NOWINKI PRZEDSZKOLNE listopad 2007 GAZETKA INFORMACYJNO – EDUKACYJNA DLA DZIECI I RODZICÓW GRUPY 5 – 6 LATKÓW „B”

INFORMACJE i PROPOZYCJE Mamo! Tato! Zadawaj mi pytania, ja odpowiem! Zagadki dla najmłodszych to jedna z form edukacji domowej, którą wiele dzieci po prostu uwielbia. Rodzice porozmawiajcie z Waszym dzieckiem i zadajcie mu te pytania (oczywiście nie w jednym dniu). Pytania takie pomogą Waszemu dziecku w ćwiczeniu mózgu, posłużą do rodzinnych dyskusji i zachęcą do szperania po książkach. Pomysł ten można rozwijać na wiele sposobów: robić sesje zagadkowo- tematyczne albo bez żadnego powiązania tematycznego. Można wykorzystywać je do sprawdzania wiadomości, a w przypadku dzieci starszych dobrze jest wiązać je z aktualnymi wydarzeniami i informacjami z mediów. Rodzicu pamiętaj, że jeśli teraz, w przedszkolu wiele godzin poświęcisz swojemu dziecku na wspólne rozmowy, opowieści, kiedyś zwróci się to  stukrotnie  w postaci mądrego i dającego sobie radę w życiu syna czy córeczki. 1. Jaka jest stolica Polski? Jej godło i flaga? 2. Jakie kraje sąsiadują z Polską? 3. Co lata w powietrzu, a nigdy niczego nie je? 4. Ile dni ma tydzień? 5. Jakie zwierzę potrafi pływać i chodzić? 6. Do czego służą brwi?

7. W jaki sposób możesz przedostać się na drugą stronę jeziora. 8 7. W jaki sposób możesz przedostać się na drugą stronę jeziora? 8. Czy zwierzęta potrafią płakać? 9. Czym różnią się zwierzęta od ludzi? 10. W jaki sposób możesz zrobić dziurę w ziemi? 11. Zamknij oczy i powiedz, jakiego koloru jest moje ubranie 12. Zamknij oczy wyobraź sobie, że jesteś nad morzem. Co widzisz? 13. Co oznacza znak STOP na drodze? 14. Jeśli masz 4 klocki jeden dasz mamie drugi tacie ile ci pozostanie? 15. Dlaczego ludzie pracują? 16. Jeśli na dworze pada deszcz, co możesz zrobić żeby nie zmoknąć? 17. Ile lat miałeś rok temu? 18. Wymień 5 czerwonych owoców. 19. Ile palców ma dwoje ludzi? 20. Do czego służą bilety? 21. Ile nóg mają dwa psy? 22. Jakie zwierzęta żyją pod ziemią? 23. Do czego służą rękawiczki? 24. W jaki sposób możesz dostać się do Londynu? 25. Czy ryba ma mózg? 26. Dlaczego ludzie czytają książki i gazety? 27. Co jest szybsze - bieganie czy pływanie? 28. Wyobraź sobie 5 ptaków, jeden odleciał, ile pozostało? 29. Dlaczego myjemy ręce? 30. Czy listonosz dostarcza e-maile? 31. Jaki jest najważniejszy organ człowieka? 32. Dlaczego niektóre balony unoszą się, a niektóre spadają? 33. Jeśli czegoś nie wiesz, gdzie możesz się tego dowiedzieć? 34. Jakie kraje mają wyspy?

O NAS , CZYLI CO SŁYCHAĆ W GRUPIE 5 - 6 LATKÓW ? Dopóki dopisywała nam pogoda spędzaliśmy czas naplacu przedszkolnym lub w pobliskim parku „Piszczele” Realizując zamierzenia dydaktyczne miesiąca października dzieci odwiedziły zbrojownię, obejrzały zgromadzone eksponaty oraz wysłuchały legendy i historię związaną z Sandomierzem opowiedzianą przez pana K.Burego. Miały też okazję przymierzyć strój rycerski

Wizyta w zbrojowni była okazją do wykazania swoich talentów plastycznych. Zuzia zainspirowana przerabianym tematem Nie lada wydarzeniem dla naszych 5 – 6 latków był sama poprowadziła zabawę ruchową ze wjazd do teatru w Kielcach oraz zwiedzenie wystawy śpiewem w czasie zabaw dowolnych. Zabawek zabawy. Zajęcia rytmiczne dają Po pasowaniu na rycerskiego przedszkolaka nam możliwości rozwijania jesteśmy już prawdziwymi przedszkolakami talentów nie tylko wokalnych. i RYCERZAMI z DAMAMI DWORU

