Nowe siedem cudów świata

Siedem nowych cudów świata – proponowana wersja współczesnej listy siedmiu cudów świata, której tworzeniem zajęła sięszwajcarska firma New Open World Corporation (NOWC). Lista została ogłoszona 7 lipca 2007 roku w Lizbonie na stadionieEstádio da Luz o godzinie 21:30 czasu lokalnego. Finałowe głosowanie trwało od 1 stycznia 2006 do 6 lipca 2007, w tym czasie zostało oddanych ponad 90 mln głosów[1]. Siedmiu zwycięzców zostało wybranych w głosowaniu, które odbywało się poprzez internet oraz telefon.

Historia Projekt wyboru siedmiu nowych cudów świata został zapoczątkowany we wrześniu 1999 roku przez filmowca, lotnika oraz podróżnika Bernarda Webera, Kanadyjczyka szwajcarskiego pochodzenia. Do 24 listopada 2005 w projekcie znalazło się 177 kandydujących obiektów, które musiały spełniać kryterium ukończenia budowy przed 2000 rokiem. Organizacja NOWC 1 stycznia 2006 ogłosiła listę 21 finalistów, później lista skróciła się do 20 finalistów, po wycofaniu z głosowania Piramid w Gizie, które otrzymały tytuł honorowego kandydata.

Krytyka Pomimo iż panelowi ekspertów zaangażowanemu w projekt nowych siedmiu cudów świata przewodniczył były dyrektor generalny UNESCO, Federico Mayor, to UNESCO jednoznacznie zdystansowała się od tego przedsięwzięcia, oświadczając iż "Lista siedmiu nowych cudów świata będzie tworem prywatnej inicjatywy, który w żaden istotny i trwały sposób nie wpłynie na zachowanie wybranych obiektów". Co więcej, każdy oddający swój głos mógł oddać także kolejny, kupując go od NOWC. Kontrowersje może także wzbudzać fakt mobilizowania w wielu krajach własnych mieszkańców do głosowania, m.in. władze Peru uruchomiły na placach terminale komputerowe, by zwiększyć szanse Machu Picchu; w Brazylii prezydent Luiz Inácio Lula da Silva nawoływał do oddania głosu na pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro; w promowanie Petry włączyła się jordańska rodzina królewska, a jordańscy dyplomaci w innych krajach arabskich zachęcali do głosowania na ten obiekt; w Indiach zaś do poparcia mauzoleum Tadź Mahal w Agrze namawiały gwiazdy Bollywood.

Wielki Mur Chiński Wielki Mur Chiński – zbiorcza nazwa systemów obronnych składających się z zapór naturalnych, sieci fortów i wież obserwacyjnych oraz (w najbardziej strategicznych miejscach) murów obronnych z ubitej ziemi, murowanych lub kamiennych, osłaniających północne Chiny przed najazdami ludów z Wielkiego Stepu. Tradycyjnie przyjmuje się, że Wielki Mur rozciągał się od Shanhaiguan (nad zatoką Liaodong) doJiayuguan w górach Nan Shan na długości ok. 2400 km. W 1987 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Petra (Jordania) Petra to obecnie ruiny miasta Nabatejczyków, znajdujące się w południowo-zachodniej Jordanii. Położona jest w skalnej dolinie, do której prowadzi jedna wąska droga wśród skał – wąwóz As-Sik. Petra słynie z licznych budowli wykutych w skałach. W czasach antycznych, w okresie od III w. p.n.e. do I w. n.e., miasto przeżywało czasy swojej świetności, będąc stolicą królestwa Nabatejczyków. Sami Nabatejczycy zwali Petrę Rqm (Rakmu), co oznacza "wielobarwna".

Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro Chrystus Odkupiciel (port. Cristo Redentor) – 38-metrowy pomnik (z postumentem) Jezusa Chrystusa wzniesiony na szczycie granitowej góry Corcovado w Rio de Janeiro w Brazylii. Statua jest symbolem miasta oraz najbardziej imponującym i charakterystycznym obiektem w Rio de Janeiro. Statua mierzy 30 metrów wysokości i jest postawiona na 8-metrowym cokole. Głowa ma 3,5 metra wysokości, a odległość między końcami palców rąk wynosi 28 metrów. Dziś do pomnika można dotrzeć drogą lub kolejką linową. Ze stacji kolejki do punktu obserwacyjnego u stóp pomnika można dojść schodami o 222 stopniach, dojechać windą lub schodami ruchomymi.

