Prezentacja edukacyjna Heraldyka Prezentacja edukacyjna Michał Mróz Ib Herb królów Saksonii

Menu Elementy herbu Bibliografia Pochodzenie herbów Polskich

Elementy Herbu Tarcza herbowa Klejnot Korona rangowa Hełm heraldyczny Godło Barwa Labry lub Trzymacze heraldyczne lub Płaszcz heraldyczny Dewiza heraldyczna Order herbowy herb Abdank Menu

Klejnot Klejnot jest heraldycznym ujęciem ozdób, jakie umieszczano w średniowieczu na zamkniętych hełmach rycerskich: rogów, skrzydeł, piór pawich i strusich itd. Heraldyczną formę klejnotu ozdoby owe przyjęły w początkach XIII wieku Rozróżniamy: Klejnot tautologiczny Dawne godło Klejnot uzupełniający Klejnot ozdobny herb Gozdawa Elementy Herbu

Klejnot tautologiczny Klejnot jest tożsamy z godłem heraldycznym i umieszczony na hełmie za pośrednictwem korony rangowej, przepaski lub czasem bezpośrednio. Ta pierwotna forma klejnotu z czasem ulegała wzbogaceniu lub przekształceniu: klejnot umieszczano między orlimi skrzydłami, bawolimi rogami i innymi tego typu motywami. Klejnoty mogły być także „wolno zawieszone”, czyli umocowane nie na hełmie lecz na pęku piór. W heraldyce angielskiej tego typu klejnoty uznawane były za niepoprawne. herby Abdank Klejnot Elementy Herbu

Dawne godło Heraldyka była częścią życia codziennego rycerstwa i szlachty, a więc zmieniała się wraz z nim, ulegała wpływom nowych idei i prądów kulturowych. Najbardziej podatne na zmiany były oczywiście cechy formalne herbu, aczkolwiek podlegać mogły im również istotne elementy herbu, np. godła. Ślady tych przemian obserwować możemy w niektórych klejnotach: klejnot całkowicie odmienny od godła jest w wielu przypadkach starym godłem, zastąpionym w tarczy przez nowy znak. Zmiana ta była najczęściej uszlachetnieniem herbu, nowe godło nadawano za zasługi bardziej chwalebne i wyżej oceniane niż dokonania będące przyczyną nadania godła pierwotnego. herb Pobóg Klejnot Elementy Herbu

Klejnot uzupełniający Klejnot odmienny od godła heraldycznego, lecz związany z kontekstem fabularnym herbu: legendą heraldyczną lub rodową, zawołaniem. Był on plastyczną realizacją wątków legendy lub wyjaśnieniem znaczenia zawołania. herb Godzięba Klejnot Elementy Herbu

Klejnot ozdobny Nie zawiera elementów symbolicznych, ograniczony jest do pęku piór strusich lub pawich. Tworzy go 3-5 piór o barwie białej lub w barwach herbowych Ten ostatni typ klejnotu stał się szczególnie popularny w polskiej heraldyce wskutek oszczędności czy lenistwa drukarzy pierwszych wydań herbarzy Bartosza Paprockiego i Kacpra Niesieckiego. Dla ułatwienia sobie pracy stosowali te same klocki drzeworytnicze z wyobrażeniami uniwersalnych klejnotów do różnych herbów. Najczęściej były to właśnie owe ptasie pióra. Powielenie tego błędu w owych najpopularniejszych polskich herbarzach przyczyniło się do zapomnienia dawnych oryginalnych cymerów. Prace nad odtworzeniem ich pierwotnego wyglądu podjął wybitny polski heraldyk dr Adam Heymowski. Odtworzone przez niego oryginalne klejnoty polskich herbów zaskakują bogactwem form i fantazją. herb Alabanda Klejnot Elementy Herbu

Korona Rangowa polska korona szlachecka brytyjska korona królewska W Polsce korona była jedynie upiększeniem herbu. Kształt i liczba pałek w koronie do czasów rozpowszechnienia się obcych tytułów nie oznaczała rangi posiadacza jak to było na Zachodzie Europy (np. 7 pałek - baronowska, 9 pałek - hrabiowska, mitra -  książęca, itp.). belgijska i holenderska korona księcia biret barona cesarstwa Dawny kapelusz angielskiego księcia kapelusz elektorski francuska korona księcia krwi królewskiej korona landgrafa Elementy Herbu

Hełm Heraldyczny Hełm Hełm również zmieniał kształt z czasem i w Europie Zachodniej podkreślał tytuł. Umieszczany jest nad tarczą, na jednym z górnych rogów tarczy pochylonej, lub nad górną krawędzią pionowej. Taka kompozycja miała prawdopodobnie obrazować syntetyczną sylwetkę atakującego rycerza. Książę krwi królewskiej polski hełm heraldyczny hrabia książę krwi giermek nobilitowany bastard (z nieprawego łoża) Elementy Herbu