Odwiedziliśmy redakcję Echa Dnia, zasypaliśmy pana redaktora M Odwiedziliśmy redakcję Echa Dnia, zasypaliśmy pana redaktora M.Leszczyńskiego gradem pytań a wizyta nasza zaowocowała artykułem w gazecie Zajrzeliśmy także do pobliskich ogródków działkowych Wakacyjne spotkanie z piosenką było okazją do śpiewania i wspólnej zabawy z grupą 6 latków „B” Wizyta objazdowego teatru lalki okazała się próbą aktorską dla kilkorga dzieci

W MIESIĄCU LISTOPADZIE PLANUJEMY: AKTUALNOŚCI W MIESIĄCU LISTOPADZIE PLANUJEMY: - wyjście na cmentarz święto pawelski, odwiedzenie pomnika – zabytku z 1914r. zbiorowej mogiły żołnierzy z I wojny światowej – zaświecenie zniczy 31.10.2007 - wycieczka do Muzeum Ziemi Sandomierskiej – spotkanie z etnografem 8.11.2007 - wycieczka do zakładu fotograficznego i fryzjerskiego – obserwacja pracy różnych zawodów 12.11.2007 - wyjście do parku – obserwacja późno jesiennej aury 19.11.2007 (zastrzegamy możliwość zmiany terminów) PROSIMY RODZICÓW: - O CIEPŁE UBIERANIE DZIECI (JEŻELI POGODA POZWOLI BĘDIEMY REALIZOWAĆ PLANOWANE WYJŚCIA ZWIĄZANE Z PRACĄ DYDAKTYCZNĄ W GRUPIE)

ZABAWA I NAUKA CZYLI JA I MOJE PRZEDSZKOLE LISTOPAD Tematy tygodnia: ● Szacunek dla tradycji i przeszłości ● Sandomierz – moje miasto ● Poznajemy zakłady usługowe ● Listopadowa aura ●Nasi ulubieńcy ZADANIA DYDAKTYCZNO – WYCHOWAWCZE: 1.Interesowanie się zwyczajami i sposobami świętowania – Święto Zmarłych. 2.Budzenie zainteresowania własną miejscowością. 3.Poznawanie tradycji ludowej własnej miejscowości. 4.Wdrażanie do przestrzegania zasad życia zbiorowego i szacunku do pracy. 5.Rozwijanie zainteresowań pracą ludzką w różnych zawodach. 6.Ukazywanie różnorodności zjawisk świata przyrody, kształtowanie umiejętności językowych oraz poprawności fonetycznej i gramatycznej, prowadzenie dialogu, układanie opowiadań. 7.Obserwowanie zwierząt, ich potrzeb oraz pracy człowieka z tym związanej. 8.Rozwijanie opiekuńczego stosunku do zwierząt, poznanie zasad opiekowania się zwierzętami domowymi. 9.Wprowadzenie liter wielkich i małych: „M”, „m”, „T”, „t”, „D”, „d”, „y”, „K”, „k”.

JUŻ UMIEMY: piosenkę: „Pieski małe dwa” Pieski małe dwa poszły raz na łąkę, Zobaczyły tam, czerwoną biedronkę, A biedronka ta, wiele czarnych kropek ma. Sibą, sibą, la la la la la Sibą, sibą, la la la la la Sibą Sibą wiele czarnych kropek ma Pieski małe dwa, chciały przejść przez rzeczkę, Nie wiedziały jak, znalazły kładeczkę, I choć była zła, przeszły po niej pieski dwa. Sibą, sibą, la la la la la Sibą, sibą, la la la la la Sibą Sibą przeszły po niej pieski dwa. Pieski mała dwa, wróciły do domu, O przygodzie swej, nie mówiąc nikomu, Wlazły w budę swą, teraz sobie smacznie śpią. Sibą, sibą, la la la la la Sibą, sibą, la la la la la Sibą Sibą teraz sobie smacznie śpią. Wierszyki: „Abecadło” Abecadło z pieca spadło, o ziemię się hukło, Rozsypało się po kątach , strasznie się potłukło: I – zgubiło kropeczkę, H – złamało kładeczkę, B – zbiło sobie brzuszki, A – zwichęło nóżki, O – jakbalon pękło, Aż się P przelękło, T – daszek zgubiło, L - do U wskoczyło, R – prawą nogę złamało, S – się wyprostowało, W – stanęło do góry dnem i udaje że jest M.. „Pomidor” Pan pomidor wlazł na tyczkę I przedrzeźnia ogrodniczkę. Jak pan może, panie pomidorze ?! Oburzyło to fasolę: -A ja na to nie pozwolę! Groch zzieleniał też ze złości: -Że też nie wstyd jest waszmości! Rzepa także go zagadnie: -Fe! Niedobrze! Fe! Nieładnie Rozgniewały się warzywa: -Pan już trochę nadużywa. Pan pomidor zawstydzony, cały zrobił się czerwony. I spadł wprost ze swojej tyczki, do koszyczka ogrodniczki.

