrzu", ponieważ uważał, że rozwój fizyczny i moralny można osiągnąć tylko przez gimnastykę. Był żołnierzem w armii pruskiej i walczył z armią napoleońską. Po wojnie wrócił do Berlina i kontynuował pracę nauczyciela gimnastyki. Formował ducha patriotyzmu wśród uczniów. Był człowiekiem, który otwarcie wygłaszał swoje poglądy, co powodowało częste konflikty z prawem. W 1824 r. został aresztowany i skazany na dwa lata więzienia. Po roku uzyskał zwolnienie z aresztu z nakazem opuszczenia Berlina. Zamieszkał we Fryburgu i tam pozostał do końca życia. W 1840 roku Friedrich Ludwig Jahn został uhonorowany Krzyżem za odwagę w walce z Napoleonem. Wiosną 1848 roku został wybrany do parlamentu. Zmarł 15 października 1852 r.  

  CIEKAWOSTKI 1. W okresie szybkiego wzrostu mieszkańców Elbląga niektórzy uczniowie z powodu braku pomieszczeń lekcyjnych musieli chodzić na zajęcia do schronisk młodzieżowych. Klasy te określane były jako "latające". Ze względu na dużą uciążliwość, wkrótce zrezygnowano z takiego rozwiązania problemu. 2. Ulicę przy której stanęła szkoła nazwano Jahstrasse.   3. Część zajęć w Jahnschule prowadzili studenci Akademii Pedagogicznej, co dodatkowo wpływało na renomę Jahnschule w mieście. 4. Przed wojną ulicą Agrykola (dawną Jahnstrasse ) aż do końca lat sześćdziesiątych przebiegała linia tramwajowa nr 3.

S Z K O Ł A P O D S T A W O W A n r 3 1 9 4 5 – 2 0 0 4 Tarcza ucznia Szkoły Podstawowej nr 3 Wyzwolenie Elbląga i koniec II wojny światowej zamyka historię Jahnschule, jednak budynek szkolny tworzy ciąg dalszy swej historii. W roku 1945 Polacy zastali budynek szkoły w stanie mało nadającym się do rozpoczęcia w nim nauki, choć ominęły go poważniejsze zniszczenia. Uroczyste otwarcie szkół powszechnych i rozpoczęcie pierwszego po wojnie roku szkolnego odbyło się 4 września 1945 r. Nauka w budynku przy Agrykola zaczęła się 17 września 1945 w ustanowionej Szkole Podstawowej nr 3. Jej pierwszym kierownikiem został Andrzej Sowa. Nauczycieli było czworo. Szkoła musiała borykać się z problemem zepsutego systemu kanalizacji, zatem i braku wody, oraz ze szczególnie dokuczliwymi przeciągami , bowiem większość szyb w oknach nie przetrwała wojennej zawieruchy . Minęło parę lat zanim wstawione zostały nowe. Innym problemem było wyposażenie. Po wojnie w budynku nie pozostało niemal nic z jej dawnego wyposażenia. W jednym z pomieszczeń znaleziono na przykład protezy nóg, pozostałość po szpitalnej funkcji budynku. Szkoła musiała zaopatrzyć się we wszystkie sprzęty i niezbędne przybory, na co nie było jej stać. Przez pewien czas brakowało nawet kredy, a wówczas radzono sobie z pisaniem używając wapna.

Uczniowie SP 3 w 1957 r. przed lekcją religii Zaradzić problemom Początki były trudne, ale wiele lat ciężkiej pracy przynosiło efekty. Z roku na rok następowały zmiany. W 1946 r. przeniesiono na krótko SP 3 do gimnazjum przy ul. Królewieckiej. W tym samym roku, po powrocie do budynku przy Agrykola , została otwarta biblioteka szkolna. Księgozbiór liczył 156 egzemplarzy, które podarowali rodzice i nauczyciele. Zaczęły też działania harcerskie drużyny chłopców i dziewcząt z klas V- VIII. W r. szk. 1946/47 opuściło szkołę 27 absolwentów. W rok później działało już szkolne koło PCK. Kapitalny remont szkoła przeszła w r. szk. 1949/1950. Naprawiono dach nad salą gimnastyczną, malowano klasy i korytarze. Uczniowie SP 3 w 1957 r. przed lekcją religii

Na sali parkietowej w Dniu Nauczyciela w 1957 r. Świętowanie W latach 1952-1957 szkoła działała pod patronatem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Rok 1957 zapisał się pierwszymi w tej szkole obchodami Dnia Nauczyciela i rozpoczęciem działania SK0 (Szkolne Koło Oszczędności). Na sali parkietowej w Dniu Nauczyciela w 1957 r.