Tarcza Heraldyczna Tarcza jest jedną z głównych części herbu. Z latami zmieniał się jej kształt. Początkowo odzwierciedlała rzeczywistość, czyli była podobna do używanych i noszonych tarcz. Z czasem stanowiła wymysł i powstawała z natchnienia różnej maści artystów. francuska średniowieczna szwajcarska Polskie tarcze herbowe niemiecka włoska                  XVII w.                XVIII w. Elementy Herbu

Godło Godło w heraldyce jest zasadniczym elementem graficznym obecnym na tarczy herbu. Wywodzi się historycznie z dawnych znaków rodowych, terytorialnych lub znaków bojowych wodzów, choć kwestia ta wzbudziła w historiografii wiele odmiennych tez. Godło herbowe może mieć postać powstałych w wyniku podziału geometrycznego tarczy figur heraldycznych (zaszczytnych lub uszczerbionych) lub postaci ludzkich, zwierząt, ciał niebieskich, potworów legendarnych, przedmiotów itp. (tzw. godła heraldyczne właściwe, tzw. mobilia herbowe). Rozróżniamy: Figury heraldyczne Mobilia herbowe Herby mówiące Figury puste Elementy Herbu

Figura heraldyczna Figura heraldyczna - wzór występujący na tarczy herbowej , powstały z podziału tarczy, zaliczne do szeroko pojętycz godeł heraldycznych. Figury heraldyczne są tworzone przez przecięcie tarczy herbowej liniami, najczęściej prostymi, rzadziej łukowatymi, pod różnymi kątami i w różnych kierunkach. Przecinając tarczę herbową od krawędzi do krawędzi, najczęściej parami, tworzą obszar wypełniany innym kolorem (tynkturą) niż reszta tarczy. Powstały w ten sposób wzór nazywany jest figurą heraldyczną zaszczytną. Pochodną figur zaszcztnych są figury uszczerbione - które nie dochodzą do brzegów tarczy. Specyficzną odmianą figur heraldycznych są niektóre futra (łasicy, wiewiórki, popielicy) przedstawiane według starych reguł w sposób właściwy figurom. Godło Zaszczytna - krokiew Elementy Herbu Uszczerbiona - łękawica

Mobilia herbowe można podzielić na kilka podstawowych grup: (franc. Meuble héraldique) godła heraldyczne umieszczane na tarczy herbowej. Stanowią liczną grupę godeł heraldycznych, czasem uważaną za jedyną i właściwą ich grupę. Jak wskazuje nazwa, obejmują wszelkie przedstawienia herbowe ruchome, w przeciwieństwie do figur heraldycznych które zgodnie z regułami mają określone miejsce na tarczy i nie mogą być dowolnie przemieszczane. Herb Rawicz Mobilia herbowe można podzielić na kilka podstawowych grup: Przedmioty-wytwory rąk ludzkich Postaci ludzi i zwierząt Rośliny i elementy roślin Przedmioty i zjawiska astronomiczne i meteorologiczne Symbole geometryczne Godło Elementy Herbu

Herby mówiące Pole z przedmiotami, których nazwa ma związek z nazwiskiem właściciela (uchodzą za przejaw gorszego smaku) Godło Wąż – herb rodu Wężyków Elementy Herbu

Figury puste Jednobarwne pole bez godeł Herb CZERWNIA Godło Elementy Herbu

Barwa Czerwień: wspaniałomyślność, hart ducha, męstwo. Srebro-biel: czystość, prawda, niewinność Barwy używane w heraldyce. W heraldyce od XII wieku stosowano cztery kolory: błękit, czerwień, zieleń, czerń - oraz dwa metale: złoto i srebro. Jako tynktury traktowano również futra: gronostaje i popielice. Niewielka liczba barw wynikała z podstawowej, pierwotnej funkcji herbu. Rycerski znak identyfikacyjny musiał być dobrze czytelny w trudnych warunkach pola bitwy Zieleń: miłość, radość, obfitość; Błękit-lazur: czystość, lojalność, wierność Złoto-żółty: wiara, stałość, mądrość, chwała Czerń: rozwaga, mądrość, stałość Purpura-szkarłat: umiarkowanie Elementy Herbu

Labry Chusta otaczająca hełm i tarczę posiada kolor zewnętrzny barwy tarczy, natomiast jej spód - barwę godła. pocz. XVI w. pocz.XIVw. XV w. Elementy Herbu

