Zwalczanie przestępczości Projekt: Diagnoza zagrożeń czynami przestępczymi w środowisku lokalnym i propozycja ich redukcji

1. Mamy problem: czy miejscowość, w której mieszkamy, czy osiedle, na którym mieszkamy, można uznać za bezpieczne; w jakim stopniu; co można wskazać jako największy problem z punktu widzenia kryminalnego, czyli zagrożenia przestępczością? 2. Co możemy zrobić?

a. pójść do agendy (instytucji) odpowiedzialnej za bezpieczeństwo w wymiarze lokalnym (miejscowa placówka policji; centrum zarządzania kryzysowego – miejskie, gminne, powiatowe; w ostateczności rada osiedla) i zapytać, co jest największym problemem o charakterze przestępczym na danym terenie; oczywiście – te dane nie muszą pokrywać się z rzeczywiście odczuwanymi zagrożeniami;

b. o te zagrożenia można zapytać osoby na danym terenie mieszkające; w naszym przypadku może to być tzw. badanie fokusowe, czyli zogniskowane na problemie doskwierającej ludziom przestępczości; do grupy fokusowej należy dobrać przedstawicieli różnych warstw mieszkańców (zob. wnioski na sl. z ćw. 1). c. ze zdiagnozowanych problemów (zagrożeń przestępczych) proszę wybrać trzy (3) najbardziej dotkliwe, palące!

d. w kolejnej fazie należy zaproponować rozwiązania; należy sięgnąć do literatury przedmiotu, do Internetu i sprawdzić, jakie reakcje na podobne problemy są już znane, stosowane i z jakim skutkiem; zaangażowania jakich sił i środków wymagają; to ostatnie należy skonfrontować z możliwościami miejscowych służb, samorządu lokalnego, i wybrać takie rozwiązanie, które będzie rokować nadzieję na poprawę sytuacji, a zarazem będzie do udźwignięcia dla tych, którzy z tym problemem mają się zmierzyć;

d – cd. trzeba też wziąć pod uwagę lokalną społeczność, gdyż ona sama może przyczynić się do poprawy swojego bezpieczeństwa… e. stawiając na określone rozwiązania proszę przewidzieć czas ich stosowania (czy będą to okresowe, czy trwałe rozwiązania, np. polegające na zmianie standardów urbanistycznych, narzędzi do monitorowania, liczby osób i czasu ich pracy związanej z lokalnym bezp.)

3. Kogo wybrać do badania? a. oczywiście można dobrać sobie próbę reprezentatywną (mniej więcej odpowiadającą strukturze danej populacji), ale to wymaga sporego wysiłku, odpowiednich narzędzi, dotarcia do danych trudno dostępnych, a na przeprowadzenie badań trzeba będzie poświęcić sporo dużo czasu, wielu osób;

b. można – jak już zauważono – przeprowadzić badania fokusowe; trzeba wybrać 7-9 osób dających jako taką gwarancję, że pozwolą nam zgłębić jakieś zjawisko (tu: odczuwane rozmiary zjawiska przestępczości na danym terenie, rodzaje przestępstw, które – zdaniem badanych – stanowią największe zagrożenie); tych 7-9 osób można dobrać z grona znajomych, rodziny, ale tak, aby reprezentowały społeczny przekrój mieszkańców;

b. – cd. pytamy dorosłych, ale w różnym wieku, osoby z różnych środowisk, prowadzących zróżnicowany tryb życia (np. wracających wieczorem pieszo do domu; robiących zakupy – także po zmroku; mieszkających w budynkach/domach „transparentnych”, ale też w obiektach o strukturze umożliwiającej „schronienie” osobnikom „podejrzanym” itp. itd.); próbujemy też znaleźć ludzi przykro doświadczonych…

c. można też skoncentrować uwagę na grupie osób pod wieloma względami podobnych: np. młodzieży licealnej, studentów, staruszków, osób w średnim wieku, kobiet, mężczyzn – w przekonaniu, że wszystkiego od razu nie uda się załatwić, ale część problemów – tak; wtedy można zwrócić się z pytaniami o opinie do takiej grupy (np. kobiet z Państwa rodzin) o to, co uważają za największe dla nich zagrożenie o charakterze kryminalnym;

4. Raport z badań i zaproponowanych/przedsięwziętych rozwiązań można, a nawet należy zilustrować zdjęciami, wzbogacającymi opisy miejsc, sytuacji stwarzających zagrożenie dla mieszkańców!