I wojna światowa mimo, iż zginęło w niej wielu mieszkańców wsi Zemborzyce, przyniosła też pozytywne skutki. Austriacy, w ofensywie przeciwko carskiej Rosji wybudowali bowiem linię kolejową Rozwadów - Lublin, skutkiem czego było to, że Zemborzyce zyskały stację kolejową, która została oddana do użytku 31 grudnia1914roku. A zaczęło się to tak…

Pod koniec XIX wieku w Lublinie rozpoczął stacjonowanie pułk wojsk kolejowych. Zadaniem ówczesnych wojsk kolejowych była szybka budowa i rozbiórka tymczasowych wąskotorowych (prześwit 750mm) linii kolejowych służących do zaopatrywania walczących na froncie wojsk.

Pułk stacjonujący w Lublinie miał na stanie około 300 kilometrów linii wąskotorowych, kilka parowozów i kilkadziesiąt wagonów. Stacjonował po drugiej stronie dworca, w tej chwili są to rejony byłej jednostki wojskowej na Wrotkowie miedzy torami a ulicą Nowy Świat. Murowane baraki z charakterystycznymi lukami to pamiątka po lokomotywowniach i znajdujących sie w nich parowozach.

Pułk co roku ćwiczył budowę i rozbiórkę linii kolejowych. Biegły one w kierunku Kraśnika, Janowa i dalej w kierunku granicy cesarstwa. Generalicja słusznie zakładała ze w tamtym kierunku będzie przebiegała linia frontu przyszłej wojny. W czasie wojny wojska kolejowe miały okazje w 1914 roku zbudować linie biegnącą z Motycza przez Kraśnik do granicy. Miały okazje ją również rozebrać w tym samym roku.

Wybuch „Wielkiej Wojny” spowodował konieczność budowy szerokotorowej linii z Lublina na południe. Zbudowano jednotorową linię do najbliższej stacji po stronie austriackiej do Rozwadowa.

Budowa miała iście stachanowskie tempo bo w ciągu dnia układano około 1 kilometra toru. Skutkiem tego na sylwestra w roku 1914 ukończono linię w całości.

Ekspresowe tempo budowy odbiło sie na jakości linii. Linia była budowana w zasadzie na nieutwardzonej ziemi, bez odwodnienia, co zaskutkowało tym, ze po wiosennych roztopach na wiosnę 1915 roku linia była nieprzejezdna. Dodatkowo Rosjanie wycofujący sie z powodu licznych klęsk na froncie, zniszczyli linie w całości. Wkraczający do Lublina 30 lipca 1915 roku Austriacy zastali zdemolowane urządzenia kolejowe i zniszczone torowiska. Linia ta w prawie niezmienionym kształcie dotrwała do chwili obecnej.

 Austriackie wojska kolejowe dość energicznie wzięły sie do odbudowy linii i urządzeń kolejowych. Przy okazji przekuli wszystko na rozstaw normalny. Taki stan dotrwał do uzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918

Okres wczesno powojenny miał nie tylko bolesne strony. Był to także okres odbudowy państwa po zawieruchach wojennych. 1 stycznia 1945 postanowiono o dobudowaniu jednego dodatkowego toru. I tak to, odbudowano i rozbudowano stację kolejową. W sąsiedztwie zmodernizowanej linii kolejowej zaczęły powstawać zakłady pracy, działające głównie w branży budowlanej ale także szewskiej, krawieckiej i szklarskiej.

Widok stacji kolejowej w latach 60-tych XX wieku. Na zdjęciu wieloletni zawiadowca stacji Mieczysław Jawor.

W latach 70-tych wybudowano drogi tor na linii rozwadowskiej do stacji Zemborzyce Lubelskie (obecnie Lublin Zemborzyce) oraz zelektryfikowano go (w 1976 roku). Miało to na celu odciążenie stacji Lublin od manewrów związanych ze zmianą trakcji z elektrycznej na parową (później spalinową) pociągów towarowych wyjeżdżających w kierunku Rozwadowa. Chodzi tu głównie o całopociągowe wahadła z węglem z Bogdanki kierujące się do Elektrowni Połaniec.

Niejako przy okazji zbudowano przystanek Lublin Zalew (już nieistniejący). Ze Świdnika kursował kolejowy wahadłowiec, który miał dowozić mieszkańców aglomeracji lubelskiej nad Zalew Zemborzycki. Pociągi pasażerskie złożone z „kibelków” nad Zalew Zemborzycki kursowały w latach 70 –tych przez dwa sezony.

Z upływem lat Zemborzyce nabierają charakteru osady podmiejskiej. Niestety, z biegiem lat coraz mniej osób dojeżdżało do Lublina koleją.

Budynek dworca powstał w okresie PRL, w latach 70 – tych XX wieku. Po usunięciu jego ścian poczekalnia pełniła funkcję wiaty. Obecnie została rozebrana.

Na przełomie lat 2012 i 2013 dokonano przebudowy układu torowego stacji - wybudowany został nowy peron wyspowy między dotychczasowymi torami nr 1 i 4. Tor 2 został zlikwidowany, a jego funkcje przejął tor 4. Oprócz torów głównych istnieje także jeden ładunkowy. Zabudowane zostały także nowe semafory świetlne i tarcze ostrzegawcze.

Ruch prowadzą dwie nastawnie: dysponująca "LZ" i wykonawcza "LZ1", które posiadają urządzenia mechaniczne z sygnalizacją kształtową. Oprócz tego nastawnie sterują rogatkami na dwóch przejazdach kolejowych. Stacja posiada 5 torów, z czego dwa są przelotowe (1 i 2). Przy torze nr 4 znajduje się peron, a przy torze nr 5 - zabezpieczony wykolejnicami plac ładunkowy. Tor nr 3 jest wyłączony z ruchu.

Na stacji kończy się zelektryfikowany i dwutorowy odcinek linii, dalej aż do Stalowej Woli Rozwadowa pociągi kursują po jednym, niezelektryfikowanym torze.Stalowej Woli Rozwadowa

Niegdyś zajeżdżały tutaj pociągi, złożone z EZT, które dowoziły wczasowiczów nad zalew w Zemborzycach. Od tego czasu (połowa lat 90.) sieć wykorzystywana była przez pociągi towarowe relacji Jaszczów - Połaniec, które zmieniały na stacji lokomotywę.

Obecnie stacja ma coraz bardziej lokalne znaczenie, zatrzymują się tutaj tylko pociągi osobowe.

Lata obowiązywania  Zemborzyce  Zemborzyce Lubelskie  Lublin Zemborzyce - od 1975

Bibliografia  kolej/XhQQ2IpFwtA kolej/XhQQ2IpFwtA   n_Zemborzyce n_Zemborzyce   _Zemborzyce,1117.html _Zemborzyce,1117.html

Wykonała klasa 3B GIM.