Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Analiza konkurencyjności polskiego sektora kosmicznego
Advertisements

WYKORZYSTANIE WIEDZY W SPOŁECZEŃSTWIE
Wykład I Co to jest socjologia?.
ZARZĄDZANIE JAKO DYSCYPLINA NAUKOWA
1 Informacja z działań w okresie XII08 – VII09 Agata Wiśniewska Ogólnopolska Federacja Organizacji Pozarządowych Warszawa, 8 lipca 2009 r.
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW Wybrane problemy socjologii etniczności (nr 15): Zakończenie i podsumowanie.
MOŻLIWOŚCI POZYSKANIA ŚRODKÓW NA BADANIA NAUKOWE POLSKO-NORWESKI FUNDUSZ BADAŃ NAUKOWYCH PROGRAMY WSPÓŁPRACY TERYTORIALNEJ.
Oddziaływanie współczesnych przemian kulturowo-cywilizacyjnych na rozwój zasobów ludzkich w kontekście tworzenia społeczeństwa informacyjnego i gospodarki.
„Efektywność a sprawiedliwość jako problem ekonomiczny” Jerzy Wilkin
INSTYTUCJE GOSPODARKI RYNKOWEJ Jerzy Wilkin i Dominika Milczarek Wykład 11 i 12 Nowa teoria mikroekonomiczna – Koncepcje przedsiębiorstwa i przedsiębiorczości.
Nowa Ekonomia Instytucjonalna
Czynniki lokalizacji działalności gospodarczej
O aktywności dorosłych i seniorów
INFRASTRUKTURA ROLNICZA I WIEJSKA – SZANSE I ZAGROŻENIA
Otoczenie systemu produkcyjnego
KULTURA ORGANIZACYJNA
Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi Nowa koncepcja polityki regionalnej państwa Warszawa, 4 sierpnia 2008 r.
Dolnośląska Agencja Rozwoju Regionalnego S.A. ul. Wysockiego 10
INNOWACYJNA WIELKOPOLSKA
Warszawa, 11 luty 2013 PTE Julian Auleytner
Cechy charakterystyczne państw rozwijających się
Materializm a idealizm
Regionalny Program Operacyjny Województwa Zachodniopomorskiego na lata Możliwości wsparcia dla przedsiębiorców.
Nasza mała ojczyzna - Kwidzyn
Sieciowość organizacji przedsiębiorstw w dobie Internetu
Krzysztof Gorlach Uniwersytet Jagielloński
Rynek pracy!.
Konferencja Projektu Razem-inicjatywy w zakresie ekonomii społecznej współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Ewolucja kulturowa XX a wychowanie
INFORMACJA EDUKACYJNA I ZAWODOWA W SZKOLE
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Niepubliczna placówka doskonalenia nauczycieli „prototo” we wrocławiu
jaka jest różnica między marzycielem a przedsiębiorcą
1 Priorytet 2 Rozwój społeczności lokalnej na obszarze pogranicza INTERREG IIIA Czechy – Polska.
ORAZ PROCES SOCJALIZACJI
MATERIAŁY DO STRATEGII ROZWOJU MIASTA I GMINY WRONKI na lata
KONIECZNOŚĆ PROWADZENIA ZINTEGROWANYCH MIĘDZY-DYSCYPLINARNYCH BADAŃ NAUKOWYCH DOTYCZĄCYCH WDRAŻANIA KONCEPCJI TRWAŁEGO, ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU A SZCZEGÓLNIE.
Podstawy rekreacji WYKŁAD IV
Dynamika zmian istniejących na rynku pracy zawodów jest ściśle związana z tendencjami społeczno-gospodarczymi Europy i świata. Co kilka miesięcy pojawiają.
Tomasz Grzegorz Grosse Uniwersytet Warszawski 1 Warszawa, 16 października 2014 roku.
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Międzynarodowa integracja gospodarcza
Bezpieczeństwo społeczności lokalnych a migracje
System przewidywania i zarządzania zmianą gospodarczą w aspekcie funkcjonowania sektora MŚP w województwie warmińsko-mazurskim dr hab. Dariusz Waldziński,
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
KULTURA I ETYKA W PRACY BIUROWEJ
SOCJOLOGIA WYKŁAD I KSZTAŁTOWANIE SIĘ MYŚLI SOCJOLOGICZNEJ.
Prof. dr hab. Jan Szambelańczyk KONSOLIDACJA SEKTORA SZKOLNICTWA WYŻSZEGO W POLSCE Cz. 2 Jabłonna
Skierniewice, Al. Niepodległości 4 tel. (0-46) , (0-46) fax. (0-46)
ZRÓŻNICOWANIE SPOŁECZNE PROBLEM NIERÓWNOŚCI SPOŁECZNYCH
Bezpieczeństwo ekonomiczne, ćw. 2
Historyczne formy organizacji społeczeństwa Podtytuł.
Dobro publiczne (dobro wspólne) – – ujęcie teorii klasycznej i pola nowelizacji (komunikat) dr hab. inż. Janusz Zawiła-Niedźwiecki
Etyka Patrycja Zalewska.
Prawo wyznaniowe Zagadnienia podstawowe
WYKŁAD 1 Globalizacja a regionalizacja 1. Plan wykładu 1. Umiędzynarodowienie działalności gospodarczej: perspektywa historyczna, etapy, uwarunkowania.
Uporządkowanie krajowych dokumentów strategicznych.
PROGRAM ROZWOJU GMINY CZŁUCHÓW NA LATA
Społeczna odpowiedzialność organizacji Zmiany zachodzące w otoczeniu współczesnych organizacji powodują, że ulegają zmianie społeczne oczekiwania wobec.
Ewolucja roli państwa w warunkach globalizacji 1.
Klasyczna i neoklasyczna szkoła w ekonomii a szkoła historyczna OŚWIECENIE (porządek naturalny; natura ludzka; indywidualna wolność; uniwersalne prawa)
Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW
Dyskurs upodmiotowienia, praktyki komercjalizacji.
Diagnoza otoczenia związków zawodowych i płynące z niej uwarunkowania
Dylematy teoretyczne w socjologii (prawa)
Zapis prezentacji:

