Alkoholizm- choroba społeczna. Tomasz Warunek kl. II „e”

Definicja alkoholizmu Alkoholizm jest to okresowe picie alkoholu w celu doznawania jego działania psychicznego, a czasem także dla uniknięcia złego samopoczucia, wynikające z jego odstawienia. Istotą tej choroby jest więc psychiczne i fizyczne oraz społeczne uzależnienie od środka narkotycznego jakim jest alkohol. Osoba, która sięga po alkohol często robi to podczas różnego typu spotkań towarzyskich, pod presją grupy lub z własnej woli w ten sposób uzależnia się społecznie . Dobre samopoczucie po wypitym alkoholu powoduje coraz większą chęć picia, stopniowo przeradza się ona w pragnienie i w żądzę uzależniając psychicznie. Coraz częstsze "zaglądanie do kieliszka" i coraz większe ilości spożywanego alkoholu prowadzą w konsekwencji do wbudowania cząsteczek C2H5OH do cyklu metabolicznego organizmu powodując ubezwłasnowolnienie fizyczne .

Typy uzależnień Wyróżniamy trzy typy uzależnień alkoholowych: *Uzależnienie fizyczne *Uzależnienie psychiczne *Uzależnienie społeczne

Uzależnienie fizyczne Gdy częste używanie środka uzależniającego powoduje wbudowanie jego cząsteczki do obiegu cyklów metabolicznych organizmu. Uzależnienie fizyczne powoduje, że osoba uzależniona staje się bezwolna, gdyż organizm wytworzył już sztuczną potrzebę biologiczną, zachowanie homeostazy organizmu wymaga dostarczania organizmowi środka uzależniającego.

Uzależnienie psychiczne Ten typ uzależnienia objawia się psychicznym pragnieniem przyjmowania danego środka uzależniającego. Początkowo jest to tylko pragnienie, ale często przeradza się ono w żądzę i wewnętrzny przymus brania ubezwłasnowolniając osobę uzależnioną.

Uzależnienie społeczne Jest wówczas, gdy przyjmowanie danego środka uzależniającego ma charakter obrzędu bądź zwyczaju w grupie do której osoba uzależniona przynależy .

Alkoholizm jako choroba „Alkoholizm jest chorobą nieuchronnie postępującą. Jego specyfikę i przebieg można opisać i przewidzieć. Zachowanie alkoholika jest sterowane przez nawyki związane z piciem alkoholu. Z upływem czasu choroba ta ulega nasileniu, nawet jeśli pojawiają się okresy , w których pozornie wydaje się , że została zahamowana. Kontynuacja picia prowadzi w sposób nieuchronny do zwielokrotnienia szkód fizycznych i psychicznych. Alkoholizm jest chorobą przewlekłą i pod wieloma względami przypomina inne chroniczne schorzenia, jak alergia, cukrzyca , choroba wrzodowa, czy wieńcowa. Żadnej z nich nie da się wyleczyć, można natomiast zwolnić ich rozwój, niekiedy zahamować najdolegliwsze objawy, a przede wszystkim nauczyć się z nimi żyć. Alkoholizm jest choroba prowadząca do śmierci. Oznacza to , że dla osoby uzależnionej perspektywa dalszego bezpiecznego picia nie istnieje. Jeśli nie uda się zahamować choroby-prowadzi ona do śmierci”

Grupa ryzyka Są pewne predyspozycje genetyczne związane z szybszym lub wolniejszym rozkładaniem alkoholu przez enzym dehydrogenazę alkoholową. Wyraźnie widać te różnice pomiędzy rasami np. u ludzi rasy żółtej następuje powolny rozkład alkoholu, czyli niewielka ilość alkoholu wypitego powoduje szybko stan upicia. U rasy białej (kaukaskiej) alkohol rozkładany jest szybko, czyli proporcjonalnie więcej można go wypić, zanim wystąpi stan upicia. Oprócz tego istnieją osobnicze różnice również w obrębie rasy kaukaskiej w szybkości metabolizmu alkoholu. Niektórzy z nas wobec tego mają predyspozycje genetyczne i to jest ryzyko, że szybciej popadną w uzależnienie.