Budynek szkoły SP 3 na pocztówce z 1965r.

Szkoła przed uroczystością Jubileusz 25- lecia W ramach obchodów 25-lecia zakończenia II wojny , a zarazem ćwierćwiecza szkoły SP 3 w czerwcu 1969 r. nadano szkole imię Tadeusza Kościuszki. Sztandar ufundował Komitet Rodzicielski i środowisko szkoły . Darem Komitetu Rodzicielskiego był także duży obraz olejny z wizerunkiem Tadeusza Kościuszki w generalskim mundurze. W czasie uroczystości nadania imienia szkole odsłonięta została pamiątkowa tablica umieszczona nad głównym wejściem budynku. Kronika SP 3 z lat 1965-1972 dokumentuje to wydarzenie licznymi fotografiami, listami gratulacyjnymi, telegramami od osób prywatnych, urzędów i instytucji. Szkoła przed uroczystością

Z przebiegu uroczystości Odsłonięcie tablicy pamiątkowej Runda honorowa

List pierwszego kierownika SP 3 Andrzeja Sowy przysłany z okazji jubileuszu

Szkoła w roku 1969

Biuletyn przygotowany na obchody 50-lecia Sukcesy i jubileusze W 1976 Szkole Podstawowej nr 3 jako jedynej w całym województwie nadano status szkoły sportowej. W latach następnych powiększano zaplecze sportowe. W 1989 r. oddano do użytku tartanową salę gimnastyczną .W SP 3 miały możliwość kształcić się dzieci z obszaru całego Elbląga i spoza miasta. Swoimi osiągnięciami przyczyniły do popularności szkoły. Na rok 1996 przypadły obchody 50-lecia istnienia SP 3. Niezwykłym było zakończenie r. szk. 2003/2004, bowiem uroczystość ta zamykała 59- letnią historię szkoły o popularnej wśród elblążan nazwie "trójka" lub "szkoła sportowa”.  Biuletyn przygotowany na obchody 50-lecia

Grono Pedagogiczne w jubileuszowym roku - czerwiec 1996 Plakietki okolicznościowe według projektu uczniów

Ostatnie spotkanie nauczycieli SSP nr 3 na Radzie Pedagogicznej w czerwcu 2004 roku

Ciekawostki 1.Kierownicy / dyrektorzy szkoły Andrzej Sowa 1945-1947 Antoni Szawłowski 1947-1951 Janina Sokirko 1951-1953 Antoni Szawłowski 1953 -1963 Zbigniew Kowalewski 1963 -1964 Edmund Marczak 1964-1967 Eugeniusz Bartkiewicz 1967-1969 Eryka Gałecka 1969-1975 Henryk Kruk 1975-1976 Wanda Słowińska 1975-1996 Czesław Nagy 1996-1999 Marzanna Czerepko 1999-2001 Danuta Szczęśniak 2001-2004   Kierownik szkoły Eryka Gałecka - uroczystość zakończenia roku szkolnego 1971/1972

2. Wielokrotna medalistka Mistrzostw Świata i Europy w jeździe szybkiej na lodzie Erwina Ryś - Ferenc swoją piękna karierę rozpoczynała w Szkole Podstawowej nr 3.

3. Od jesieni 1949 roku olsztyński Teatr im 3. Od jesieni 1949 roku olsztyński Teatr im. Stefana Jaracza wystawiał swe spektakle w Elblągu. Dnia 26 września 1949 r. wystawiono „Pana Jowialskiego” Aleksandra Fredry w reżyserii Władywsława Stomy, ze wspaniałą kreacją specjalnie pozyskanego Ludwika Solskiego. Przedstawienie to zrealizowano w Sali gimnastycznej „trójki”. 4. W roku 1977 SP nr 3 jako pierwsza szkoła w Elblągu wprowadziła naukę języka niemieckiego. 5. W roku 1957 i 1958 fronton szkoły służył jako ołtarz w czasie procesji podczas uroczystości Bożego Ciała.