Trzymacze Heraldyczne Postacie ludzkie lub zwierzęta umieszczane po jednej lub - częściej - po obu stronach, niekiedy za tarczą herbową, i podtrzymujące ją. Trzymacze są udostojnieniem herbu, nie mogły być stosowane dowolnie i samowolnie lecz jedynie na mocy specjalnego aktu nadania. W polskiej heraldyce użycie trzymaczy nie było ujęte przepisami, stąd pojawiają się one dowolnie, jako ozdoba herbu. Elementy Herbu

Płaszcz Heraldyczny Oznaka godności w postaci płaszcza okrywającego tarczę herbową. Stosowany od końca XVI w., wywodzi się od płaszczy koronacyjnych i płaszczy ceremonialnych używanych przez feudalnych dostojników i wyższe rycerstwo. płaszcz książęcy w herbie ks.Sapiehów Elementy Herbu

Dewiza Herbowa Dewiza heraldyczna jest krótką, najczęściej łacińską sentencją - choć spotkać można i dewizy w językach narodowych - przekazującą ogólną mądrość, wyraźnie nawiązującą do ideologii rycerskiej i szlacheckiej. Dewizy umieszczano zazwyczaj na wstęgach znajdujących się pod tarczą herbową, lub na postumencie trzymaczy. Jeśli w herbie występowały trzymacze bez postumentu, mogły one trzymać wstęgę z dewizą na przykład w szponach tylnych łap. Dewiza również stanowiła udostojnienie herbu, dlatego też rzadko spotykana jest w heraldyce polskiej przed wiekiem XVIII Elementy Herbu

Order Herbowy Ordery herbowe nadawały herbowi dostojności, były pewnego rodzaju oznaką godności. Ordery, nadawane konkretnej osobie za konkretne zasługi, nie wchodziły na trwałe do herbu i nie podlegały dziedziczeniu. W herbie umieszczano je na łańcuchach lub wstęgach orderowych W herbach polskich z czasów przedrozbiorowych ordery spotykamy stosunkowo rzadko, gdyż do XVIII wieku nie istniały ordery polskie, zaś na nadawanie Polakom orderów przez obcych monarchów ogół szlachecki patrzył niechętnie, jako na zjawisko sprzeczne z zasadą równości szlacheckiej. Order Krzyża Maltańskiego w herbie Zakonu Maltańskiego Elementy Herbu

Pochodzenie Herbów Polskich 2 Pochodzenie Sarmackie 3 Pochodzenie Słowiańskie 1 Pochodzenie Runiczne Menu

Pochodzenie Runiczne Pierwotnymi znakami, które wskazują na czyjąś własność są znaki runiczne. Są one w herbach które należą do najstarszych herbów. Nie do końca wyjaśniona jest zagadka, jakim sposobem runy mogły stać się Herbami Polskimi? Pismo runiczne nie zostało w całości odczytane. W herbarzach polskich najczęściej występującymi znakami runicznymi są tyr i madr Runy tyr i madr w herbie Ogończyk Runa tyr w herbie Chalecki (nad łękawicą) Runa madr w herbie Deszpoth (pod krzyżem) Pochodzenie herbów

Pochodzenie Sarmackie W pochówkach słowiańskich odnalezione zostały przedmioty w stylu sarmackim. Faktami potwierdzającymi sarmackie pochodzenie Polaków jest sposób walki jaki praktykowały wojska polskie (konno z użyciem długiej lancy) oraz sarmackie symbole w herbach. Symbole sarmackie w herbach Radwan (po lewej) i Lubicz (po prawej) Pochodzenie herbów Herb Abdank i tamgi sarmackie abdaa (2), abdeiba (3-5).

Pochodzenie Słowiańskie W wielu herbach widzimy potrojenie motywu lub symetrię trzykrotnego obrotu (trykwetru), lub symetrię dwuboczną, gdzie środkowy element oflankowany jest dwoma pobocznymi, dając także liczbę trzy. W herbie Belina są trzy podkowy, Doliwa trzy heraldyczne róże "w skos„ Trzy jest liczbą symbolizującą środek, centrum, a w słowiańskim myśleniu mitologicznym środek w ogóle, centralny punkt czegokolwiek, odsyła do wielkiego centrum, jakim jest środek świata, jego najważniejszy punkt Belina Doliwa Bełcz Pochodzenie herbów

Bibliografia Przy tworzeniu niniejszej prezentacji korzystałem z następujących stron internetowych: Strona Związku Szlachty Polskiej: http://www.szlachta.org Strony prywatne: http://www.cyf-r.edu.pl/~mxtopor/herbarz/herbarz/stronagl/stronagl.html http://www.jurzak.pl/ http://akromer.republika.pl/herby_szlach.html Inne: http://www.taraka.pl/index.php?id=herby.htm http://www.polonica.net/ Menu