Michał Białek

detekcja sygnału czy jest sygnał taknie taktrafienieominięcie niefałszywy alarmprawidłowe odrzucenie

 Aby spostrzec bodziec jego wielkość musi być odpowiednia, tzn. przekroczyć próg absolutny  Próg absolutny to minimalna wartość bodźca, aby został on zauważony

 bodźce zbyt słabe, aby zostały uświadomione są przetwarzane na poziomie nieświadomym, zapamiętywane i wpływają na przetwarzanie innych bodźców.  Niektórzy uczeni uważają, że bodźce odbierane podczas snu są przetwarzane w podobny sposób. Niekiedy uważa się, że takie słabe bodźce nie powodując świadomej refleksji, czynią nas bezbronnych, gdyż nie możemy się obronić przed zawartą w przekazie sugestią. W efekcie sugestia ta mogłaby być traktowana jako własną myśl, lub zalążek p

 Prawo Webera  Aby zauważyć różnice między dwoma bodźcami różnica musi przekroczyć próg

 Dla ciężaru na przykład niezauważalna dla nas różnica wynosi 2%, dla jasności światła - 7,9%, a dla głośności dźwięku - 4,8%

 Dźwięk jest falą powietrza i może być zapisany na wiele różnych sposobów. Jednym z nich jest zmiana ciśnienia akustycznego w proporcjonalne zmiany napięcia elektrycznego lub natężenia prądu. Ta forma analogowa może zostać przekształcona w formę cyfrową, czyli ciąg liczb, odpowiadający wartościom tego napięcia. Przekształcenia dokonuje się za pomocą przetwornika analogowo cyfrowego. Do zapisu w standardzie CD Audio liczby są 16-bitowe i są zbierane razy w sekundzie. Jest to jakościowo bardzo dobry standard, ale do zapisania wszystkich danych opisujących dźwięk potrzeba stosunkowo dużego strumienia danych (w przybliżeniu 1,5 Mb/s dla stereo), co jest szczególnie kłopotliwe w przypadku konieczności przesyłania tych danych za pomocą sieci. Dźwięk zakodowany w tym standardzie jest zazwyczaj źródłem danych do kompresji MP3.

 Aby zmniejszyć ilość danych stosuje się różne metody zakodowania tych danych, w tym MP3. MP3 opiera się na wcześniej wspomnianym modelu psychoakustycznym i jest to metoda stratna. Polega na tym, że zostają „usunięte” (stratność) te informacje o dźwięku, które są niezauważalne lub mało istotne dla człowieka (psychoakustyczność).  Mimo przyjęcia, że człowiek słyszy dźwięki do 20 kHz, w praktyce tę granicę wyznacza 16 kHz. W muzyce dźwięki powyżej 16 kHz nie są tak istotne, a słyszalność tych dźwięków jest różna. Znaczna wśród dzieci i młodzieży, z czasem zanika. Dlatego większość popularnych kodeków usuwa pasma powyżej 16 kHz.  Z modelu psychoakustycznego wynika, że najlepiej słyszymy dźwięki w okolicach 2-4 kHz. Czym częstotliwość dźwięku bardziej odbiega od tego pasma, tym coraz gorzej go słyszymy. Zatem, jeśli dźwięk będzie cichszy od progu słyszalności, nie będzie on zauważony. Z tego wynika, że skrajne częstotliwości mogą zostać zapisane z dużo mniejszą dokładnością (na mniejszej licznie bitów).  Z modelu psychoakustycznego wynika również zjawisko maskowania (potocznie można powiedzieć, że głośne dźwięki „zagłuszają” ciche). Zatem w pobliżu głośnych dźwięków (w pobliżu - znaczy podobna częstotliwość tuż przed, i tuż po, w czasie) również można zmniejszyć liczbę bitów, gdyż szum kwantyzacji nie będzie słyszany.

 Upsizing – takie zmienianie bodźca aby różnica była zauważalna  Downsizing – takie zmienianie bodźca, aby nie było widać różnicy

 Ciekawym przypadkiem wykorzystania downsizingu była zmiana ułożenia foteli w samolotach linii lotniczych "United Airlines".  Zmniejszono szerokość foteli o 3,3 cm oraz odległość pomiędzy rzędami siedzeń o 5,1cm. Zmiany te pozostały niezauważone przez pasażerów, pozwoliły natomiast na zwiększenie liczby miejsc w samolocie, a tym samym liczby przewożonych osób. Prawo Webera pozwala bowiem na szczegółowe wyliczenie progu różnicy dla różnych bodźców.

. Rozcieńczyć można praktycznie wszystko: od past do zębów, kremów, szamponów do włosów, po wędliny i wyroby mięsne. Do tych ostatnich używa się specjalistycznych nastrzykiwarek. Za ich pomocą do mięsa pompuje się biały roztwór wodny, zawierający sól oraz polifosforany. Polifosforany otwierają białka i wpływają na jego wodochłonność. Wystarczy jeszcze równomiernie rozprowadzić wodę za pomocą masownic. Mięsko przybierze na wadze, a woda wycieknie dopiero na patelni u klienta. Rezultaty tego typu zabiegów są zdumiewające.  Standardowo z 1 kg mięsa wytwarza się 1,15kg- 1,35kg wędlin. Na tyle zezwalają przepisy. Kto się nimi specjalnie nie przejmuje, ten potrafi zwiększyć wagę takiego wyrobu nawet dwukrotnie. Najlepsze do pompowania są wędzonki, szynki i balerony. (2) Przepisy nie zabraniają stosowania innych dodatków zwiększających objętość i wagę produktu - białek roślinnych, skrobi - a także substancji konserwujących, przeciwutleniaczy, barwników i emulgatorów, które poprawiają wygląd, jak również substancji wzmacniających smak i zapach.

 Wyniki kontroli Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych w zakresie jakości handlowej mięsa czerwonego i jego przetworów z czerwca 2004r. jasno ukazują, że takie praktyki są na porządku dziennym. Na 16% zakwestionowanych produktów, w co piątym było za dużo wody, a ponad połowa próbek zawierała za mało białka zwierzęcego - zastąpiono je tańszym białkiem roślinnym. (4)

 Jak pisze Andrzej Kondej, powszechnym dowodem ich bezczelności jest coś, co w branży wędliniarskiej nazywa się "pampersem".  Jest to podkładka, która znajduje się na dnie wszystkich styropianowych i tekturowych opakowań wyrobów mięsnych. Ma ona za zadanie wchłaniać wodę i wszystkie inne substancje wstrzyknięte w trakcie procesów przetwarzania. (5)

 (1) Andrzej Falkowski, Tadeusz Tyszka, "Psychologia zachowań konsumenckich" (2) "Ile mięsa w mięsie?" Fundacja VIVA! Za: Interia, , (3) Ibid (4) Wyniki kontroli Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno - Spożywczych w zakresie jakości handlowej mięsa czerwonego i jego przetworów z czerwca 2004r., JIHARS, news.php?idnews=19 (5) Andrzej Kondej, "Polowanie na klienta. Jak nami manipulują producenci i sprzedawcy"