TOLERANCJA EKOLOGICZNA
Bytowanie organizmów zależy od kompleksu czynników. Czynnik, który zbliża się lub przekracza granice tolerancji gatunku nazywany jest czynnikiem ograniczającym lub warunkującym
Czynniki warunkujące Temperatura – ciepło Woda – wilgotność Klimat Trucizny środowiskowe
Czynniki niezużywalne Czynniki warunkujące Czynniki materiałowe pokarm Czynniki niezużywalne Opady deszczu Silne wiatru
Prawo minimum Liebiga W warunkach zmiennych ma małe zastosowanie Z licznych czynników, niezbędnych do życia decydujące znaczenie ma ten, który jest w ilości najbardziej ograniczonej - bliskiej minimum®. W warunkach zmiennych ma małe zastosowanie gdyż ilość wielu składników ulega szybkim zmianom.
Prawo maximum Voisona Nadmiar substancji przyswajanej ogranicza skuteczność działania innych substancji, co w przypadku roślin uprawnych powoduje zniżkę plonów
Zasada tolerancji Shelforda Zarówno niedobór, jak i nadmiar danego czynnika mogą stanowić o ograniczeniu występowania organizmu w przyrodzie.
Krzywa tolerancji ekologicznej Strefa tolerancji ekologicznej optimum Dolny punkt krytyczny Górny punkt krytyczny
Zasady tolerancji ekologicznej W pobliżu punktów krytycznych obserwuje się znaczne obniżenie sprawności lub aktywności organizmu. W miarę oddalania się od punktów krytycznych obserwuje się wzrost sprawności lub aktywności organizmu. Każdy organizm ma określoną tolerancję względem czynników warunkujących środowiska. Szanse przeżycia i rozrodu zależą od tego, w jakim stopniu warunki występujące w danym miejscu pokrywają się z zakresem adaptacji tolerancyjnej
Co ogranicza działanie praw tolerancji? Brak równowagi środowiska Równowaga w środowisku istnieje, gdy ma miejsce równomierny dopływ i odpływ energii i materii