UBRANIA OCHRONNE

Cel zajęć: Zapoznanie strażaka z podstawowymi rodzajami ubrań ochronnych stosowanych w Państwowej Straży Pożarnej przeznaczeniem budową zasadami bezpiecznej pracy

Bojowe ubranie strażackie /Nomex/ Budowa: warstwowa Warstwa zewnętrzna – materiał typu nomex, o zwiększonej odporności na uszkodzenia mechaniczne, odporny na działanie wysokiej temp., na działanie związków chemicznych, Warstwa środkowa – membrana Goratexowa, umożliwia odprowadzenie ciepła, wilgoci na zewnątrz (ciało oddycha)

-Warstwa wewnętrzna - bawełna lub wełna impregnowana, odporna na działanie wysokiej temp. Zadanie ubrania – ochrona ratownika przed czynnikami zewnętrznymi (woda, deszcz, śnieg), ochrona przed działaniem wys. temperatury jak również ochrona przed płomieniami. Powinno zapewniać wygodę oraz swobodę ruchów (powinno posiadać certyfikat centrum naukowo badawczego ochrony p.poż.

Podział ubrań ognioodpornych i żaroodpornych. Typy: Lekkie – ochrona prze promieniowaniem cieplnym Średnie – ochrona w krótkotrwałym zetknięciu z ogniem Ciężkie – przejście przez strefę ognia Ubrania lekkie – ochrona przed promieniowaniem cieplnym: bawełna, tkanina szklana lub tkanina azbestowa. Tkaniny te mogą być napylone proszkiem aluminiowym lub powlekane folią aluminiową. Ubranie ciężkie pozwala na bezpośrednie zetknięcie z ogniem na czas ok. 60 sek. Są to ubrania wielowarstwowe. Zewnętrzna warstwa wymienialna, wykonana z tkaniny szklanej. Posiada dużą odporność termiczną i mechaniczną.

Ubrania średnie (zbliżeniowe) – chronią przed intensywnym promieniowaniem cieplnym i krótkotrwałym zetknięciem z ogniem. Mają 3 warstwy: Zewnętrzna – metalizowana, środkowa – bawełna impregnowana przed promieniowaniem i zapaleniem, wewnętrzna – bawełna. Posiada kieszeń do umieszczenia aparatu oddechowego. Ubranie ciężkie pozwala na bezpośrednie zetknięcie z ogniem na czas ok. 60 sek. Są to ubrania wielowarstwowe. Zewnętrzna warstwa wymienialna, wykonana z tkaniny szklanej. Posiada dużą odporność termiczną i mechaniczną. Posiada kieszeń na aparat powietrzny.

PODZIAŁ CHEMICZNYCH UBRAŃ GAZOSZCZELNYCH Klasa 500 – ubranie to posiada maskę na zewnątrz, aparat powietrzny również na zewnątrz (nie produkuje się) Zalety: swoboda ruchu Wady: aparat na zewnątrz, przy uszkodzeniu - napływ substancji do wnętrza. Klasa 600 – ubranie to posiada maskę wmontowaną wewnątrz, aparat powietrzny również wewnątrz ubrania. Powietrze wydychane tworzy nadciśnienie. Klasy 700, 710, 721 – Ratownik w masce i aparacie powietrznym wchodzi do ubrania. powietrze wydychane tworzy nadciśnienie.

Budowa ubrań gazoszczelnych: wielowarstwowa - 3, 4 warstwy (nośne i gazoszczelne). Warstwa środkowa nośna - poliamid, poliester Warstwa gazoszczelne zewnętrzne: witon (fluorokauczukowe) kolor pomarańczowy Napren (kauczuk) kolor czarny PCV (polichlorek winylu)- kolor biały Teflon I X X I I X X I I – warstwy gazoszczelne I XX I X- warstwy nośne

Przeznaczenie: w celu pełnego ochraniania ratownika przed działaniem czynników żrących lub zanieczyszczeń toksycznych, które mogą być absorbowane przez skórę lub w każdej innej sytuacji, przy której wymagane jest gazoszczelne oddzielenie ciała od otoczenia. UWAGA: Ubranie gazoszczelne nie chroni przed temperaturą i promieniowaniem cieplnym.

zakres pracy od -10 do +50oC Określony jest czas pracy w tym ubraniu /mają na to wpływ indywidualne możliwości psychofizyczne ratownika/ ale wynosi od 18 do 30 min. Sposoby magazynowania: Ubrania gazoszczelne: a) w pół na okrągłych drążkach drewnianych (buty dotykają podłoża), b) zawieszone butami do góry, c) ułożone płasko.