Machu Picchu Machu Picchu (keczua – stary szczyt) – najlepiej zachowane miasto Inków, w odległości 112 km od Cuzco. Położone jest na wysokości 2090-2400 m n.p.m., na przełęczy pomiędzy Wayna Picchu i Machu Picchu w Andach Peruwiańskich. Poniżej płynie rzeka Urubamba. Miasto zbudowano według kompleksowo opracowanych planów w II połowie XV wieku podczas panowania jednego z najwybitniejszych władców Pachacuti Inca Yupanqui (1438 – 1471). Pełniło wówczas funkcję głównego centrum ceremonialnego, ale także gospodarczego i obronnego. Zamieszkiwali je kapłani, przedstawiciele inkaskiej arystokracji, żołnierze oraz opiekunowie tutejszych świątyń. Miasto składało się z dwóch części. W Górnej, zwanej hanman, znajdowały się: Świątynia Słońca, Grobowiec Królewski, Pałac Królewski oraz Intihuatana, największa inkaska świętość. W Dolnej mieściły się domy mieszkalne kryte strzechą oraz warsztaty produkcyjne. Na stromych zboczach otaczających miasto znajdowały się terasy uprawne o szerokości 2-4 m., z pionowymi ścianami między nimi wzniesionymi z kamieni. Z nieznanych powodów miasto opuszczono ok. 1537 r. Współczesna nazwa miasta jest połączeniem machu (stary) w języku keczua i zapożyczonego z hiszpańskiego słowa pico (szczyt). Oryginalnie miasto nazywało się Patallaqta, od keczuańskich słów pata(stopień, schodek) i llaqta (miasto).

Chichén Itzá Chichén Itzá – prekolumbijskie miasto założone przez Majów na półwyspie Jukatan (Meksyk) w IV-VI w. Zachowane zabytki w jego częściach południowej i zachodniej są związane z kulturą Majów, natomiast w części północnej - z kulturą Tolteków.

Świątynia Kukulkana Świątynia Wojowników

Koloseum Koloseum, oficjalnie w starożytności Amfiteatr Flawiuszów (łac. Amphitheatrum Flavium, Colosseum; wł. Colosseo) – amfiteatr w Rzymie, wzniesiony w latach 70-72 do 80 n.e. przez cesarzy z dynastii Flawiuszów. Jest to duża eliptyczna budowla o długości 188 m i szerokości 156 m, obwodzie 524 m, wysokości 48,5 m, z pojemną widownią, która mogła pomieścić pomiędzy 45 a 73 tysiącami widzów; z galeriami komunikacyjnymi oraz areną z systemem podziemnych korytarzy. Cztery kondygnacje zbudowano jako układ pomieszczeń wydzielonych pomiędzy filarami, ścianami, ze sklepieniami kolebkowymi i krzyżowymi. Umieszczono tam bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt, korytarze. Wokół areny wzniesione było podium. Do Koloseum prowadziło 80 ponumerowanych wejść (zachowały się oznaczenia wejść od nr XXIII do LIV), które zapewniały szybkie (przez ok. 6 minut) opuszczenie widowni przez widzów (jednak taką możliwość mieli tylko widzowie z dolnych i środkowych rzędów). Istniała też możliwość przykrycia całej widowni specjalną osłoną (velarium) w deszczowe lub bardzo słoneczne dni. Odbywały się w nim m.in. walki gladiatorów, naumachie, polowania na dzikie zwierzęta. Tradycja mówi iż w Koloseum mordowano chrześcijan, co upamiętniono krzyżem wewnątrz budowli. Od połowy XVIII wieku Koloseum jest otoczone opieką jako miejsce męczeństwa pierwszych chrześcijan, wcześniej pozyskiwano z niego bloki kamienne jako materiał budowlany. Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu budowli ogromnego (gr. kolossos) posągu Nerona przedstawionego jako Helios.

Tadź Mahal Tadź Mahal– indyjskie mauzoleum wzniesione przez Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, na pamiątkę przedwcześnie zmarłej, ukochanej żony Mumtaz Mahal. Obiekt bywa nazywany świątynią miłości. Tadź Mahal został wzniesiony w Agrze, mieście nad rzeką Jamuna, w indyjskim stanie Uttar Pradesh. Agra leży w odległości ok. 200 kilometrów od Delhi – dawnej stolicy Indii. Jest to jeden z głównych punktów wielu wycieczek zagranicznych. Kompleks budowlany Tadź Mahal składa się z głównej świątyni z wielką kopułą, w kształcie cebuli, charakterystyczną dla sztuki islamu i olbrzymią bramą, symbolizującą wrota do Raju. Jest ona osadzona na plincie, w której rogach stoją cztery minarety – wieże z ktorych imam nawołuje wiernych do modlitwy. Uzupełnieniem kompleksu są standardowe elementy tego typu budowli: kanały wodne oraz podzielony na cztery części ogród krajobrazowy. Konstrukcja ogrodu perskiego przed mauzoleum imituje muzułmańskie wyobrażenie raju, które cechuje duże podobieństwo do jego chrześcijańskiego odpowiednika.

Dziękuję za uwagę