Dzien czwarty 24 maja 2015

Śniadanie trochę wcześniej i do kościoła na mszę. Wchodzimy przed Cudowny Obraz NMP aby się chwilę pomodlić a potem krużgankiem do Kościoła św. Teresy. Po mszy św. wracamy do hotelu, wsiadamy do samochodów i jedziemy na CMENTARZ NA ROSSIE. Na cmentarzu spoczywają również polscy żołnierze polegli w bojach 1919, 1920, 1939 i 1944, a także znane postacie polskiej, białoruskiej i litewskiej historii. Po lewej stronie bramy cmentarza znajduje się znany chyba wszystkim Polakom grób Marii z Billewiczów Piłsudskiej, miejsce pochówku urny z sercem Józefa Piłsudskiego. Nagrobek wieńczy płyta granitowa. Płyta została obrobiona i oszlifowana przez Bolesława Sypniewskiego w warszawskim Zakładzie Kamieniarskim Sypniewskich przy ulicy Powązkowskiej (zakład ten mieści się w tym miejscu do dnia dzisiejszego), tam też został wykuty słynny napis na płycie: MATKA I SERCE SYNA a pod nim cytat z Beniowskiego:

KTO MOGĄC WYBRAĆ WYBRAŁ ZAMIAST DOMU GNIAZDO NA SKAŁACH ORŁA : NIECHAJ UMIE SPAĆ – GDY ŹRENICE CZERWONE OD GROMU I SŁUCHAĆ JĘK SZATANÓW W SOSEN SZUMIE TAK ŻYŁEM. Tutaj zatrzymujemy się dłużej i robimy też pamiątkowe zdjęcie a potem wędrujemy alejkami wśród nagrobków i rzeźb pomnikowych. Najokazalsze to: Anioł Śmierci, rzeźba L. Wasilkowskiego z 1903 r, na grobie Izy Salmonowiczówny, pomnik nagrobny Józefa Montwiłła – polskiego bankiera, współzałożyciela Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Wilnie, pomnik Joachima Lelewela oraz nagrobki: Adama Piłsudskiego – brata Józefa, Antoniego Wiwulskiego - rzeźbiarza, twórcy pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie. Kolejna lekcja patriotyzmu. ł

Dzisiaj niedziela i w Polsce II tura wyborów prezydenckich. Jedziemy więc do naszej Ambasady i co pilniejsi z nas, którzy zaopatrzyli się w domu w odpowiednie papiery idą do urny. A teraz w samochody i w zdyscyplinowanej kolumnie, podziwiając nowoczesną architekturę dzielnic położonych na północ od Wilejki, jedziemy do Trok. W historii Litwy Troki to stolica Litwy. Miasto jest symbolem rozkwitu Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz dumą wszystkich mieszkańców kraju. „Patrz, oto pyszna Kiejstutów stolica To ich dzierżawy, kędy zajrzym okiem. Nad zamkiem wieża, to pogan kaplica; Widzisz to wielkie błękitu przestworze? To trocki zamek, a to trockie morze!” (Juliusz Słowacki „Hugon”)

Zamek Trocki – symbol Trok, świadectwo świetności i potęgi państwa, najbardziej okazały i najstarszy architektoniczny zespół obronny na Litwie. Obecnie mieści się tu Trockie Muzeum Historii. Wjeżdżamy do miasta od południa więc wita nas Św. Jan Nepomucen–patron Trok na wysokiej kolumnie. Na niewielkim wzgórzu widnieje kościół farny pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny. Tu wchodzimy. W pięknym drewnianym ołtarzu barokowym znajduje się cudowny obraz Matki Boskiej Trockiej, zwanej Trocką Madonną. Obraz Matki Boskiej Trockiej jest obok Matki Boskiej Ostrobramskiej najbardziej czczonym wizerunkiem Matki Jezusa na Litwie. Obraz ten był koronowany koronami papieskimi wcześniej niż obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej.

Cała grupa idzie na Zamek a my z Celinką idziemy poznawać historię karaimów. Na Zamku byliśmy we wrześniu ubiegłego roku i z tego pobytu zamieszczam tutaj poniższe zdjęcia. A my kierujemy się teraz do Muzeum Karaimów.

Karaimów sprowadził na tereny Litwy książę Witold w końcu XIV w. z Krymu i osadził ich wzdłuż granic Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz w Trokach, gdzie stanowili ochronę księcia, gdyż byli bardzo dobrymi żołnierzami. Są nazywani „narodem jednej księgi”, ponieważ ich wiara opiera się tylko na Starym Testamencie. Karaimi - naród pochodzenia tureckiego, a ich język należy do rodziny języków tureckich.Drewniane domy karaimskie były budowane szczytem do ulicy i miały charakterystyczne 3 okna: jedno dla gospodarza, drugie dla Pana Boga, trzecie dla księcia Witolda w podzięce za to, że sprowadził ich na te tereny. Na ulicy Karaimskiej znajduje się również kienesa – karaimski dom modlitwy. Nie udało nam się zwiedzić jej wewnątrz – podobno wystrój jest bardzo skromny, a w centralnej części nawy głównej znajduje się echał – ozdobna szafa ołtarzowa służąca do przechowywania zwojów Tory. Z zewnątrz trocka kienesa wygląda bardzo malowniczo.

Mansardowy dach zwieńczony czworoboczną wieżyczką, trzy okna wychodzące na ulicę, ogrodzony skwer wokoło. I pamiątkowa tablica poświadczająca budowę w XVIII wieku. Samo Muzeum Karaimów mieści się w niepozornym domu tuż za kienesą. W środku zwiedziliśmy kilka sal, w których znajduje się sporo pamiątek trockich karaimów. Zdjęcia rodzinne, listy, biżuteria, naczynia. Sporo jest zabytków poświęconych czasom II Rzeczypospolitej, gdy Karaimi wydawali liczne publikacje w języku polskim i karaimskim. Mieli spory wpływ na życie polityczne społeczeństwa, czego ukoronowaniem jest ustawa o stosunku państwa do Karaimskiego Związku Religijnego w RP. Która – swoją drogą – działa do dziś. Najbardziej podobały nam się jednak odtworzone tradycyjne stroje karaimów oraz rekonstrukcje wnętrz.

Grupa wraca z Zamku więc wespół siadamy w karaimskiej restauracji i delektujemy się karaimską kuchnią bo pozostali oni do dziś wierni kuchni narodowej. Więc jemy ichnią zupę fasolową, potem mięso z grzybami i ziemniakami a na końcu kybyn – 15- to centymetrowy pieróg z ciasta drożdżowego z farszem mięsnym.

Po tych emocjach wracamy znowu w kolumnie do hotelu. Udało się nam nie pogubić. Szkoda jednak czasu na polegiwanie, więc spacer na Starówkę przez Ostrą Bramę. Naturalnie wracając znowu stajemy przed Bramą.