Miej uszy i oczy, serce i duszę szeroko otwarte Miej uszy i oczy, serce i duszę szeroko otwarte! Autystycy, schizofrenicy – dostrzegaj ich!

Czym jest autyzm? Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym, a więc uszkodzeniem różnych struktur mózgu (nie jest chorobą psychiczną!!!), które najczęściej ujawnia się w ciągu pierwszych trzech lat życia jako rezultat zaburzenia neurologicznego, które oddziałuje na funkcje pracy mózgu. Autyzm ma wpływ na rozwój mózgu w sferach rozumowania, kontaktów socjalnych i porozumiewania się. Dzieci i dorośli z autyzmem najczęściej mają kłopoty z komunikacją w grupie i wspólnych czynnościach. Zaburzenia utrudniają im porozumienie z innymi i stosunek do świata zewnętrznego.

Skala zjawiska Częstotliwość występowania autyzmu wynosi 4-5 dzieci na 10 tys. żywych urodzeń. Zespół ten występuje 4 razy częściej u chłopców niż u dziewczynek uwzględniając ich poziom rozwoju intelektualnego, u ok. 60% tych dzieci stwierdza się głębokie upośledzenie umysłowe, u ok. 20%- iloraz inteligencji w granicach 50-70, a tylko u 20% powyżej 70. Autyzm jest trzecim najczęściej spotykanym upośledzeniem rozwojowym - częstszym niż zespół Down'a.

Przyczyny występowania autyzmu Nie można wskazać jednoznacznej przyczyny. Autyzm może być spowodowany : chorobami dziedzicznymi wadami genetycznymi zakażeniem prenatalnym lub okołoporodowym Mogą one nakładać się na siebie prowadząc do powstania objawów o różnym nasileniu. Dzieci autystyczne rozwijają się w zasadzie normalnie aż do 24-30 miesiąca, kiedy to rodzice mogą zauważyć opóźnienie w mowie, zabawach lub kontakcie z dzieckiem

Cechy charakteryzujące osoby autystyczne : mowa rozwija się słabo lub wcale, używanie słów bez znaczenia, porozumiewanie się gestami zamiast słów, słaba możliwość skupiania uwagi dziecko woli spędzać czas samo niż z innym, nie interesuje się zawieraniem przyjaźni, słaby kontakt wzrokowy, mało się uśmiecha nadwrażliwość na dotyk lub brak reakcji na ból, wzrok, słuch, dotyk, ból, węch, smak mogą być mniej lub bardziej upośledzone brak spontaniczności lub pomysłowości w zabawach, nie proponuje czynności, nie wymyśla zabaw nadpobudliwość lub otępienie, częste wybuchy złego humoru bez powodu, uparte przywiązanie do jednego przedmiotu lub osoby, może okazywać agresję lub autoagresję

Sposoby wspomagania osób z autyzmem : Nie istnieją leki, które mogłyby leczyć przyczynowo lub poprawiać stan osób z autyzmem, ale niezwykle pomocne może być stosowanie odpowiedniej terapii celem wzmocnienia uwagi, zmniejszenia nasilenia zachowań destrukcyjnych itp. Terapia holding – zakłada, iż autyzm spowodowany jest jest przez silny lęk, zaburzający równowagę emocjonalną i prowadzący do wycofania się z kontaktów społecznych. Lęk ten jest efektem braku więzi między matką i dzieckiem, sposobem na jej odbudowanie jest kontakt fizyczny. Dlatego w czasie sesji matka trzyma przytulone dziecko do siebie i dąży do utrzymania z nim kontaktu wzrokowego Trening integracji słuchowej – zakłada zaburzoną, nadmierną wrażliwość na bodźce słuchowe. Metoda ta polega na eliminowaniu nieprzyjemnych dla dziecka dźwięków oraz modulacji częstotliwości. W czasie sesji dziecko słucha przez słuchawki muzyki opracowanej elektronicznie. Dobór dźwięków jest taki, by na zapewniającym słuchającemu komfort poziomie głośności dostarczyć maksymalnie dużej stymulacji bez bólu i dyskomfortu

Metoda Opcji – bazuje na przekonaniu, że dziecko z autyzmem odbiera świat świat jako niezrozumiały, zagrażający i w efekcie wycofuje się, zamyka przed nim. W ten sposób dziecko pozbawia się stymulacji koniecznej do rozwoju umiejętności społecznych. Dlatego tak należy postępować wobec dziecka, aby uczynić interakcje społeczne jak najbardziej przyjemnymi. Podstawowe znaczenie ma całkowita akceptacja dziecka i traktowanie jego zachowania nie jako zaburzonego i niewłaściwego, ale mającego swój sens. Uczynienie interakcji społecznych przyjemnymi i przekonanie dziecka, że kontakt z innymi osobami może być bardziej atrakcyjny niż rytualistyczne zachowania, to podstawowa zasada tej terapii.

