BIBLIJNE PODSTAWY SAKRAMENTU POKUTY GENEZA SAKRAMENTU POKUTY W KOŚCIELE KATOLICKIM

Jezus sam odpuszcza grzechy: ŁK5, 17-26 PARALITYK „OTÓŻ ŻEBYŚCIE WIEDZIELI, ŻE SYN CZŁOWIECZY MA NA ZIEMI WŁADZĘ ODPUSZCZANIA GRZECHÓW” ŁK7, 36-50 NAWRÓCONA JAWNOGRZESZNICA „ODPUSZCZONE SĄ TWOJE GRZECHY” „TWOJA WIARA CIĘ OCALIŁA, IDŹ W POKOJU” J8, 1-11 KOBIETA CUDZOŁOŻNA „I JA CIEBIE NIE POTĘPIAM. IDŹ I ODTĄD JUŻ NIE GRZESZ”

Jezus przekazuje władzę odpuszczania grzechów Apostołom: Mt16, 13-20 Wyznanie Piotra: „Ty jesteś Mesjasz..” „…cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”

Zmartwychwstały ukazuje się Apostołom… „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”

Wieczernik –miejsce w którym Jezus po swoim zmartwychwstaniu przekazał władzę odpuszczania grzechów Apostołom

SOBÓR TRYDENCKI 1545-1563 o sakramencie pokuty (sesja XIV) „Pan zaś wtedy ustanowił sakrament pokuty kiedy po zmartwychwstaniu tchnął na swych uczniów mówiąc: „Przyjmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J20,22n). Ojcowie w jednomyślnej zgodzie zawsze rozumieli, że przez ten szczególny czyn i tak jasne słowa została udzielona Apostołom i ich prawowitym następcą władza odpuszczania i zatrzymywania grzechów, służąca do pojednania wiernych, upadłych po chrzcie.”

SOBÓR TRYDENCKI 1545-1563 kanony o sakramencie pokuty (sesja XIV) „Jeśli ktoś twierdzi, że w katolickim Kościele pokuta nie jest prawdziwie i we właściwym znaczeniu sakramentem ustanowionym przez Chrystusa Pana naszego dla wiernych potrzebujących pojednania z Bogiem, ilekroć po chrzcie upadają w grzech – niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych.”

„Jeśli ktoś twierdzi, że tych słów Zbawiciela Pana: Kan.3 „Jeśli ktoś twierdzi, że tych słów Zbawiciela Pana: „Przyjmijcie Ducha Świętego; którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J20,22n) nie należy rozumieć jako odnoszące się do władzy odpuszczania i zatrzymywania grzechów w sakramencie pokuty, jak to zawsze od początku rozumiał Kościół katolicki, ale wypaczałby ich sens, jak gdyby one oznaczały nie ustanowienie tego sakramentu, lecz władze głoszenia Ewangelii - niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych.”