Objawy alkoholizmu Jednym z kluczowych objawów w diagnozowaniu choroby alkoholowej, obok utraty kontroli nad ilością wypijanego alkoholu, są objawy abstynencyjne, zwane inaczej zespołem abstynencyjnym, zespołem ostrej abstynencji, syndromem abstynencyjnym, zespołem odstawienia alkoholu. Objawy abstynencyjne w standardowym przypadku trwają ok. 14 dni. Nie należy ich mylić z kacem. Zespół abstynencyjny – przykre doznania psychologiczne oraz fizyczne, które pojawiają się po odstawieniu środka uzależniającego. Do typowych objawów należą: niekontrolowane drżenie mięśni, tiki nerwowe, mdłości, przyspieszona akcja serca; a w warstwie psychicznej – stany lękowe, depresja, poczucie ogólnego rozbicia. Na zespół abstynencyjny z odstawieniem opiatów składają się: bezsenność, ziewanie, bóle mięśniowe, biegunka, wymioty, rozszerzenie źrenic, katar. Zespół abstynencyjny z odstawieniem środków rozwija się po 12 godzinach.

Skutki choroby alkoholowej Poniżej znajdują się problemy, z jakimi spotykają się alkoholicy. Obok podany jest procent alkoholików, których dotyczy dany problem (na podstawie badania Programu Aktywizacji Placówek Odwykowych): Zaburzenia życia rodzinnego – 94% Problemy w kontaktach z ludźmi – 84% Problemy finansowe – 82% Przemoc wobec bliskich – 57% Problemy z prawem (karalność) – 51% Przewlekły alkoholizm prowadzi do chorób psychicznych, ciężkich schorzeń wątroby, nerek, żołądka, serca itd. Zwiększa przestępczość, sprzyja szerzeniu się chorób wenerycznych i ujemnie wpływa na potomstwo. Nadużywanie alkoholu jest powodem powstawania problemów w rodzinach oraz ich rozpadu.

Problem społeczny Według doktora Marka Staniszka Nadużywanie alkoholu staje się coraz większym problemem i wyraźnie zmienia swoje oblicze. Zwiększa się zdecydowanie ilość kobiet nadużywających alkoholu. Poza tym liczne kampanie reklamowe napojów alkoholowych spowodowały, że młodzież zaakceptowała, iż alkohol - zwłaszcza piwo, czyli pozornie niegroźny napój - jest niezbędnym elementem kultury młodzieżowej. Dlatego coraz więcej młodzieży nadużywa piwa, a tym samym znajduje się w grupie ryzyka rozwinięcia się u nich choroby alkoholowej, czyli uzależnienia od alkoholu. Zjawiska te są ewidentnie skutkiem transformacji gospodarczej. W ostatnich latach zmalała wyraźnie rola i siła oddziaływania przeciwalkoholowego państwa oraz społeczeństwa w porównaniu do siły producentów alkoholu czyli tych, którzy na alkoholu zarabiają - zwłaszcza producentów piwa, którego spożycie zdecydowanie wzrosło. Lansowali oni hasło zmiany modelu picia z wysoko- na niskoprocentowe napoje alkoholowe. Jednak model picia się tak naprawdę nie zmienił, bo okazało się, ze ilość osób wypijających alkohol wysokoprocentowy nie uległa zmianie, natomiast doszła nowa grupa pijąca alkohol niskoprocentowy tj. piwo i nalewki. Aby rozwinęło się uzależnienie konieczne jest wypijanie określonej ilość alkoholu i nie ma tu znaczenia, czy jest to piwo czy też alkohol wysokoprocentowy. Bo nie chodzi tu o piwo, a konkretnie o tę ilość alkoholu, która jest w tym piwie. O skali zjawiska niech świadczy np. wynik auditu - testu przesiewowego, który przeprowadzili lekarze POZ-ów w woj. zachodniopomorskim i okazało się, że 20 procent ich pacjentów może być uzależnionych.

Młodzież Młodzież zaczyna pić już w szkole podstawowej, oczywiście nie we wszystkich środowiskach. Do sięgnięcia po alkohol usposabiają wzorce domowe i rodzinne oraz tolerancja dla używek np. alkoholu, papierosów, nadużywania leków. Jeśli młodzi ludzie zaczynają palić papierosy, to wśród nich jest zdecydowanie więcej tych, którzy będą również pić alkohol i brać narkotyki. W tej chwili młodzież traktuje zarówno alkohol i narkotyki jako niegroźne używki, które często stosowane są zamiennie lub łączone razem np. amfetamina z alkoholem czy marihuana plus alkohol. Jeszcze 10-15 lat temu tego zjawiska nie było - wówczas alkohol i narkotyki pojawiały się u młodzieży oddzielnie. Jeszcze niedawno mówiło się, iż po alkohol sięga młodzież w wieku lat 15, dzisiaj jednak są to osoby w wieku lat 12, w tym wieku bardzo łatwo się uzależnić wystarczy rok lub dwa. Wszystko zależy od psychiki danej jednostki. Badania wykazują, że: Piwo pije 73% chłopców i 67% dziewcząt Wino 69% chłopców i 36% dziewcząt Wódkę zaś odpowiednio 14% i 7%