Kącik dla rodziców Warto przeczytać!!! Czytamy rysunki naszych dzieci Dziecko w wieku przedszkolnym interesuje się otaczającą rzeczywistością: poszukuje, bada, obserwuje. Trzeba wykorzystać każdą chwilę, aby rozbudzać jego ciekawość oraz rozwijać posiadane, wrodzone zdolności. Dzieci myślą w sposób magiczny. Znajduje to odzwierciedlenie w ich obrazkach. Spontanicznie namalowane rysunki, które przykuwają uwagę, to życie młodego człowieka, realny i fantastyczny świat widziany oczyma dziecka. Rysunki mogą ukazywać radość lub smutek towarzyszący dziecku w jego życiu codziennym. Są to dokumenty opisujące marzenia, sny, lęki, pragnienia. Poprzez język graficzny, jakim jest rysunek, dzieci ukazują nam siebie, swoje spojrzenie na świat. Wyrażają to inaczej niż dorośli, znacznie prymitywniej i niezręcznej, ale zawsze swobodniej, szczerzej i ciekawiej. Działalność plastyczna spełnia również funkcję terapeutyczną. Przez rozwijanie oraz kształtowanie różnych umiejętności dziecka, uczy wiary we własne siły i możliwości twórcze. Maluch tworzy, bawiąc się rysowaniem, rysuje to co umie i jak umie, gdyż podświadomie gromadzi różnorodne przeżycia i doświadczenia, których intensywność wymaga rozładowania, więc przekazuje je w działalności plastycznej. Taka ekspresja to forma komunikacji z innymi ludźmi , to niejako odtwarzanie stosunków międzyludzkich. Wszystko to jest źródłem przyjemności, radości i interesującym zajęciem podobnie jak zabawa. Wnikliwie obserwując prace plastyczne dzieci możemy poznać ich uczucia, dowiedzieć się czy są szczęśliwe, co myślą, czego się obawiają, o czym marzą, jak postrzegają najbliższe otoczenie.

Wskazówki: KOLORY: 1. Rysunki o bogatej kolorystyce świadczą o prawidłowej kondycji psychicznej dziecka, pozbawionej lęków, a wypełnionej radością i optymizmem. 2. Ciemna kolorystyka / czernie i szarości / może świadczyć o skłonnościach do stresu, o towarzyszących dziecku lękach i obawach. 3. Zdecydowana dominacja czerwieni z czernią może zdradzać skłonności do agresji. LINIE: 1. Linie wyraźne, długie towarzyszące żywej kolorystyce świadczą o otwartości, pewności siebie i stabilności emocjonalnej. 2. Linie cienkie, delikatne, często krótkie mogą mówić o braku wiary we własne siły, braku pewności siebie i skłonnościach do ukrywania własnych uczuć. POSTACIE: 1. Postacie niewielkie lub rysowane na krawędziach kartonu, mogą sygnalizować o nieśmiałości i braku wiary we własne siły, niepewności. 2. Rozmieszczenie na rysunku członków rodziny świadczyć może o charakterze zacieśnionych więzi z dzieckiem np.  postacie rozproszone – rozluźnione więzi,  bliskość postaci – silne więzi,  oddalenie od rodziców – poczucie zagubienia, niedoceniania.  postacie dużych rozmiarów, centralnie rozmieszczone, wypełniające niemal całą kartkę mówią nam o pewności siebie, wewnętrznej energii, otwartości dziecka.

