PIES - wczoraj, dziś i jutro Wybieramy rasę psa (s.1) Buda – psie mieszkanie (s.2) Żywienie (s.3) Tresura (s. 4) Oznaki Zdrowia (s.5)

DOPASOWANIE RASY DO DOMU Każda rasa ma swoje indywidualne wymagania dotyczące przyszłego domu. Rasy olbrzymie (dog niemiecki, bernardyn, wilczarz irlandzki) najlepiej czują się w domach z ogrodem, gdzie mogą spędzać wiele czasu na świeżym powietrzu. Na drugim końcu skali znajdują się rasy ozdobne ( do towarzystwa), które mogą być zbyt małe i delikatne na domowych ulubieńców, choć ich przedstawiciele są doskonałymi kompanami dla mniejszych domowników. Przedstawiciele wielu dużych ras (afgany, owczarek niemiecki czy owczarek staroangielski0 szczególnie dobrze znoszą obecność dzieci, pozostając jednocześnie dobrymi stróżami. Ale one także potrzebują przestrzeni. PRZYJĘCIE DO DOMU DOROSŁEGO PSA Zamiast zdobywać lub kupować szczeniaka, niektórzy właściciele chcą zaoferować dom dorosłemu zwierzęciu i decydują się na wzięcie psa ze schroniska. Zaadaptowanie takiego psa może być bardzo satysfakcjonujące, ale stanowi też pewne wyzwanie. Aby zminimalizować przyszłe trudności powinniśmy jak najlepiej poznać historię dotychczasowego życia zwierzęcia, ze szczególnym uwzględnieniem przebytych chorób i wnikliwą analizę jego charakteru. Zarówno mastif pokazany po lewej stronie jak pekińczyk po prawe wymagają określonego właściciela. Psy takie jak labrador (w środku) są najlepszymi kandydatami do zamieszkania z typowymi rodzinami. 1

PRYWATNOŚĆ Pies nie powinien pozostawać cały dzień w samotności, ale potrzebna jest mu odrobina prywatności, jeśli chcemy by był zrównoważony. Kiedy psy nie mają miejsca ani czasu dla siebie, stają się neurotyczne i pełne pretensji, uciekają się do nienormalnych zachowań tj. samookaleczenia oraz ciągłe wycie i szczekanie. OGRÓD Bezpieczny, zamknięty ogród, lub jego część , to miejsce o wprost nieocenionych walorach dla psów. Psy należy wypuszczać do ogrodu wcześnie rano, aby mogły się załatwić, a potem jeszcze kilka razy w ciągu dnia, aby całkowicie zaspokoiły swoje potrzeby fizjologiczne. TRADYCYJNY KENNEL OGRODOWY Schronienie dla psa powinno być na tyle duże, aby mógł on w nim stanąć, położyć się i bez najmniejszych trudności obrócić. Dach budy powinien być tak skonstruowany, aby nie zatrzymywała się na nim woda i śnieg. Wejście powinno być ustawione na froncie. Zewnętrzna część kennela jest zwykle pokryta połączonymi na wpust i pióro deskami, nabitymi na drewnianą ramę. WTBIEG POŁĄCZONY Z BUDĄ Jeden z dostępnych kenneli wyposażono w niewielki wybieg. Świetnie nadaje się dla większych psów oraz grzejących się suk. ŁAŃCUCH NA WYBIEGU Żaden pies nie powinien być trzymany na łańcuchu na stałe lub choćby przez długi czas. Psy łańcuchowe to osobniki sfrustrowane. Cierpią z powodu nudy związanej z brakiem towarzystwa, a także z powodu fizycznej niewygody wywołanej brakiem ciepła, cienia, wody itp. 2

