KTO JEST PRZYJACIELEM LASU?

PRZYJACIELEM LASU JEST DZIĘCIOŁ Stuku puk. Kto to puka? Dzięcioł tu korników szuka. A gdy zjawia się ten ptak To dla drzew jest dobry znak. Leśny lekarz , choć nie śpiewa, Mnóstwo pysznej pracy miewa. Zjada drzewom wciąż szkodniki, Bo to jego smakołyki. Stuka, puka dziobem w korę i tak leczy drzewa chore. Gdy ten doktor urzęduje, Cały las się lepiej czuje.

PRZYJACIELEM LASU JEST DZIK Dzik jest dziki? Owszem, tak. Lecz to dobry lasu brat. Gdy żywności poszukuje, ciągle ziemię przekopuje. A zabawny ryjek dzika jest jak pług pana rolnika. Jest niezbędny, by na wiosnę piękne plony znów urosły. Bo gdy gleba jest spulchniona mogą przyjąć się nasiona. I dlatego, daję słowo, las odrasta wciąż na nowo.

PRZYJACIELEM LASU JEST MRÓWKA Mrówka jest mała, lecz zapał ma wielki. Dźwiga gałązki, listki, igiełki. Są w nich nasiona i zarodniki, grzybków i roślin, jadalnych i dzikich. Mrówka to nosi bo bardzo to lubi, zdarza się jednak, że czasem coś zgubi. Wtedy w tym miejscu, gdzie spadło nasionko, nowa roślinka wypuszcza korzonki. I tak się dzieje, od czasu do czasu. Im więcej mrówek, tym lepiej dla lasu. Las się rozrasta i rozprzestrzenia i dzięki mrówkom nic się nie zmienia.

PRZYJACIÓŁMI LASU SĄ GRZYBY Są jadalne i trujące, i te pyszne i drażniące. Dla człowieka to jest problem, lecz dla lasu to wygodne. Wszystkie grzyby w lesie całym, pełnią rolę w nim niemałą. Są królami leśnej ściółki i to tymi z górnej półki. Stare liście i gałązki, stare igły, martwe szczątki na próchnicę przerabiają i tak glebę użyźniają. Wszystko przez to szybciej rośnie, i na dębie i na sośnie. Las się zawsze dobrze czuje, kiedy grzybków nie brakuje.

PRZYJACIELEM LASU JEST SŁOŃCE Duże, żółte i gorące. Co to jest? To przecież słońce. I każde dziecko to powie, że daje siłę i zdrowie. Las też z niego korzysta, czy ma lat dziesięć czy trzysta. Bez niego nie byłoby roślin, ani tych dużych, ani zarośli. Bo dzięki słońcu i jego promieniom wszystkie roślinki zielenią się mienią. Wszystko rozkwita i się rozwija, i ptasie śpiewy i skrzydła motyla. Bo kiedy słońce nasz las oświetla Jest w nim energia i dużo ciepła. A las to lubi i szybciej rośnie i jego mieszkańcom żyje się prościej.

PRZYJACIELEM LASU JEST DESZCZ Kropla wody, choć niewielka, to dla lasu rzecz jest wielka. A jak dużo kropel spadnie, to jest w lesie coraz ładniej. Żeby las był ciągle zdrowy, i zielony – nie brązowy, Ściółka mokra musi być, żeby las ten miał co pić. Gdy nie pada, zwłaszcza latem, od roślinek po skrzydlate, wszyscy razem, bez wątpienia, umierają wciąż z pragnienia. Ten brak wody jest ciężarem, bo to grozi też pożarem. Więc gdy tylko spadnie woda, cieszy się cała przyroda.

PRZYJACIELEM LASU JEST LEŚNICZY Idzie leśniczy drogą do lasu, spędza w nim dużo swojego czasu. Sprawdza czy zdrowe są wszystkie zwierzęta, gdzie się wylęgły nowe pisklęta. Rozwiesza karmniki, roznosi siano, jesienią i zimą, wieczorem i rano. Rozpozna tropy i wszystkie drzewa, wie, który ptaszek właśnie zaśpiewał. Sprawdza i liczy, dęby i sosny i tak przez rok cały, od wiosny do wiosny. Gdy drzew jest za mało, to nowe posadzi, a gdy są już stare, wycinkę doradzi. Swej pasji do lasu nigdy nie zgubi, dlatego ten las SZCZEGÓLNIE go lubi!

PRZYJACIÓŁMI LASU SĄ DZIECI Leśne wycieczki to fajna sprawa, to wielka frajda, no i zabawa. Są tu żołędzie, słodkie poziomki, pyszne jagody i śmieszne pająki. Lecz żeby w pełni z lasu korzystać, ma tu być miło, przyjemnie i czysto. Dzieci to wiedzą i śmieci zbierają, same też nigdy ich nie zostawiają. Dokarmią zwierzaki, przyniosą słoninkę, żeby im pomóc choć odrobinkę. Nie łamią gałązek, nie robią hałasu, posadzą drzewka od czasu do czasu. Więc kiedy dzieci do lasu wchodzą, to las się uśmiecha, bo dzieci nie szkodzą. Bo gdy się otoczy ten las miłością, to las nas pokocha też z wzajemnością!

LAS ROŚNIE DŁUGO, DO NIESKOŃCZONOŚCI, DLATEGO UPRZEJMIE PROSI SWYCH GOŚCI BY PRZYJACIÓŁMI DLA NIEGO BYLI, BY NIE ŚMIECILI I NIC NIE NISZCZYLI. W IMIENIU LASU TE RYMY STWORZYŁAM, ABY POKAZAĆ, ŻE W LESIE JEST SIŁA, ŻE MIMO WANDALI I KŁUSOWNIKÓW, PRZYJACIÓŁ JEST WIĘCEJ. LAS MA ICH BEZ LIKU! autorka: przyjaciółka lasu - Ola Milewska z klasy IVa Zespół Szkół w Kurowicach