Sylwetka patrona szkoły - Tadeusz Kościuszko Kościuszko Tadeusz Andrzej Bonawentura (1746-1817), generał, bohater narodowy. Pochodził ze średniej szlachty, po ukończeniu szkoły średniej kształcił się w Szkole Rycerskiej, następnie jako stypendysta królewski wyjechał do Paryża. W 1774 roku w stopniu kapitana artylerii powrócił do kraju. Udział w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych: W 1775 roku wyjechał do Ameryki, by wziąć udział w walce o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Jako inżynier wojskowy fortyfikował Filadelfię i obozy amerykańskiej armii północnej. W październiku 1775 roku został mianowany przez Kongres pułkownikiem. W walkach szczególnie odznaczył się przy oblężeniu Saratogi (1777), w 1783 mianowany został generałem brygady. W następnym roku wrócił do Polski i osiadł w swym majątku Siechnowicze. W 1789 powołany został do wojska polskiego w stopniu generała – majora. W 1792 roku w czasie wojny polsko – rosyjskiej walcząc w armii koronnej odznaczał się w bitwach pod Zielenicami, a zwłaszcza pod Dubienką. Po przystąpieniu Stanisława Augusta do Targowicy podał się do dymisji i wyjechał do Lipska. W 1793, z ramienia emigracji polskiej, udał się do Paryża, by uzyskać pomoc dla Polski od francuskiego rządu rewolucyjnego. Jego misja nie powiodła się. Przewidziany na przyszłego wodza powstania w Polsce, brał udział w pracach zaprzysiężenia powstańczego w latach 1793-1794. We wrześniu 1793, uznając brak możliwości zorganizowania skutecznego powstania narodowego, wyjechał do Włoch. Powrócił do Polski w marcu 1794 roku.

Naczelnik powstania kościuszkowskiego: Po ogłoszeniu insurekcji w Krakowie (24 III 1794 roku) Kościuszko objął władzę dyktatorską jako Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej. W czasie trwania walk stosował nową taktykę w zakresie współdziałania broni, starając się rekompensować niedostateczne uzbrojenie i wyszkolenie armii powstańczej. Wykazał duże umiejętności w zakresie fortyfikacji polowych. Rozbicie wojsk rosyjskich w bitwie pod Racławicami (4 IV 1794 ) umożliwiło spokojniejsze organizowanie armii polskiej i pozyskanie chłopów. Dla zjednania wsi ogłosił dwa uniwersały ( pod Winiarami 2V i Połańcem 5V 1794 roku ) znoszące poddaństwo osobiste i ograniczające pańszczyznę. Po klęsce pod Maciejowicami ( 10 X 1794 ) wieziony w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu. Zwolniony przez cara Pawła I w 1796 roku, po złożeniu przysięgi wierności carowi, w 1797 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych. W lipcu 1798 roku przybył do Paryża, gdzie współdziałał przy tworzeniu Legionów polskich. Sprzeciwiał się jednak wiązaniu sprawy polskiej z Napoleonem, któremu ni ufał. W 1799 roku brał udział w zakładaniu w kraju Towarzystwa Republikanów Polskich. Zmarł w Szwajcarii ( w Solurze ), gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Pochowany na Wawelu. ( informacje podane za http://www.sciaga.pl/tekst/69444-70-tadeusz_kosciuszko)

Portret patrona SP nr 3. Obraz olejny podarowany szkole z okazji nadania imienia Tadeusza Kościuszki. Nadal zdobi wnętrze budynku szkoły.

Sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski SP nr 3 w 1969 Sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski SP nr 3 w 1969. Obecnie jest pod pieczą Gimnazjum nr 5