Materiały warstwy gazoszczelnej Butyl – wykazuje dobrą odporność chemiczną na działanie środków utleniających, kwasów, zasad i ozonu. Swoje właściwości utrzymuje w zakresie temperatur od -30 do +120oC. Wydłużenie ok. 60%. Wytrzymałość mechaniczna od 5 do 21 MPa, ciężar jednostkowy 0,9 g/cm3. Słabsza odporność chemiczna w stosunku do olejów mineralnych i rozpuszczalników organicznych. PCV – miękki polichlorek winylu. Posiada najmniejszą odporność z wymienionych elastomerów. Odporność mechaniczna porównywalna z innymi kauczukami syntetycznymi. Wydłużalność ok. 300%. Zakres temperatur -20 do +70 oC. Ciężar jednostkowy 1,4 g /cm3.

Materiały gazoszczelne oznaczenia DRAGER Rodzaj materiału Oznakowanie wg norm Kolorystyka materiału Viton PF Pomarańczowy Neopren CK Czarny Butyl IIR Pomarańczowy z czarnymi z czarnymi pasami PCW PCV Biały

Podział ubrań wg DRAGERA: Ubrania wersji „A” .. typ 500 Ubrania wersji „B1” .. typ 600 Ubrania wersji „B” .. typ 700 ELEMENTY SKŁADOWE UBRANIA: wizjer (materiał pleksi glass, teflon, tripex glass), zamek ubrania (ma istnieć możliwość wymiany), buty (wykonane z neoprenu, wzmocniona podeszwa), rękawice.

WYPOSAŻENIE OSOBISTE STRAŻAKA Hełm Pas + zaczaśnik Toporek Opatrunek osobisty Podpinka Gwizdek Latarka Scyzoryk, rękawice

Hełm strażacki nakrycie głowy przeznaczone do ochrony głowy strażaka przed zagrożeniami, które mogą wystąpić podczas czynności ratowniczo-gaśniczych. Budowa: - powierzchnia zewnętrzna wykonana z Kevlaru, pokrytego farbami odpornymi na działanie wybranych środków chemicznych i temperaturę - wyścielenie ochronne tłumiące uderzenia - więźba skórzana z regulacją obwodu głowy od 54 do 64 cm - osłona oczu i twarzy odporna na zadrapania i wysoką temperaturę chowana pod hełm - poliestrowy pasek podbródkowy z klamrą na zatrzask - uchwyty do masek - osłona karku - kolor skorupy hełmu biały, żółty lub czerwony

Pas strażacki Pas strażacki stanowi element uzbrojenia osobistego strażaka. Spełnia rolę pasa bezpieczeństwa przy pracy strażaka na wysokości, stanowi element biorący bezpośredni udział przy samo ratowaniu

Do pasa przymocowane są: - uchwyt do zatrzaśnika. Jest on przymocowany do taśmy razem z końcem paska zapinkowego przez przyszycie obustronne nakładki skórzanej, a następnie przynitowane. - pasek do przytrzymywania zatrzaśnika - zaczepy do mocowania pokrowca toporka przyszyte do taśmy za pomocą pasków skórzanych. Pas strażacki badany jest jedynie na rozciąganie. Dla przeprowadzenia próby wytrzymałościowej pas zapięty na klocku probierczym obciąża się przez 300 sekund siłą 2500N przyłożoną do uchwytu zatrzaśnika. Sprawny pas nic powinien ulec jakimkolwiek widocznym uszkodzeniom, a gdyby wystąpiły, należy go niezwłocznie wycofać z eksploatacji.

Budowa pasa 1. Klamra zapinająca 2. Szlówki skórzane 3. Taśma torlenowa 4. Pasek mocujący zatrzaśnik 5. Uchwyt na zatrzaśnik 6. Nit 7. Nakładka skórzana 8. Otwory zatopione w pasie 9. Cecha

Zatrzaśnik duży Zatrzaśnik duży stanowi wyposażenie pasa strażackiego. Przeznaczony jest do celów ratowniczych oraz do zabezpieczenia strażaków pracujących na dużych wysokościach.

TOPÓR STRAŻACKI LEKKI Budowa : Ostrze Grot Rękojeść dielektryczna