Leki antyarytmiczne

Zaburzenia rytmu serca Arytmia – nieregularne następstwo skurczów serca Skurcz dodatkowy – spowodowany bodźcem wyzwolonym poza prawidłowym rytmem serca Zaburzenia tworzenia bodźców Nomotopowe Ektopowe Zaburzenia przewodzenia bodźców Opóźnienie Częściowe zablokowanie Całkowite zablokowanie

Leki antyarytmiczne Leki stabilizujące błony komórkowe Leki przedłużające czas trwania potencjału czynnościowego Leki skracające czas trwania potencjału czynnościowego Leki nie wpływające na czas trwania potencjału czynnościowego Leki β-adrenolityczne Leki wydłużające czas trwania potencjału czynnościowego, bez wpływu na fazę 0 Antagoniści kanałów wapniowych

Potencjał czynnościowy mięśnia sercowego

Leki stabilizujące błony komórkowe Działają poprzez blokowanie kanałów sodowych, podobnie jak leki znieczulające miejscowo, działają w fazie 0 Hamują szerzenie się potencjału czynnościowego

Leki przedłużające czas trwania potencjału czynnościowego (Ia) Przedłużają dodatkowo okres repolaryzacji Chinidyna i prokainamid

Chinidyna Hamuje pobudliwość i kurczliwość mięśnia sercowego, zwalnia szybkość przewodzenia przedsionkowo-komorowego, działa cholinolitycznie i słabo α-adrenolitycznie Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, podlega metabolizmowi w wątrobie do metabolitów działających słabo antyarytmicznie Stosowana w niemiarowościach nadkomorowych i komorowych

Prokainamid Działanie podobne do chinidyny W mniejszym stopniu niż chinidyna działa ujemnie ino- i chronotropowo Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, w ok. 50% wydalany z moczem w postaci niezmienionej Skuteczniej opanowuje arytmie komorowe niż nadkomorowe Wskazania – przedwczesne skurcze komorowe, częstoskurcz komorowy

Leki skracające czas trwania potencjału czynnościowego (Ib) Lidokaina Fenytoina Meksyletyna Tokainid

Lidokaina (lignokaina) Działa szybko i krótko!!! W dawkach leczniczych nie zmniejsza kurczliwości serca, nie obniża ciśnienia krwi, nie wpływa na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe Wskazania – niemiarowości komorowe o różnej etiologii Lek pierwszego rzutu w ciężkich niemiarowościach komorowych zagrażających życiu oraz w zatruciu glikozydami

Fenytoina W dawkach leczniczych nie wpływa na przewodnictwo przedsionkowo - komorowe Duże osobnicze różnice w szybkości biotransformacji leku w wątrobie!!! Wskazania – niemiarowości w zatruciu glikozydami

Meksyletyna Umiarkowane działanie inotropowe ujemne Najmniejsze, w porównaniu z innymi lekami antyarytmicznymi, działanie proarytmiczne!!! Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego Wskazania – leczenie i zapobieganie komorowym zaburzeniom rytmu

Leki nie wpływające na czas trwania potencjału czynnościowego (Ic) Propafenon Enkainid Lorkainid Flekainid

Propafenon Wykazuje również słabe cechy leku β-adrenolitycznego i antagonisty wapnia Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego Wskazania – nadkomorowe i komorowe skurcze przedwczesne, częstoskurcze i tachyarytmie, napadowe migotanie przedsionków

Leki β-adrenolityczne (II) Hamowanie wpływu endogennych katecholamin na serce Działanie stabilizujące błony komórkowe Hamowanie przewodzenia w układzie przewodzącym Wskazania – niemiarowości pochodzenia nadkomorowego, choroby i stany ze zwiększonym napięciem układu adrenergicznego (nadczynność tarczycy, guz chromochłonny nadnerczy, duży wysiłek fizyczny, stany napięcia emocjonalnego)

Leki wydłużające czas trwania potencjału czynnościowego (III) Amiodaron Bretylium Działają w fazie 3 Blokują kanały potasowe

Amiodaron Działa ujemnie chronotropowo Ma działanie adrenolityczne, zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen, rozszerza naczynia wieńcowe Zawiera jod i może powodować zaburzenia czynności tarczycy Działa wolno, nawet po podaniu dożylnym; nawet po całkowitym odstawieniu leku jego działanie utrzymuje się przez 10-45 dni Wskazania – zapobieganie i leczenie komorowych i nadkomorowych zaburzeń rytmu, w których inne leki antyarytmiczne są nieskuteczne lub przeciwwskazane

Antagoniści kanałów wapniowych (IV) Werapamil Hamuje powstawanie impulsów w węźle zatokowym Hamuje przewodnictwo w węźle przedsionkowo-komorowym Stosowany głównie w niemiarowościach nadkomorowych oraz niemiarowościach komorowych wywołanych chorobą niedokrwienną serca