Pory karmienia Niektóre duże rasy zadowalają się jednym posiłkiem dziennie, zwykle wieczorem. Psy te mają duże żołądki. Niektóre duże rasy (tj. dog niemiecki czy wilczarz irlandzki) wymagają jednak dwóch posiłków dziennie. Połowę racji żywnościowej otrzymują rano, drugą wieczorem. Tak samo postępujemy w przypadku małych i starych piesków. Świeży pokarm Mięso stanowi podstawowy pokarm dla psa. Świeże mięso wysokiej jakości podaje się na surowo. Inne mięsa i wszystkie podroby trzeba ugotować. (Nie należy zbyt często podawać podroby, gdyż wywołują biegunkę.) Dieta jest poprawnie ułożona, jeżeli oprócz wymienionych pokarmów podajemy psu biszkopty zawierające witaminy i sole mineralne. Gotowe karmy Korzystając z gotowej karmy trzeba przestrzegając instrukcji producenta umieszczonych na opakowaniu. Jeżeli korzystamy z suchych karm, które zawierają wszystkie potrzebne składniki pokarmowe, należy pamiętać o pełnej misce z wodą, która ugasi pragnienie psa. Biszkopty i kasze Głównym źródłem węglowodanów w diecie naszego wychowanka są psie biszkopty lub psie dania. Kości Wszystkie psy kochają gryźć kości. Nigdy nie wolno dawać małych kości, rozpadających się na drzazgi. Należy także unikać serwowania gotowanych kości. Warzywa Na wolności psy żywią się surowymi warzywami. Psy udomowione żywią się gotowanymi warzywami. Ulubionym warzywem jest marchewka, można również podawać psu owoce. Lubią również żuć trawę. Woda do picia W psiej misce zawsze musi być czysta woda! Mleko Stanowi ważny składnik uzupełniający dietę. 3

Każdemu psu potrzebna jest elementarna tresura, aby właściwe były jego relacje z właścicielem. Nie wytresowanie pies stanowi niebezpieczeństwo dla siebie i innych ludzi. Aby zachowywał się poprawnie w miejscach publicznych, musi rozumieć znaczenie trzech poleceń: „Chodź”, „Siad”, „Zostań”. Musi także nauczyć się chodzenia na smyczy, a w tym celu potrzebne jest polecenie „Noga”. Szkolenie psa rozpoczynamy od szkolenia szczeniaka; jako główne techniki stosujemy cierpliwość oraz zasadę „mało i często”. Aby nauczyć psa podchodzenia do opiekuna wywołujemy jego imię zaraz po poleceniu „Chodź!” , klepiemy się przy tym po przedniej stronie uda. Gdy pies podejdzie, okazujemy mu wielkie zadowolenie. Czynności te powtarzamy tak często, jak jest to tylko możliwe. Jeśli trening , przeprowadzamy w miejscu, gdzie konieczne jest utrzymywanie psa na smyczy, powinniśmy się posługiwać bardzo długą linką. Aby nauczyć psa siadania zapinamy mu smycz, i trzymając ją w prawej ręce, ustawiamy zwierzę przy lewej nodze. Mówimy „Siad!” i naciskamy lewą ręką jego zad. Łeb podtrzymujemy za pomocą smyczy. Kiedy pies usiądzie, chwalimy go. Ćwiczenie powtarzamy wielokrotnie, zarówno ze smyczą jak i bez niej. Aby pies nauczył się polecenia „Zostań!”, potrzebna jest długa linka. Wydajemy polecenie „Siad!” i stajemy na przeciwko psa. Podnosimy jedną rękę, pokazujemy mu wyprostowaną dłoń i mówiąc „Zostań!”, wolniutko odchodzimy kilka kroków, powtarzając polecenie. Chwalimy psa, jeśli spokojnie oczekuje. Jeśli poruszy się, karcimy go i rozpoczynamy wszystko od polecenia „Siad!”. Ćwiczenie powtarzamy bardzo często, wydłużając odległość dzielącą nas od siedzącego psa. 4

Oznaki zdrowia psa 5

Wyk. Justyna Król kl. II gim