Zaburzenia odżywiania

Trochę informacji Zaburzenia odżywiania (zaburzenia jedzenia) - jednostki chorobowe charakteryzujące się zaburzeniem łaknienia na podłożu psychicznym. Zaburzenia odżywiania dzieli się na 2 grupy: zaburzenia specyficzne (anorexia nervosa, bulimoreksja, bulimia nervosa) zaburzenia niespecyficzne (zespół jedzenia nocnego, zespół objadania się, anarchia żywieniowa, otyłość)

Anoreksja Jadłowstręt psychiczny (anoreksja z grec. anorexia nervosa) – zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym chora osoba wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy młodzieży w wieku między 14 a 18 rokiem życia. Po raz pierwszy opisał to zaburzenie w XVII wieku Richard Morton.

Bulimia Bulimia – zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne.

Otyłość Otyłość – nagromadzenie się tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia.

Porównanie sylwetek osób: o prawidłowej masie ciała, z nadwagą i otyłej

Zachowania chorego Chorzy na zaburzenia odżywiania często cierpią również na depresję. Dokonują innych działań autodestrukcyjnych np. samookaleczenie się lub są uzależnieni od innych środków jak alkohol, narkotyki. Dzieje się tak, ponieważ zaburzenia odżywiania to objawy tego, co przeżywa osoba chora: ból, stres, strach, samotność, niska samoocena itp. Mechanizmy choroby często są niezrozumiałe dla samego chorego a jego zachowania np. objadanie się i wywoływanie wymiotów to najczęściej działania kompulsywne.

Przyczyny bulimii brak samoakceptacji konflikty rodzinne zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska)

Przyczyny anoreksji niska samoocena, poczucie beznadziejności i brak wiary w siebie, niezadowolenie ze swojej figury, zaburzone postrzeganie obrazu własnego ciała, lęk przed dorosłością i dojrzewaniem

I na koniec wykres Przygotował: Michał Byszewski