Sławomir Łodziński Zakład Socjologii Ogólnej Instytut Socjologii UW Globalizacja i „późna nowoczesność” (społeczeństwo ponowoczesne) (WDS 2012/2013 nr 14)

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 1. Przykład: przemiany ideologii pracy (1): „de-naturalizacja” pracy - praca jako „zawód” w społeczeństwie nowoczesnym (rynkowym, kapitalistycznym): praca nie jest nie związana z naturalnym (ekologicznym) rytmem życia i natury, lecz ze zmianami na rynku; wymaga nauki zawodu (szkolenia i specjalistycznej wiedzy), dyscypliny (czas pracy) i pracy (zaangażowania); podział na „pracujących” i „nie pracujących” zostaje oparty na zatrudnieniu i kwalifikacjach (kryteria ekonomiczne); „miejskość” (urbanizacja) pracy i rola wymiany dóbr/usług; społeczne znaczenie „miejsca pracy”: pewność zatrudnienia, przeświadczenie o „długim trwaniu” zawodu i wykonywanej pracy w biografii jednostkowej; praca a biurokratyzacja życia społecznego – społeczeństwo „kontraktu” (rutyna pracy).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 2. Przykład (cdn.): przemiany ideologii pracy (2): „de-materializacja” pracy - praca jako „dobro rzadkie” w społeczeństwie postnowoczesnym; praca skoncentrowana na operowaniu „abstraktami”, informacjami oraz ideami (usługami) niż na produkcji (wytwarzaniu); zmiany społecznego charakteru pracy - płynne granice między „czasem pracy „a „czasem nie-pracy”, koncentracja na produkcji rynkowej (na rzecz konsumpcji). „elastyczny” system zatrudnienia (praca w „projektach”): ludzie „rdzenia” i stałe zatrudnienie (specjaliści, ważni dla firmy); ludzie „peryferii” (praca czasowa, niskopłatna, odtwórcza i zamykająca drogi awansu): „różowe kołnierzyki”, praca tymczasowa - „Mcpraca”, prace śmieciowe” (ang. junk jobs), „pracujący biedni”. „de-materializacja” pracy przyczynia się do indywidualizacji jednostki i jej „wyzwolenia” z uwarunkowań klasowych i zawodowych.

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 3. Nowoczesność i ponowoczesność: nowoczesność jako przyspieszenie, skupienie się na teraźniejszości (jako czegoś odmiennego od przeszłości), znaczenie wiedzy (nauki) i Europy; ponowoczesność („późna nowoczesność”): zerwanie jednoliniowości oraz „finalności” rozwojowej - docenienie innych punktów widzenia na rozwój niż „zachodni”; brak wielkich „meta-narracji” kulturowych i ideologicznych (typu: marksizm, liberalizm); podkreślenie roli wielu źródeł wiedzy oraz szczególnie wpływu władzy /”władza rozproszona”: rozstrzyga ona, że ten kto produkuje wiedzę, ustala też „prawdę”. dominacja przekonania o warunkowości wszystkiego, decydującej roli sytuacji i lokalności, wzrost wymiaru psychologicznego, np. emocji.

