Wykonały: Maja Fedoryka, Joanna Luty Kompresja danych Wykonały: Maja Fedoryka, Joanna Luty

Kompresja MP3 Kompresja MP3 pozwala nam zmniejszyć rozmiar pliku dźwiękowego z setek MB do kilku, kilkudziesięciu MB. Ceną za taką oszczędność jest utrata jakości nagrania. Format MP3, którego pełna nazwa to MPEG-1 Layer III, zdobył ogromną popularność tym, że w przeciwieństwie do nieskompresowanego formatu WAV, wymaga znacznie mniej miejsca na zachowanie tego samego nagrania, przy niewiele gorszej jakości dźwięku. Algorytm kompresji MP3 wykorzystuje znaną od dawna niedoskonałość ludzkiego słuchu. Okazuje się bowiem, że wielu z emitowanych w naszym środowisku dźwięków w ogóle nie słyszymy. W związku z tym nie ma powodu aby je rejestrować i tracić cenne bity na ich przechowywanie. Schemat kodowania MP3 wykorzystuje zatem technikę "maskowania szumów", która polega na tym, że z sygnału usuwane są słabsze dźwięki, które i tak nie docierają do mózgu człowieka. Pomimo swojej rewolucyjności kompresja MP3 i zapisana za jej pomocą muzyka, szczególnie dla osób z bardzo wrażliwym słuchem, może być odbierana jako uboższa.

Kompresja JPG JPEG to nazwa systemu kompresji statycznych obrazów rastrowych, przeznaczonego głównie do przetwarzania obrazów naturalnych (zdjęć satelitarnych, pejzaży, portretów itp.), a więc takich, które nie mają zbyt wielu ostrych krawędzi i małych detali. Motywacją do powstania tego systemu była standaryzacja algorytmów kompresji obrazów monochromatycznych i kolorowych. Prace nad standardem rozpoczęły się w roku 1986 z inicjatywy organizacji ISO oraz CCITT i były prowadzone przez zespół ekspertów nazywany Joint Photographic Experts Group. Standard został opublikowany po 5 latach, w 1991 roku. Definiuje on cztery tryby kompresji: sekwencyjny, oparty na DCT (kompresja stratna) progresywny, oparty na DCT (kompresja stratna) sekwencyjny, bezstratny hierarchiczny Dwie pierwsze metody umożliwiają uzyskanie bardzo dużej kompresji obrazu, rzędu 20:1 kosztem pewnej utraty szczegółów, na ogół niezauważalnej. Metoda 3., bezstratna, kompresuje ok. 2:1 i nie jest zbyt powszechnie stosowana. Tryb hierarchiczny kompresuje coraz mniejsze, przeskalowane obrazy (można to sobie wyobrazić jako piramidę obrazów: na samym dole znajduje się największy obraz, wyżej 2 razy mniejszy, jeszcze wyżej 4 razy mniejszy itd.). Został pomyślany głównie po to, by móc szybko pobierać z obrazów b. wysokiej rozdzielczości mniejsze obrazy; tryb ten nie definiuje która z metod kompresji ma zostać użyta: może być stratna, albo bezstratna. Standard opisujący sposób zapisu plików graficznych skompresowanych metodą JPEG nazywa się JFIF (JPEG File Interchange Format). Pliki JFIF - zwyczajowo nazywane JPEG (wym. "dżej-peg") i posiadające rozszerzenie "jpeg" albo "jpg" - obok formatów GIF i PNG, są najczęściej stosowanym formatem grafiki na stronach WWW.

WINRAR WinRAR - bardzo popularny program do kompresji danych, który tworzy archiwa z rozszerzeniem *.RAR. Dodatkowo WinRAR może rozpakować inne rodzaje archiwów, między innymi popularne pliki *.ZIP. Bez problemu także radzi sobie z tworzeniem archiwów .zip. Program oferuje graficzne środowisko pracy, obsługuje technologię drag and drop (przeciągnij i upuść), może tworzyć archiwa zabezpieczone hasłem.

ZIP i ZIP7 ZIP jest jednym z najczęściej używanych formatów kompresji na platformie IBM PC, zwłaszcza w środowisku Microsoft Windows. Format ten został zaprojektowany przez Phila Katza dla PKZIP, w aktualnej postaci (PKZIP 2) korzysta przy kompresji z algorytmu deflate. Pliki w formacie ZIP mają rozszerzenie ".zip" i kod MIME application/zip. Pojedynczy plik ZIP może zawierać jeden lub więcej plików oraz podfoldery w postaci skompresowanej lub nieskompresowanej. Istnieje wiele narzędzi umożliwiających odczyt, tworzenie oraz edycję plików ZIP. Należą do nich między innymi WinZIP, PicoZip, Info-ZIP oraz WinRAR. Chociaż 7-zip ma własny macierzysty format (7z), to potrafi pakować pliki do postaci ZIP nawet o kilka procent wydajniej niż inne implementacje. 7-Zip to archiwizer będący wolnym oprogramowaniem. Rozpowszechniany na zasadach licencji GNU LGPL. 7-Zip obok znanych formatów archiwizacji (ZIP, CAB, RAR, ARJ, gzip, Bzip2, tar, cpio, RPM i DEB) obsługuje również swój własny format 7z, który charakteryzuje się wyjątkowo dużym stopniem kompresji. Program potrafi tworzyć samorozpakowujące się archiwum (SFX) dla formatu 7z. W wersji windowsowej integruje swoje menu z powłoką systemu. Program ma wbudowany prosty manager plików. Kompresja w trybie 7-zip jest porównywalna do popularnego w Polsce Rara, praca w trybie .zip okazuje się skuteczniejsza od komercyjnych pakietów jak WinZIP, jako główne wady programu wymienia się bardzo wolną prace w trybach Ultra czy Maksimum. Zaletami są szybka dekompresja, bezproblemowa praca z archiwami powyżej 2GB czy obsługa bardzo dużych plików do 16000000000 GB. Komunikaty programu przetłumaczono na ponad 60 języków, w tym również polski.