KOORDYNACJA

Koordynacja, jest to zdolność motoryczna przejawiająca się w postaci umiejętności precyzyjnego wykonywania złożonych pod względem koordynacyjnym aktów ruchowych, do szybkiego przestawiania się na inne, umiejętność szybkiego wyboru odpowiedniego aktu ruchowego do nieoczekiwanych sytuacji.

Na koordynację składają się:. uzdolnienia ruchowe,   Na koordynację składają się: * uzdolnienia ruchowe, * umiejętności- nabyte doświadczenie   Elementarne zdolności koordynacyjne: 1.    zdolność łączenia ruchów 2.    zdolność różnicowania ruchów 3.    zdolność poczucia równowagi 4.    zdolność orientacji 5.    zdolność rytmizacji ruchów 6.    zdolność szybkiej reakcji 7.    zdolność dostosowania ruchowego  

Wyróżniamy trzy poziomy koordynacji: Pierwszy poziom koordynacji- ruchy charakteryzują się dokładnością ( nie jest ważna szybkość). Drugi poziom koordynacji- dokładne ruchy w określonym czasie (np. w gimnastyce artystycznej). Trzeci poziom koordynacji- ruchy adekwatne do warunków. Nawyk ruchowy dostosowany do tych. warunków (w dyscyplinach charakteryzujących się zmiennymi warunkami; np. wspinaczka).

Metodyka kształtowania koordynacji · Zasadniczą metodą jest nauczanie nowych, różnorodnych ćwiczeń oraz wykonywanie znanych ćwiczeń w zmiennych warunkach. · Należy zaopatrzyć w jak największą gamę nowych nawyków ruchowych · Zmiana wielkości obciążenia w wykonywanej czynności ruchowej (np. skoki przez przeszkody różnej wysokości, rzuty z niepełnych lub przedłużonych obrotów, skoki z różnej długości rozbiegów) ·  Kombinacja różnych form ruchowych (np. bieg – skok – rzut) Stosowanie zmiennych sygnałów informacyjnych (np. optycznych, akustycznych, kinestetycznych)

· Doskonalenie równowagi- np ·  Doskonalenie równowagi- np.: zmiany kierunku biegu, jazda na nartach, szybkie obroty, zwroty, przewroty. ·  Ćwiczenia lustrzane- np.: pisanie, rzuty, uderzenia lewą ręką dla praworęcznych, przerzut bokiem na lewą rękę, dla robiący go na prawą, skoki w dal i wzwyż również na nogę przeciwną niż dominująca. ·   Zastosowaniem nietypowych pozycji wyjściowych (starty z różnych pozycji, tyłem, bokiem, przodem do kierunku biegu) ·    Doprowadzenie określonego ruchu do mistrzowskiej jego formy (np.: wykonywanie boulderu wiele razy korygując za każdym razem położenie środka ciężkości i zwracając szczególną uwagę na precyzyjne obciążanie stopni) ·    Zastosowaniem nietypowych warunków ·     Długotrwała schematyczność ruchów powoduje obniżenie zdolności przyswajania ruchów nowych. Ćwiczenia koordynacyjne wprowadzamy na początku treningu.

Stosowana jest metoda powtórzeniowa Obciążenia są małe Stosowana jest metoda powtórzeniowa Obciążenia są małe. Wypoczynek jest pełen. Doskonalić należy w pierwszym rzędzie dokładność, następnie zwiększać szybkość i na końcu modyfikować warunki pracy.

Miejsce ćwiczeń koordynacji ruchowej w planie: 1 Miejsce ćwiczeń koordynacji ruchowej w planie: 1. W podokresach przygotowania wszechstronnego – wykorzystywanie nowych ćwiczeń koordynacyjnych, także odległych od specjalizacji 2. W podokresach przygotowania specjalnego – stosowanie obszernego zestawu ćwiczeń ukierunkowanych i specjalnych 3. W pierwszej połowie okresów startowych – trening różnych wariantów techniki 4. W drugiej połowie okresów startowych – doskonalenie wybranego wariantu techniki w zmiennych warunkach