Ciekawostki wycinkowe uzdolnienie (plastyczne, matematyczne, muzyczne) autystyczne dzieci mają „aniołkowatą” urodę z autyzmu można wyjść

Dziecko upośledzone umysłowo Autyzm Dziecko upośledzone umysłowo Komunikacja werbalna i niewerbalna nie służy do kontaktów interpersonalnych. Język mówiony i komunikacja niewerbalne są zaburzone. Mowa służy do komunikacji interpersonalnej. Rozumienie mowy zależy od stopnia upośledzenia umysłowego. Komunikacja niewerbalna kompensuje ograniczone możliwości ekspresji słownej. Zaburzony rozwój społeczny nie odpowiadający wiekowi umysłowemu. Rozwój społeczny odpowiedni do wieku umysłowego. Sprawia poważne problemy wychowawcze, związane ze specyficznymi zachowaniami, stereotypiami - jest to niezależne od ilorazu inteligencji posiadanego przez dziecko. Problemy z trudnymi zachowaniami i stereotypami są uzależnione od głębokości upośledzenia umysłowego poważne problemy jedynie w przypadku najgłębiej upośledzonych. Nie tworzy głębszej więzi z matką i bliskimi osobami. Dobry kontakt emocjonalny z matką i innymi osobami z otoczenia. Rozwój postępuje skokami, jest nieharmonijny. Częste regresy. Rozwój jest harmonijny i systematyczny, ograniczony jedynie stopniem upośledzenia.

Schizofrenia od greckiego "schizo" - rozszczepiać i "fren" - umysł, wola, serce

Schizofrenia to ..... ....grupa chorób psychicznych, w których dochodzi do rozpadu procesów psychicznych i stworzenia nieprawidłowego obrazu świata i własnej osoby. Pojawia się między 16 a 30 rokiem życia.

Dane ogólne Jest to choroba ludzi młodych, gdyż najczęściej pojawia się między 15 a 30 rokiem życia Występuje mniej więcej u 1 osoby na 100 czyli u 1% populacji. Występuje na całym świecie bez względu na płeć, rasę czy religię Częstość występowania u kobiet i mężczyzn jest taka sama a obraz chorobowy nie przedstawia istotnych różnic Jest to choroba, która trwa przez całe życie, jednak natężenie objawów zmienia się w różnych okresach Schizofrenia ma przebieg epizodyczny: faza ostra choroby przeplata się z fazą remisji

czynniki genetyczne odgrywają pewna rolę w występowaniu schizofrenii Większość teorii na temat przyczyn schizofrenii skupia się wokół następujących zagadnień : u chorego zaburzona jest równowaga neuroprzekaźników w mózgu, przede wszystkim dopaminy, a także innych (serotoniny, noradrenaliny czynniki genetyczne odgrywają pewna rolę w występowaniu schizofrenii na rozwój choroby mogą mieć wpływ także czynniki środowiskowe, takie jak infekcje czy komplikacje porodowe w pojawieniu się choroby mogą uczestniczyć czynniki psychospołeczne, takie jak sytuacja rodzinna czy stres nagły lub przewlekły schizofrenia może mieć wiele przyczyn, które wchodzą ze sobą w interakcje

Typowe objawy schizofrenii : urojenia, czyli błędne przekonania, które nie mają podstaw w rzeczywistości. Osoby chore mogą myśleć, że ktoś je śledzi, podsłuchuje myśli lub "wkłada" im je do głowy omamy, halucynacje, spostrzeżenia zmysłowe mają charakter realnych doznań, np. omamów słuchowych, węchowych, wzrokowych, smakowych rozpad osobowości - uczucia nie odpowiadają myślom chorego, a wyraz twarzy nie pasuje do myśli i wypowiedzi zaburzenia uczuciowe, np.: pozorne zobojętnienie albo trudne do opanowania wybuchy emocji, ambiwalencja uczuciowa zaburzenia odczuwania własnej osoby - utrata kontaktu z własną osobowością sprzed choroby; chory czuje się obco i sztucznie, tak jakby uległ jakiejś głębokiej i nieodwracalnej zmianie albo jakby zmienił się otaczający go świat

Leczenie schizofrenii powinno odbywać się trójwymiarowo : stosowanie leków przeciwpsychotycznych dla skorygowania zaburzonej równowagi chemicznej w mózgu obniżenie napięcia w środowisku rodzinnym poprzez ustanowienie realistycznych oczekiwań, dobrą komunikację i doskonalenie umiejętności rozwiązywania problemów Doskonalenie umiejętności radzenia sobie z różnymi sytuacjami (psychoterapia)

Mity dotyczące schizofrenii : Chorzy na schizofrenię są agresywni Chory na schizofrenie nie jest w stanie w ogóle normalnie funkcjonować w społeczeństwie Chory psychicznie nie powinien prowadzić samochodu Chorzy na schizofrenię są to osoby upośledzone intelektualnie Schizofrenia jest zaraźliwa