 postacie rozmieszczone w centrum rysunku, to postacie ważne dla dziecka, z którymi jest ono w silnym związku emocjonalnym, bądź mówią o pozycji jaka ta osoba zajmuje w rodzinie. 3. Umieszczanie wielu szczegółów na postaci lub rysowanie jej z ogromną starannością to sygnał dotyczący znaczenia lub dominacji tej osoby w rodzinie. 4. Pomijanie własnej osoby w rysunkach prezentujących rodzinę może świadczyć o braku doceniania własnej pozycji, o zaburzonych relacjach rodzinnych np. brak miłości. 5. Rysowanie tylko siebie może być sygnałem nadmiernej na sobie koncentracji z powodu np. nadopiekuńczości ze strony rodziny lub przeciwnie braku zainteresowania (dziecko czuje się zaniedbywane, opuszczone, może liczyć jedynie na siebie). 6. Pomijanie postaci lub ich fragmentów, oszpecanie czy też pomniejszanie postaci na rysunkach może świadczyć o nieprawidłowych relacjach np. zazdrości, rywalizacji, niechęci, braku bliskości. 7. Ukazywanie siebie mniejszym lub młodszym niż w rzeczywistości może sugerować chęć powrotu do bezpiecznego, beztroskiego dzieciństwa, pozbawionego np. nakazów, zakazów, zdań, nowych ról (np. braku jednego z rodziców, pojawienie się młodszego rodzeństwa), którym nie może obecnie sprostać. 8. Prezentowanie w rysunkach rodziny osób fikcyjnych może być wynikiem pragnień, marzeń o poszerzenie jej np. o rodzeństwo, ojca, matkę. 9. Rysowanie w tematach rodziny jedynie domu – budynku pozbawionego ludzi może świadczyć o niestabilnych np. konfliktowych relacjach rodzinnych zaburzających u dziecka poczucie bezpieczeństwa czy trwałości rodziny. 10. Kolejność rysowania postaci i czas poświęcony na ich narysowanie (ilość nanoszonych szczegółów) może świadczyć o roli i pozycji jaką dla rysującego zajmuje prezentowana postać.

Podkreślanie smutku, żalu w rysunku (mimika twarzy, łzy), przygnębiające otoczenie, katastroficzny krajobraz, może świadczyć o lękach, przykrych przeżyciach np. :utrata kogoś bliskiego, wypadek, rozstanie rodziców. Powtarzająca się niepokojąca tematyka prac plastycznych powinna stać się sygnałem do uważnej obserwacji i otoczenia dziecka szczególną opieką, a nawet do sięgnięcia po psychologiczną poradę. WSKAZÓWKI dla ZAINTERESOWANYCH dziecięcą twórczością plastyczną: Zapewnij dziecku różnorodne materiały plastyczno-techniczne potrzebne mu do podjęcia działalności, swobody wyboru materiału i tematu. Zapewnij dziecku czas i miejsce na przemyślenie rysunku i jego wykonanie. Gwałtowne przerywanie pracy tłumi jego twórcze myślenie i zaangażowanie. Stwórz atmosferę życzliwości. Ucz dziecko zachowania ładu i wspólnego sprzątania po zakończeniu pracy. Ciesz się z każdej wykonanej pracy plastycznej swojego dziecka i zachęcaj je do tego, by kończyło rozpoczęte działania, przez co uczysz je wytrwałości. Rozmawiaj na jej temat - pytaj, delikatnie sugeruj co ci się podoba w rysunku a co można inaczej przedstawić. A jeśli coś cię niepokoi czy dziwi subtelnie porozmawiajcie o tym. Daj mu czas, aby opowiedziało, co namalowało, ulepiło. Nie oceniaj kategoriami: brzydki-zły, ładny-dobry. Mów: Ale się napracowałeś, ale oryginalny rysunek….itp. Nie należy dziecka przekonywać, że jego praca jest wykonana super, jeśli ma ono odmienne zdanie i to pokrywa się z rzeczywistością. Wtedy lepiej zapytać dziecko: chcesz nową kartkę? chcesz narysować jeszcze raz? Pozwól dziecku na samodzielność wykonania pracy, chyba że prosi cię o jakąś wskazówkę czy pomoc, wtedy nie odmawiaj! Doceniaj wytwory plastyczne swojego małego artysty. Pokazuj znajomym i rodzinie, niech dziecko widzi, że jego prace są interesujące dla innych i zauważane. Szacunek dla pracy dziecka oraz dla efektów jego pracy jest rzeczą bardzo ważną. • Nigdy nie wyrzucaj pracy plastycznej przy dziecku. Przecież dziecko zawarło w niej swoje marzenia i wizje otaczającej nas rzeczywistości. To obrazowe odbicie psychiki, przeżyć i doświadczeń dziecka