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 4. Ponowoczesność („późna nowoczesność”, „druga nowoczesność”): społeczeństwo postindustrialne (Daniel Bell, Alain Touraine, John Naisbitt): gospodarka: przejście od przemysłu do usług (trzeci sektor), społeczeństwo klasy usługowej (R. Dahrendorf); wzrost „technologii intelektu” (high–tech; przetwarzanie bardziej informacji niż surowców i energii); zdobywanie kwalifikacji staje się centralnym elementem systemem wartości jednostki oraz jej życia codziennego. nacisk na ochronę środowiska naturalnego (ruch ekologiczny); koncepcje mówiące o nowym porządku społecznym - „posthistoria” i „postcywilizacja”; zaufanie, ryzyko („społeczeństwo ryzyka”), poczucie ciągłych zmian (Z. Bauman, „płynna nowoczesność”), nowe technologie informatyczne („społeczeństwo sieci’).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 5. Cechy kulturowe charakterystyczne społeczeństwa ponowoczesnego: pluralizm wartości i norm (społeczeństwo pluralistyczne) - z jednej strony osłabienie tradycyjnych więzi i przymusów społecznych, a z drugiej strony wzrost przestrzeni osobistej (indywidualizacja): przesunięcie na skali wartości od autorytatywności (obowiązek, odpowiedzialność, ofiarność, uległość) do wartości zindywidualizowanych (osobiste spełnienie, intensywność doznań, sukces, wolność, samorealizacja); kult różnorodności i kreowanie inności (życie jako stany „teraz”); dominacja przynależności z wyboru i „na określony czas”; słabnięcie wartości uniwersalnych: Peter Berger – dominuje „kultura miękka” – tworzymy własną tożsamość moralną „na własna rękę”, indywidualna tożsamość moralna jest tylko „naszą” tożsamością; akcentowanie dobra i interesu jednostki a nie dobra (interesu) ogółu (społeczeństwo indywidualistyczne).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 6. Anthony Giddens - koncepcja „późnej nowoczesności”: „żyjemy w fazie radykalizacji nowoczesności”, a jej cechy to: zaufanie, ryzyko, „nieprzejrzystość” i globalizacja; 1) zaufanie – do „abstrakcyjnych systemów” wiedzy, które nie są zrozumiałe dla wszystkich (skomplikowane), a są konieczne do życia; 2) ryzyko- pojawienie się w odczuciach potocznych poczucia „ryzyka”: jest ono nowe jakościowo (niepewność co do skutków podejmowanych działań); jego cechy to uniwersalizacja (może dotknąć każdego), globalizacja (dotyka wielkie segmenty populacji), instytucjonalizacja (pewne organizacje są z natury bardziej „ryzykowne”, np. rynki finansowe) oraz zwrotny charakter (efekt bumerangowy); w wymiarze subiektywnym - zmiany świadomości ryzyka (wrażliwość i poczucie niedostatków wiedzy).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 7. Anthony Giddens – koncepcja „późnej nowoczesności” (cdn.): 3) „nie przejrzystość” nowoczesności (jej niepewny i płynny charakter) - źródła niepewności to najczęściej: błędy „konstrukcyjne” i „operatorów”; nieuchronność nieplanowanych i żywiołowych skutków; refleksyjność wiedzy społecznej – społeczne skutki ciągłego „namysłu” nad życiem społecznym; zwiększona rola indywidualnych „wyborów” tam, gdzie były one regulowane dotychczas „tradycją”. 4) globalizacja - rozszerzenie sieci relacji społecznych i gospodarczych w skali globu: rozchodzenie się czasu i przestrzeni (globalizacja daje możliwości budowy nowych form lokalności); łączenie „intymności i bezosobowości” (dzięki nowym technologiom można utrzymywać intymne kontakty w układzie globalnym).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 8. Ulrich Beck - globalizacja a ryzyko („społeczeństwo ryzyka”): ryzyko a „druga nowoczesność”: oznacza ona globalizację instytucji nowoczesnych oraz wyzwolenie się z tradycji i obyczaju; tam, gdzie post-moderniści widzą „chaos’” tam jest przede wszystkim „ryzyko” i „niepewność”. rozumienie „ryzyka” - brak przestrzennych, czasowych i społecznych granic zagrożenia: ryzyko jest tworzone przez człowieka (przy pomocy wiedzy i techniki): ryzyko związane ze środowiskiem naturalnym; ryzyko zdrowotne. globalizacja przyczynia się do tworzenia „społeczeństwa ryzyka” i z tym są związane wyzwania dotyczące pojawienia się: „glokalnych” państw „drugiej nowoczesności”; „nowych” ruchów społecznych.