G I M N A Z J U M n r 5 od 1999 roku Historia szkoły Najnowszą kartę historii budynku szkolnego zapisuje Gimnazjum nr 5. Dnia 1 września 1999 r. progi nowo powstałej placówki oświatowej przekroczyło ok. 350 uczniów w trzynastu oddziałach. Funkcję dyrektora gimnazjum objął Czesław Nagy, a wicedyrektora Elżbieta Dąbrówka- Brzezińska. Grono pedagogiczne liczyło 31 nauczycieli. Od początku gimnazjum to podtrzymuje tradycje szkół poprzednich, mających siedzibę w tym samym budynku . Uczniowie odnoszą sukcesy sportowe zajmując czołowe i znaczące miejsca w różnych dyscyplinach sportowych, a szczególnie w lekkiej atletyce. W roku szkolnym 2000/2001 powiększa się znacznie liczba uczniów ( są dwa poziomy nauczania) oraz 47 nauczycieli . W następnym roku Gimnazjum Nr 5 działa "w pełni": ma trzy poziomy nauczania , co stanowi ok. 700 uczniów i 77 nauczycieli, w tym 45 pełnozatrudnionych. W roku szkolnym 2001/2002 mury szkoły opuszczają pierwsi absolwenci gimnazjum .

Panorama szkoły

Sala sportowa tartanowa po remoncie Od września 2004 w budynku szkoły gospodarzy wyłącznie Gimnazjum. Poprawiono stan tarasowych schodów wiodących do szkoły. Przeprowadzono remont sali tartanowej i sanitariatów. Sukcesywnie wymienia się na nowe wyposażenie gabinetów przedmiotowych. Instaluje się na korytarzach wideokamery. Powstały nowoczesne pracownie komputerowe. W bibliotece działa Internetowe Centrum Multimedialne. Otwarto nowe gabinety dla psychologa szkolnego i doradcy zawodowego. Wkrótce teren otaczający obiekty należące do szkoły zyska nowe ogrodzenie. Sala sportowa tartanowa po remoncie

Kolejna pracownia komputerowa z nowym wyposażeniem Centrum Multimedialne przy bibliotece szkolnej

Zwyczajni- niezwyczajni Szkoła może poszczycić się sukcesami swych uczniów, którzy zdobywali nagrody i medale w rozgrywkach sportowych i brali udział w pozaszkolnych konkursach przedmiotowych . Gimnazjum jest ponadto organizatorem niektórych imprez międzyszkolnych dla uczniów z Elbląga i spoza miasta. Uczniowie tej szkoły angażują się w realizację różnych projektów i prezentują je w środowisku szkolnym i lokalnym. Nie dziwi fakt , że ściany przestronnych korytarzy zdobią gabloty z licznymi trofeami sportowymi i tablice prezentujące dorobek i charakter tej niemal 10-letniej placówki . Lustrzana gablota z pucharami sportowymi

Prezentacja efektów realizacji niektórych spośród wielu projektów szkolnych

Dzień Kultury Języka w Gimnazjum nr 5 w listopadzie 2005r.

Tradycja Gimnazjum nr 5 Gimnazjum wypracowuje swoją własną tradycję oraz pielęgnuje najlepsze tradycje swoich poprzedniczek: Jahschule i SP 3. Stąd zamysł i starania , by Gimnazjum Nr 5 nosiło miano Polskich Olimpijczyków. Taką wolę wyrazili uczniowie, ich rodzice i pracownicy gimnazjum 27 maja 2003 r. w ostatnim etapie wyborów patrona szkoły. Od r. szk. 2007/2008 funkcję dyrektora pełni Wioletta Janas, a wicedyrektora Małgorzata Górska.

Ciekawostki 1. W 2000r. gośćmi szkoły byli: Irena Szewińska - jedna z najwybitniejszych lekkoatletek w historii, wielokrotna mistrzyni medalistka olimpijska oraz elblążanin - Zenon Licznerski sprinter , wicemistrz olimpijski. Na zdjęciu od lewej: sportowcy Zenon Licznerski i Irena Szewińska oraz Czesław Nagy dyrektor Gimazjum nr 5

2. Polski polityk, senator VI i VII kadencji Sławomir Sadowski w styczniu 2007 r. rozmawiał z młodzieżą gimnazjalną na spotkaniu podsumowującym projekt szkolny "Regionalne ABC" . Uczestnikami tego spotkania byli także ks. Mieczysław Józefczyk, autor wielu publikacji o historii Elbląga oraz Katarzyna Panimasz, autorka podręczników do historii.

3. W czerwcu 2008 r. na prezentacji I etapu projektu o historii szkoły był obecny Hans Joachim Pfau – w dzieciństwie mieszkaniec Elbląga , obecnie miłośnik tego miasta.