Choroby XXI wieku.

Najpopularniejsze choroby XXI wieku. Anoreksja, Bulimia, Otyłość.

Anoreksja. Zaburzenie odżywiania polegające na celowej utracie wagi wywołanej i podtrzymywanej przez osobę chorą. Obraz własnego ciała jest zaburzony; występują objawy dysmorfofobii. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Największe zagrożenie zachorowaniem dotyczy wieku między 14 a 18 rokiem życia. Po raz pierwszy opisał to zaburzenie w XVII wieku Richard Morton. ICD-10 wyróżnia dwie postaci anoreksji – jadłowstręt psychiczny i jadłowstręt psychiczny atypowy. Anoreksję cechuje szybko postępujące wyniszczenie organizmu, które pozostawia często już nieodwracalne zmiany. Nieleczona prowadzi do śmierci w około 10% przypadków. W 75% przypadków rozpoczyna się przed 25 rokiem życia.

Anoreksja -Jak zapobiegać? W procesie zapobiegania anoreksji bardzo ważna jest samoobserwacja. Gdy chory zauważy u siebie nadmierną koncentrację na jedzeniu, podporządkowanie swojego życia odchudzaniu się, słabość organizmu, powinien podzielić się z kimś swoimi obserwacjami lub też udać się do psychiatry. Szczególnie uważni powinni być: przyjaciele i rodzina nastoletnich dziewcząt oraz osób, których zawód związany jest z wyglądem (modelki, tancerki).

Anoreksja – Jak leczyć ? Leczenie anoreksji jest procesem długim i trudnym. Z powodu braku jednoznacznych czynników powodujących zachorowanie na anoreksję, niemożliwie jest podjęcie najbardziej pożądanego sposobu leczenia w medycynie, czyli leczenia przyczynowego. Osoba chora, aby jeść, musi przezwyciężyć lęk przed przytyciem, wstręt do jedzenia, oraz wszystkie negatywne emocje będące udziałem anoreksji. Organizm wyniszczony długotrwałą głodówką często nie może czekać na efekty psychoterapii - wymaga zdecydowanej i szybkiej interwencji. Z kolei psychoterapia, której skuteczność ściśle zależy od tego czy pacjent je, wymaga czasu. Osoba z anoreksją tak na prawdę musi nauczyć się jeść od nowa. Jest to swoista kwadratura koła - z jednej strony jedzenie, które stanowi o życiu i zdrowiu chorej/chorego, z drugiej choroba, która nie pozwala jeść. Leczenie komplikuje także fakt, że osoby cierpiące na anoreksję bardzo często zaprzeczają, że są chore i nie chcą się leczyć.

Anoreksja – Jak leczyć ? Pierwszym ważnym zagadnieniem jest gdzie leczyć osoby cierpiące na anoreksję? Czy powinno one odbywać się w szpitalu, czy w poradni? Tutaj zdania są podzielone. Obecnie przeważa pogląd, że leczenie powinno być podejmowane w pierwszej kolejności w trybie ambulatoryjnym. Leczenie szpitalne zastrzegane jest w przypadku pacjentów o bardzo niskim BMI, braku efektów stosowanego leczenia, złego stanu ogólnego, złej kondycji psychicznej (depresja, myśli i tendencje samobójcze). Pozostający w mniejszości zwolennicy wczesnej hospitalizacji, argumentują swoje zdanie, możliwością podjęcia na pierwszym etapie procedur behawioralnych, które mogą ułatwić przyjmowanie pokarmów. Jako zaletę leczenia szpitalnego wymienia się także możliwość oderwania chorej osoby od jej naturalnego środowiska, w którym wykształciła się choroba. Taka sytuacja stwarza jednak ryzyko, że po opuszczeniu szpitala powrót do tego środowiska może ponownie wyzwolić anoreksję.

Główne cele leczenia anoreksji. Główne cele leczenia anoreksji to: przywrócenie normalnej masy ciała, a także leczenie ewentualnych fizycznych następstw długotrwałego niedożywienia; leczenie problemów psychicznych związanych z zaburzonym jedzeniem; wyeliminowanie zachowań i myśli, które towarzyszyły zaburzonemu jedzeniu, głównie celem zapobiegnięcia nawrotowi choroby.

Anoreksja - Zdjęcia

Bulimia. Bulimia - Zaburzenie odżywiania charakteryzujące się napadami objadania się, po których występują zachowania kompensacyjne. Do najczęstszych zachowań należą: wywoływanie wymiotów, głodówki, użycie diuretyków, środków przeczyszczających, wykonywanie lewatyw, nadmierne ćwiczenia fizyczne.

