Zawisza Czarny

Zawisza Czarny Zawisza Czarny urodzony około 1370 roku w Grabowie, zmarł 12 czerwca 1428 roku w Golubacu- sławny polski rycerz, niepokonany w licznych turniejach, starosta kruszwicki od 1417, starosta spiski od 1420 roku.

RODZINA Rodzicami Zawiszy byli Dorota i Mikołaj z Garbowa, kasztelan konarsko-sieradzki. Mieli oni oprócz Zawiszy jeszcze dwóch młodszych synów: Jana zwanego Farurejem, starostę spiskiego i stolnika krakowskiego oraz Piotra Kruczka.

Małżeństwo Żoną Zawiszy Czarnego była Barbara-bratanica biskupa krakowskiego Piotra Wysza, którą poślubił około 1397 roku. Historycy sugerują, że było to małżeństwo z rozsądku, choć przyznają też, że Zawisza w tym czasie musiał być już kimś znacznym lub wiele rokującym rycerzem, gdyż arcybiskup krakowski nie zgodziłby się zapewne na małżeństwo bratanicy z kimś zwykłym.

Dzieci Zawiszy I Barbary Z ich małżeństwa przyszło na świat czterech synów: najstarszy Marcin, Stanisław z Rożnowa poległy w bitwie pod Warną w 1444r. I najmłodszy Jan z Rożnowa, starosta kolski, pojmany do niewoli w bitwie pod Chojnicami w 1454r.(w której zmarł).

Zawisza Czarny-rycerz Wielokrotnie brał udział w wyprawach przeciwko Turkom, wstępując wraz ze swym bratem Farurejem w szeregach rycerstwa europejskiego, ściąganego na te wyprawy przez króla Węgier, Zygmunta Luksemburskiego, z którego dworem był przez lata silnie związany.

Waleczność Zawiszy Na wieść o szykującej się ostatecznej rozprawie z Krzyżakami powrócił do Polski. Uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem i niewykluczone, że to właśnie Zawisza w krytycznym momencie bitwy uratował królewski sztandar, choć nie ma na to wyraźnych dowodów. Po bitwie Zawisza wystąpił z propozycją zawarcia pokoju między królem polskim i królem węgierskim Zygmuntem Luksemburskim- (układ w Lubowli w 1411).W 1412r. uczestniczył wraz z królem Władysławem Jagiełło w uroczystym zjeździe monarchów w Budzie, występując również jako uczestnik zorganizowanego przytej okazji wielkiego turnieju rycerskiego. W turnieju tym Zawisza okazał się zwyciezcą.

Służba dyplomatyczna Będąc świetnym dyplomatą, a przez to jednym z najbardziej zaufanym ludzi króla Władysława Jagiełły został wysłany jako jeden z sześciu posłów polskiej delegacji na sobór w Konstancji (1414-1418), gdzie wsławił się występując jako jeden z nielicznych obrońców sprawy i osoby Jana Husa. 9 maja 1418 roku na Soborze w Konstancji w obecności papieża oświadczył, że czci króla polskiego będzie bronić „gębą i ręką” i uzyskał od Marcina V potępienie oszczerczego wobec Jagiełły traktatu Falkenberga. Wielokrotnie posłował na dwór Zygmunta Luksemburskiego. Podczas odbywania jednego ze swych licznych poselstw, przebywając na dworze tegoż władcy dostał się do niewoli czeskiej podczas walk w obronie tzw. Niemieckiego Brodu. Z niewoli tej został wkrótce uwolniony, ponoć za niezwykle wysokim okupem.

Śmierć Zawiszy Czarnego W roli oddziałów najemnych uczestniczył w wyprawie Zygmunta Luksemburskiego na Turków w roku 1428 i osłaniał odwrót tego władcy z pola walki pod Golubacem (Gołąbcem); król Zygmunt posłał łódź dla Zawiszy i nakazał mu w nią wsiąść. Rycerz postanowił pozostać ze swoimi towarzyszami na polu bitewnym. Odsyłając łódź ruszył z dwoma pieszymi przeciw wojsku tureckiemu. Został otoczony przez wroga i wzięty do tureckiej niewoli. Jak mówi legenda przyczyną śmierci Zawiszy był konflikt między dwoma janczarami o to, czyim jeńcem był Zawisza. Podczas kłótni jeden z przeciwników wyciągnął szablę (jatagan) i obciął Zawiszy głowę. Przyczyną śmierci Zawiszy Czarnego upatrywano jednak przede wszystkim w nieudolności króla Zygmunta Luksemburskiego, jako naczelnego dowódcy tejże wyprawy. Symboliczny pogrzeb Zawiszy odbył się w listopadzie 1428 roku w kościele franciszkanów w Krakowie.

Wykonanie KONIEC Wiktoria Kwolek Źródło: Wikipedia