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 9. Koncepcja „społeczeństwa ryzyka”: społeczeństwo ryzyka jako nowa forma organizacji społeczeństwa (jest przeciwstawiane społeczeństwu klasowemu); „stare” społeczeństwo klasowe: zasada organizacji to „kolektywizacja” plus rodzina, główne forma nierówności to pozycje klasowe, a spory dotyczą rzadkich zasobów (bogactwa), projekty utopijne są skierowane na „eliminację niedoborów”; „nowe” społeczeństwo ryzyka: zasadą społecznej organizacji jest indywidualizacja jednostki plus refleksyjność, główną formą nierówności stają się „pozycje ryzyka”, spór dotyczy potencjalnych zagrożeń i „niechcianych szkód”, a projekty utopijne są nakierowane na „eliminację ryzyka”; społeczeństwo ryzyka rodzi obecnie: konieczność globalnej - politycznej kontroli nad poziomami ryzyka ekologicznego (emisji zanieczyszczeń przemysłowych); wyłanianie się wspólnot łączących ludzi o podobnych położeniach wobec ryzyka (często ponad granicami państwowymi).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 10. Postmodernistyczne wyzwania dla socjologii – Zygmunt Bauman (1925): krytyka „nowoczesności”, a jej przedmiotem krytyki jest : zdominowanie życia społecznego przez racjonalistyczny funkcjonalizm i uniwersalizm, wiedzę naukową , optymizm poznawczy i wiarę w postęp, „metanarracje („wielkie powieści”) przynoszące wewnętrzny porządek, linearne pojmowanie historii (ma ona swój „sens” i „logikę”). społeczeństwo ponowoczesne – punkty główne: konsumpcja, obieg informacji, brak społecznego przywiązania (ludzie jako „koczownicy”), wzrost potęgi mediów, zmiana natury władzy (ona nie rządzi, lecz „uwodzi” obywateli przy pomocy mediów), zanik metanarracji i jednolitego kanonu kultury, kryzys społecznych tożsamości, społeczeństwo przestaje być widziane jako „całość”.

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 11. Zygmunt Bauman – koncepcja „płynnej nowoczesności” („późnej nowoczesności”): „płynna nowoczesność” jest kontynuacją i jednocześnie przeciwstawieniem się nowoczesności (społeczeństwo jako proces); konsumpcja jako „nowe społeczne powołanie” – zamiast etyki pracy to imperatywem stało się indywidualne poszukiwanie przyjemnych wrażeń; nacisk na życie „tu i teraz” (niechęć do planów i odłożonej gratyfikacji); nowoczesne Ja (tożsamość jednostki) jest mniej stabilne i zakotwiczone, bez długotrwałych zobowiązań (poczucie fragmentaryczności i epizodyczności); brak zaufania do „wielkich projektów” rozwojowych; niebezpieczeństwa po-nowoczesności: autonomizacja seksu, kryminalizacja biedy, re-stratyfikacja społeczna.

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 12. Termin „globalizacja” (globalność, globalizm): stopniowe rozszerzanie w skali globu podziału pracy, wymiany rynkowej i powiązań między wszystkimi społecznościami ludzkimi; zwiększanie tempa przepływu techniki, dóbr, usług, kapitału, siły roboczej, środków komunikacji, informacji w skali światowej; globalizacja rodzi „kurczenie się świata”, jak i jednocześnie narastanie „całościowej” jego wizji (globalizacja jako „przestrzeń globalna”). główne konteksty ujmowania (definiowania) globalizacji (procesów):       gospodarczy („umiędzynarodowienie” procesów gospodarczych); polityczny („wspólne problemy” - „wspólna odpowiedź”); społeczno-kulturowy (od strony społeczeństwa): „glokalizacja” – adaptacja globalnych idei i działań do lokalnych warunków (nacisk w kierunku autonomii lokalnej i regionalnej tożsamości kulturowej).

Nowoczesność i „późna nowoczesność” (WDS 2012/2013 nr 14) 13. Główne punkty sporne o rozumienie „globalizacji”: jak „stara” („tradycyjna”) jest globalizacja?: globalizacja a historyczne tworzenie „systemu światowego” (daty – symbole 1492, 1648, 1815, 1892, 1919, 1945, 1989); postawy wobec globalizacji (spór o globalizację „idealną” i „realną”); czy globalizacja jest rzeczywiście tak „globalna” (powszechna)?: globalizacja jako projekt i „stan rzeczy”; nierówności a podziały globalne. „nie/bezpieczeństwo” globalizacji ze względu na wzrost roli technologii informatycznych: zbyt dużo zbieranych informacji oraz zbyt łatwy do nich dostęp dla instytucji państwowych i komercyjnych w celu politycznego i gospodarczego wykorzystania (słabnie ochrona prywatności).