Ustrój Republiki Rzymskiej Władzę w republice sprawowali lud, senat i urzędnicy. Lud gromadził się na zgromadzeniach ludowych. Owe zgromadzenia miały władzę prawodawczą i sądowniczą. W senacie zasiadali bogaci patrycjusze, władza polityczna i administracyjna. Urzędnicy realizowali polecenia zgromadzeń ludowych i senatu w poszczególnych prowincjach i instytucjach.

Republika Rzymska Za początek republiki przyjmuje się upadek króla Tarkwiniusza Pysznego, a za koniec przyjęcie przez Oktawiana tytułu "augustus" (wywyższony przez bogów), choć czasami za datę końca Republiki przyjmuje się też triumfalne przybycie Oktawiana Augusta do Rzymu po ostatecznym zwycięstwie nad Antoniuszem.

Zgromadzenie Ludowe Władza w republice rzymskiej była podzielona między lud, senat i urzędników. Najwyższą władzę prawodawczą i sądowniczą sprawował lud i wykonywał ją poprzez skomplikowany system zgromadzeń ludowych – zebrań całego ludu. Te różnego rodzaju zgromadzenia to komicja trybusowe (comitia tributa), komicja centurialne (comitia centuriata), komicja kurialne (comitia curiata) i concilium plebis czyli "zgromadzenie plebejskie".

Trybuni Ludowi Trybuni ludowi – ochraniali prawa plebejuszy. Wprowadzenie urzędu trybuna ludowego było ich wielkim sukcesem. Posiadali ograniczone prawo weta w stosunku do decyzji innych urzedników.

Senat Najwyższą władzę polityczną i administracyjną sprawował złożony z patrycjuszy senat. Senat rzymski (łac. Senatus) – w czasach republiki było to ciało ustawodawcze i wykonawcze. Składał się z 300 zasłużonych Rzymian. Dosłownie Senat to rada starszych. Senat decydował także o polityce wewnętrznej i zewnętrznej państwa.

Dyktator Dyktator (Dictator) – w republice rzymskiej był to urzędnik nadzwyczajny (extraordinarius), któremu przyznawano władzę absolutną na okres maksymalnie sześciu miesięcy, aby zapobiegł nadzwyczajnym kryzysom (np. podczas ciężkiej wojny lub wewnętrznych rewolt.) Fabiusz Maksimus

Konsulowie Konsulowie – było ich dwóch, dowódcy armii. Najwyżsi urzędnicy rzymscy, zostawali namiestnikami najważniejszych prowincji. Posiadali inicjatywę ustawodawczą. Marek Klaudiusz Marcellus (konsul 222 p.n.e.)

Pretor Pretor (łac. praetor – l.mn. praetores) – wyższy urzędnik w antycznym Rzymie mający tzw. władzę mniejszą (imperium minus). W czasie nieobecności konsulów, pretor (później dwóch) przejmował najwyższą władzę w mieście, mogąc nawet zwoływać posiedzenia senatu. Zasadniczym jednak zadaniem pretorów było sprawowanie władzy sądowniczej. Aureliusz

Cenzor Cenzorzy – Powoływani na 1,5 roku co 5 lat. Prowadzili spis ludności (status majątkowy, liczba dzieci) oraz sporządzali listy senatorów. Dbali o budżet Rzymu oraz stali na straży moralności obywateli. Lucjusz Munatius Plancus był cenzorem w 22 r. p.n.e.

Kwestorzy Kwestorzy – zajmowali się zbieraniem podatków, oraz zarządzali pieniędzmi państwa. Sprawowali swój urząd przez rok.

Edylowie i niżsi urzędnicy Edylowie i niżsi urzędnicy – zajmowali się porządkiem publicznym (np. sprzątanie ulic), organizowali także igrzyska oraz rozdawali zboże. Sprawowali swój urząd przez rok.

Liktorzy Liktor (łac. lictor l.mn. lictores) – był to niższy funkcjonariusz, który podczas pochodów początkowo poprzedzał królów (rex) rzymskich, a potem niektórych wyższych urzędników oraz cesarzy. Liktorzy stanowili osobistą ochronę urzędników, później zaczęli pełnić funkcje reprezentacyjne. Liktorzy nosili oparte na lewym ramieniu wiązki rózg (fasces) związanych czerwonym rzemieniem z wetkniętymi w nie toporami (symbol władzy nad życiem). Brali udział w wykonywaniu wyroków śmierci.

Dziękuję za uwagę ;D Korzystałem ze źródeł : http://pl.wikipedia.org, www.ściąga.pl, podręcznik „Śladami przeszłości” dla kl.I gimnazjum. Jakub Binczycki.