Justyna Dudek Natalia Besztak Poezja i Internet Justyna Dudek Natalia Besztak
Hiperpoezja Tekst oparty na algorytmach, wykorzystujący mechanizm losowego dostępu. Rzecz niezwykle płynna, ulotna i wielosensowna. Hipertekstowe wiersze nazywane są wierszami kinetycznymi lub trójwymiarowymi.
Polska poezja hipertekstowa Poezja elektorniczna (hipertekstowa, cybertekstowa, fraktalna, holograficzna). Wykorzystuje mechanizm losowego postępu, bardzo rzadko lub nigdy nie otwierający się tak samo wiersz hipertekstowy przypomina tykający zegar w którym rolę wskazówek pełnią litery oraz słowa.
Przykłady poezji hipertekstowej Typowym przykładem ów poezji jest wiersz The Speaking Clock Johna Cayley'a. Inspirowany eksperymentami Emmetta Williamsa (The Poetry Clock), utwór Cayleya przełamuje granicę rozgałęziającego się tekstu hiprtekstowego i wkracza w sferę automechanizmów i algorytmów cybertekstu. I podobnie rzecz się ma z większością poezji elektronicznej. Mechanizmem sterującym wierszem jest nierzadko wewnętrzny mechanizm określony w kodzie, a nie zewnętrzne działanie czytelnika, któremu - jak to ma miejsce choćby w utworze Ars Electronica Zenona Fajfera, zostaje przydzielona rola widza. Pozostaje mu nic innego, jak oglądać rozgrywający się na ekranie wiersz.
,,Słowa w wierszu cyfrowym nie przemawiają do nikogo ,,Słowa w wierszu cyfrowym nie przemawiają do nikogo. Mówią same do siebie, w generowanym przez komputer nihilogu. A taka sytuacja, choć przerażająca dla człowieka, jest wymarzona dla maszyny, gdyż wiersz wydaje się żyć swoim życiem, nawet po wyłączeniu komputera… Sam hipertekstowy wiersz to duch w maszynie.”
Bibliografia Wiadomości na slajadach zostały utworzone w oparciu o artykuł: http://techsty.art.pl/hipertekst/hiperpoezja.htm
Dziękujemy za uwagę!