Sposoby leczenia *Programy terapeutyczne *Metody farmakologiczne * Akamprosat

Programy terapeutyczne Celem leczenia odwykowego jest zaprzestanie picia alkoholu, utrzymywanie abstynencji, likwidacja negatywnych skutków spożywania alkoholu oraz zapobieganie nawrotom picia. Podstawową metodą leczenia jest psychoterapia (przede wszystkim grupowa) oraz udział w grupach samopomocy (np. Wspólnota Anonimowych Alkoholików). Programy terapeutyczne wywodzą się z różnych szkół i kierunków, dostosowując metody i techniki do potrzeb pacjenta i etapu leczenia. Początkowo należy uświadomić pacjentowi sam fakt uzależnienia (w przeciwieństwie do chorych fizycznie, pacjenci uzależnieni z reguły uważają, że ten problem ich nie dotyczy), co wymaga przełamania takich mechanizmów obronnych jak zaprzeczanie (nieprzyznawanie się do uzależnienia) i racjonalizacja (usprawiedliwianie się - "muszę się napić, bo źle się czuję, bo nie mogę zasnąć, bo wszyscy piją"). Kolejnym etapem jest uświadomienie pacjentowi problemów emocjonalnych i osobowościowych, które sprzyjały sięganiu po alkohol. W tej fazie psychoterapia jest nastawiona na radzenie sobie z tymi problemami. W następnym etapie rozważa się problemy egzystencjalne i duchowe dotyczące swojego miejsca w świecie, hierarchii wartości, pracuje nad wzmocnieniem przekonania, że życie bez alkoholu pozwala na kontrolowanie swoich zachowań.

Metody farmakologiczne Przeprowadzono wiele badań różnych środków farmakologicznych w zapobieganiu nawrotom picia i zmniejszeniu głodu alkoholowego. Skuteczność leków może wynikać z ich działania: awersyjnego (disulfiram) - przy jednoczesnym spożyciu alkoholu występuje wiele bardzo nieprzyjemnych objawów, przeciwdepresyjnego (fluoksetyna, tianeptyna), przeciwlękowego (buspiron, tiapryd). Blisko 90% alkoholików w okresie abstynencji miewa stany obniżonego nastroju, a objawy lękowe są na porządku dziennym. Z kolei gorsze samopoczucie psychiczne zawsze łączy się z ryzykiem wystąpienia nawrotów picia. W ostatnich latach duże nadzieje wiąże się z środkami osłabiającymi niepohamowany głód alkoholu (craving), takimi jak naltrekson oraz akamprosat. Działanie naltreksonu prawdopodobnie opiera się głównie na zmniejszeniu przyjemnych odczuć związanych ze spożywaniem alkoholu i w ten sposób ograniczeniu chęci sięgania po alkohol. Akamprosat zmniejsza przymus picia bez działania "natreksonopodobnego", przeciwdepresyjnego oraz przeciwlękowego.

Akamprosat Akamprosat redukuje nadmierną aktywność ośrodkowego układu nerwowego wywołanego alkoholem, przywracając jednocześnie równowagę między "hamowaniem" i "pobudzaniem" w mózgu. Skuteczność akamprosatu w zmniejszeniu przymusu picia została potwierdzona w badaniach na zwierzętach. Pierwsze badania na pacjentach uzależnionych to potwierdzały. Wykazano, że akamprosat efektywniej hamował przymus picia niż placebo. Skuteczność została też potwierdzona w trzynastu badaniach wieloośrodkowych na grupie 4000 pacjentów uzależnionych od alkoholu. W wielu krajach, w tym również w Polsce, akamprosat został zarejestrowany jako lek "przeciwalkoholowy".

www.lukasztyrala.wordpress.com www.sciaga.pl www.echokatolickie.pl www.empik.com www.zaburzenia.pl www.segritta.blox.pl www.noe.blox.pl www.wikipedia.org www.doz.pl www.wrzuta.pl