Major Henryk Sucharski Patron Naszej Szkoły Dalej

Spis treści - Służba wojskowa Służba wojskowa cz. 2 Kontrowersje - Kontrowersje cz. 2 - Kontrowersje cz. 3 - Kontrowersje cz. 4 Galeria Zakończenie Dalej

Służba wojskowa Henryk Sucharski był czwartym dzieckiem Stanisława i Agnieszki z domu Bojko. W latach 1909-1917 był uczniem II Cesarsko-Królewskiego Gimnazjum w Tarnowie. Służbę wojskową rozpoczął w armii austriackiej 13 lutego 1917 roku w batalionie zapasowym 32. pułku strzelców w Bochni. 17 listopada 1917 zdał tzw. maturę wojenną. W 1918 roku został wcielony, jako kadet-aspirant do 9. kompanii 32. pułku strzelców we Włoszech. Po powrocie do niepodległej Polski 7 lutego 1919 roku został powołany do służby w Wojsku Polskim w 16. pułku piechoty w Tarnowie. W marcu został przeniesiony na front czeski do Cieszyna. W czerwcu został awansowany do stopnia kaprala. Dalej Powrót

Służba wojskowa cz. 2 Podczas wojny polsko-bolszewickiej, pod koniec października 1919 roku Sucharskiego przeniesiono na front litewsko-białoruski , gdzie we wrześniu został podchorążym, a w styczniu 1920 podporucznikiem i dowódcą kompanii w batalionie szturmowym 6. dywizji piechoty. Za osobistą odwagę w obliczu wroga i wykazanie inicjatywy w dowodzeniu w bitwie pod Połonicą-Bogdanówką (30 sierpnia 1920) przedstawiony został do odznaczenia Krzyżem Orderu Virtuti Militari V klasy, który wręczono mu w 1922 roku. Ponadto za męstwo na polu chwały otrzymał Krzyż Walecznych. Pod koniec 1921 roku został przyjęty do zawodowej służby wojskowej podczas której awansował kolejno: w 1922 r. na stopień porucznika, w 1928 r. kapitana i 1938 r. majora. Dalej Powrót

Służba wojskowa cz. 3 3 grudnia 1938 roku, z rozkazu szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych, Henryk Sucharski przeniesiony został na stanowisko komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, którą dowodził do momentu kapitulacji 7 września 1939 roku. Tego dnia, o godzinie 10.15 zarządził wywieszenie białej flagi i osobiście udał się do Niemców, aby omówić warunki kapitulacji. W uznaniu bohaterstwa i niezłomnego ducha załogi Westerplatte, dowództwo niemieckie pozwoliło majorowi Sucharskiemu odejść do niewoli z szablą przy boku. Wraz z innymi oficerami został odwieziony do Hotelu Centralnego w Gdańsku. Następnie był przetrzymywany kolejno w obozach Stablack, Reisenburg (Prabuty), w Oflagu IV A Hohenstein, Oflagu II B Arnswalde (Choszczno), Oflagu II D Gross-Born (Borne Sulinowo - Kłomino). W marcu 1945 roku podczas ewakuacji obozów jenieckich uległ wypadkowi i trafił do szpitala niedaleko Schwerin. Dalej Powrót

Służba wojskowa cz. 4 Po uwolnieniu, w lipcu 1945 roku przedostał się do dowództwa 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. W styczniu 1946 został przyjęty do służby wojskowej z przydziałem na dowódcę 6. Baonu Strzelców Karpackich. Od 19 sierpnia przebywał w brytyjskim szpitalu wojskowym w Neapolu, gdzie zmarł 30 sierpnia 1946 roku na zapalenie otrzewnej. Został pochowany 1 września na Polskim Cmentarzu Wojskowym w Casamassima w prowincji Bari we Włoszech. 21 sierpnia 1971 roku szczątki majora Sucharskiego zostały ekshumowane i przewiezione do Polski. 1 września 1971 urnę z prochami udekorowano Krzyżem Komandorskim Orderu Virtuti Militari i złożono na Westerplatte. Dalej Powrót

Kontrowersje Henryk Sucharski przez wiele lat po wojnie był uznawany za niekwestionowanego dowódcę składnicy podczas siedmiodniowej obrony Westerplatte. Pozycja ta została ugruntowana przez Melchiora Wańkowicza w tomiku pt. "Westerplatte", który powstał na podstawie rozmów autora z majorem Sucharskim podczas ich spotkania we Włoszech. Dalej Powrót

Kontrowersje cz. 2 Z czasem zaczęły się pojawiać informacje o tym, że faktycznym dowódcą Westerplatte, w dniach od 2 do 5 września, był zastępca Sucharskiego kapitan Franciszek Dąbrowski. Według tych informacji 2 września, po ciężkim bombardowaniu, w którym zginął m.in. ordynans majora Józef Kita, Sucharski przeszedł załamanie nerwowe, w wyniku którego został przez oficerów odsunięty od dowodzenia. Część źródeł mówi wręcz o przywiązywaniu [Sucharskiego] pasami do łóżka. Podkreśla się, że to dzięki komunistom Sucharski, w miejsce Dąbrowskiego, został wykreowany na niezłomnego bohatera z uwagi na jego plebejskie pochodzenie. Dalej Powrót

Kontrowersje cz. 3 Sucharski był synem ubogiego szewca, a Dąbrowski miał szlacheckie korzenie (był synem węgierskiej baronówny i polskiego szlachcica). Według przeciwników tej teorii biografia Sucharskiego nie pasuje do socjalistycznego stereotypu, gdyż brał czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej, pochodził z bardzo katolickiej rodziny, a krewny jego matki Jakub Bojko był posłem z ramienia propiłsudczykowskiego BBWRu, z drugiej strony Dąbrowski dosłużył się stopnia komandora porucznika w Ludowym Wojsku Polskim i był członkiem PZPR. Dalej Powrót

Kontrowersje cz. 4 Według innych źródeł Sucharski już od 2 września chciał poddać jednostkę, jednak w wyniku zdecydowanego sprzeciwu kapitana Dąbrowskiego i pozostałej części kadry oficerskiej, uczynił to dopiero 7 września. Kapitulacja nastąpiła w momencie, w którym straty podległych mu żołnierzy były stosunkowo małe, a zapasy amunicji wystarczyły na 2-3 tyg. walk. Nie było już lekarstw i środków opatrunkowych zapewniających skuteczną pomoc dla rannych. Wykonanie rozkazu kapitulacji przez podwładnych ma być dowodem na to, że Sucharski miał pełen posłuch wśród podległych mu oficerów i żołnierzy Dalej Powrót

Niezwykły człowiek Niewątpliwie Henryk Sucharski był niezwykłym człowiekiem, jego legenda powstała jednak dopiero po jego śmierci. Przez wiele lat był uważany za niezłomnego rycerza walczącego za ojczyznę. Obraz ten nie jest idealny. Fakt posiadania wad czyni z majora Henryka Sucharskiego postać bardziej ludzką i mniej idealistyczną. Dalej Powrót

Galeria Dalej Powrót

Zakończenie Prezentację multimedialną wykonała Monika Hillar z klasy VI a. Korzystała z wyszukiwarki google i strony www.wikipedia.pl Obrazek na stronie tytułowej wykonała autorka prezentacji. Powrót