Bulimia - Jak leczyć ? Przyznanie się do problemu – to pierwszy krok do wyleczenia się z bulimii, czyli uświadomienie sobie przez chorego, że jego związek z jedzeniem jest dysfunkcyjny i znajduje się zupełnie poza jego kontrolą. Rozmowa – ważnym etapem na drodze do wyleczenia jest znalezienie kogoś bliskiego, komu chory będzie mógł powiedzieć o swoim problemie i będzie miał świadomość, że zostanie wysłuchany i uzyska pomoc oraz wsparcie. Trzymanie się z daleka od osób, miejsc, aktywności, które powodują u chorego ataki obżarstwa – chory musi oderwać się od bodźców, które stymulowały go do szkodliwych zachowań. Powinien zaniechać przeglądania kolorowych magazynów ze zdjęciami wychudzonych modelek, ograniczyć kontakty ze znajomymi, którzy nieustannie są na diecie i ciągle rozmawiają o wyglądzie i odchudzaniu, nie wchodzić na strony internetowe poświęcone dietom itd. Udanie się po profesjonalną pomoc – bulimia to poważne zaburzenie o podłożu psychicznym i raczej nie ma szans na samodzielne wyleczenie się z niego. Chory potrzebuje pomocy specjalistów, którzy umożliwią mu powrót do zdrowia, ponownie nauczą normalnego podejścia do jedzenia i rozwiną zdrowe postawy wobec odżywiania się i oceny własnego ciała.

Bulimia - Zdjęcia

Otyłość. Otyłość – patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, przekraczające jego fizjologiczne potrzeby i możliwości adaptacyjne, mogące prowadzić do niekorzystnych skutków dla zdrowia. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 20% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 25% u kobiet. Otyłości towarzyszy nadwaga, czyli nadmierna masa ciała powyżej masy optymalnej.

Otyłość – Jak zapobiegać ? Otyłość stanowi poważny problem zdrowotny i społeczny, i to nie tylko w naszym kraju. Jest przewlekłą chorobą spowodowaną nadmierną podażą energii zawartej w pokarmach w stosunku do zapotrzebowania organizmu. O otyłości dzieci i kobiet mówimy wtedy, gdy masa ciała przekracza 20% prawidłowej masy ciała u kobiet i 10 % u mężczyzn. Szczególnie niebezpieczna dla zdrowia jest otyłość brzuszna (aneroidalna, typu „jabłko”), związana z nadmiarem tkanki tłuszczowej wewnątrzbrzusznej. Rozpoznaje się ją na podstawie współczynnika T/B. Współczynnik T/B określany jest stosunkiem obwodu talii do obwodu bioder. U kobiet otyłość brzuszną obserwuje się, gdy współczynnik T/B jest równy lub wyższy od 0,8, a u mężczyzn, gdy T/B jest równy lub wyższy od 0,9. Otyłość brzuszna prowadzi do wielu zaburzeń metabolicznych i powikłań chorobowych. Jej następstwem są różnorodne schorzenia przewlekłe, np. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa serca, udary mózgu, choroby stawów, kamicy żółciowej, nowotwory i inne. Jest głównym czynnikiem ryzyka hipercholesterolemii, i insulinooporności, stanu poprzedzającego cukrzycę typu 2 – właśnie tego czynnika, który znacznie potęguje ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Badania statystyczne wykazują, że 10 % dzieci i nastolatków obu płci i w każdym przedziale wiekowym jest otyłych.

Otyłość- Jak leczyć ? W zależności od stopnia otyłości oraz obecności chorób towarzyszących, metody leczenia obejmują: leczenie dietetyczne, leczenie farmakologiczne leczenie chirurgiczne. terapię behawioralną, zmianę stylu życia, zwiększenie aktywności fizycznej, Aby osiągnąć długotrwały efekt leczenia istotny jest stały, powolny spadek masy ciała oraz jej stabilizacja. Wskazany jest 5 -10 % spadek masy ciała w stosunku do masy wyjściowej w czasie do 6 miesięcy. W kolejnym etapie pacjent utrzymuje osiągnięta masę ciała i nabiera nowych zwyczajów żywieniowych i behawioralnych.

Otyłość - Zdjęcia

Dziękujemy za uwagę ;) Sandra R. i Paulina B.