dr n. med.JUSTYNA MATULEWICZ –GILEWICZ OTYŁOŚĆ A DEPRESJA dr n. med.JUSTYNA MATULEWICZ –GILEWICZ

Otyłość a depresja Powszechna choroba metaboliczna związana z nadmiarem tkanki tłuszczowej >25% u mężczyzn i >30% u kobiet Bezpośrednia przyczyna otyłości-dodatni bilans energetyczny u osób z predyspozycją genetyczną Podział otyłości wg wskaźnika masy ciała BMI nadwaga BMI 25-30,otyłość I stopnia BMI 30-35, otyłość II stopnia BMI 35-40,otyłość III stopnia wskaźnik powyżej 40

Otyłość a depresja Otyłość skraca życie poprzez wielorakie konsekwencje metaboliczne Powstaje cukrzyca, zawał serca, udar mózgu, NT, nowotwory piersi,endomertium,okrężnicy,zespół bezdechu, Zwiększone ryzyko dyslipidemii, kamicy pęcherzyka żółciowego, hiperurikemii, choroby zwyrodnieniowej , Cierpienie psychiczne –depresja,izolacja od otoczenia,ograniczenie aktywności ,zawodowej,ograniczenie korzystania z różnych form rekreacji i podejmowania pracy w wielu zawodach

Otyłość a depresja Roczna chorobowość dorosłej populacji 6-12% Odsetek wyższy u osób starszych, Wzrost zachorowalności na depresję, Zwiększona rozpoznawalność i poszerzenie kryteriów diagnostycznych, Wzrost zachorowań poprzez starzenie się populacji,nasilenie negatywnego wpływu czynników środowiskowych i psychologicznych,wzrost liczby substancji chemicznych mogą działać depresjogennie

Otyłość a depresja Przebieg przewlekły Nawrotowość sięgająca 100% Wieloletnie utrzymywanie się objawów u 10-20% pacjentów Mała wrażliwość na leczenie Wskaźnik samobójstw kilkakrotnie wyższy niż w populacji 15-25% zgonów w depresji jest zamachem samobójczym

Otyłość a depresja Współistnienie otyłości i depresji dotyczy głównie kobiet Zwiększone ryzyko zgonu bezpośrednie i poprzez zwiększenie zapadalności na inne choroby 40% pacjentów umrze przed 65 rokiem życia Leczenie trudne,ze względu na wzajemnie indukowanie się objawów powinno być kompleksowe Formy leczenia-farmakologiczne,psychoterapia,rehabilitacja zalecenie zmiany stylu życia Zmiana nawyków żywieniowych,ograniczenie używek,ograniczenie czasu spędzonego biernie przed telewizorem,zwiększenie aktywności fizycznej i duchowej

Współistnienie cukrzycy i depresji Obciążenia dotyczące chorych:konieczność stałego utrzymywania diety,przeprowadzania ćwiczeń fizycznych,inwazyjne monitorowanie glikemii,wielokrotne w ciągu dnia injekcje insuliny Przebieg depresji u tych chorych gorszy Czas leczenia do uzyskania remisji podobny Mniej niż 10% po remisji pozostaje w niej 5 lat Nawroty choroby co roku Dorośli chorzy na cukrzycę typu 1 i 2- ocenia się ,że występi depresja w ciągu życia na 14,4-32,5 %

Współistnienie depresji i cukrzycy Depresja bywa skojarzona z zaburzeniami osobowości jak niska samoocena,pesymizm,słaba koncentracja,utrata zainteresowania codziennymi czynnościami Dorośli gorzej funkcjonują w życiu codziennym Mają gorszą jakość życia Mają gorszą kontrolę metaboliczną Mają zwiększone ryzyko powikłań mikro i makroangiopatii Niższe stężenie hemoglobiny glikolizowanej HbA1c zapowiada ustąpienie depresji

Współistnienie depresji i cukrzycy Leki przeciwdepresyjne mogą mieć działanie diabetogenne Fluoksetyna nie ma tego działania Leczenie jest dłuższe ,nawroty występują częściej ,bardziej zdecydowane

Nefropatia cukrzycowa Stałe utrzymujące się wydalanie albumin z moczem przekraczające 0,3 g /dobę u chorych na cukrzyce typu 1. Lub 2. Przy nieobecności innych chorób nerek Czynniki patogenetyczne:genetyczne,hyperglikemia, hyperlipidemia,nadciśnienie tętnicze,nadmierne spożywanie białka ,palenie papierosów Zalecenie PTD 2005 zmniejszenie ryzyka wystąpienia nefropatii i/lub spowolnienia jej bardzo dobra kontrola glikemii,RR,lipidów.U chorych na cukrzycę typ1. Po 5. Latach jej trwania i u wszystkich chorych na cukrzycę typ.2 od chwili rozpoznania 1 raz w roku oznaczyć mikroalbuminurię.

Nefropatia cukrzycowa