Rodzina-źródłem życia, szacunku i miłości

Rodzina-to najważniejsza, podstawowa komórka społeczna, na której opiera się całe społeczeństwo. Można rozumieć rodzinę jako „duchowe zjednoczenie szczupłego grona osób skupionych we wspólnym ognisku domowym aktami wzajemnej pomocy i opieki, oparte na wierze w prawdziwą lub domniemaną łączność biologiczną, tradycje rodzinną i społeczną”

Cechy rodziny: 1. wspólne zamieszkanie członków, 2. wspólne nazwisko, 3. wspólna własność, 4. ciągłość biologiczna, 5. wspólna kultura duchowa.

Jan Paweł II nieustannie podkreślał, że rodzina to największy skarb narodu. Jest szkołą cnót społecznych, stanowiących o życiu i postępie społecznym.

W Liście Papieża Jana Pawła II na XVIII Międzynarodowy Kongres Rodziny w 1994 r. znalazły się m.in. następujące słowa: „Rodzina jest prawdziwym fundamentem społeczeństwa i stanowi jedno z najcenniejszych dóbr ludzkości. Jest środowiskiem posiadającym najlepsze warunki do przekazywania wartości religijnych i kulturowych, które pomagają człowiekowi w ukształtowaniu własnej tożsamości. Dzisiaj instytucja rodziny przeżywa kryzys i jest także narażona na liczne niebezpieczeństwa, których celem jest pomniejszenie jej świętej godności i jej szczególnego znaczenia, jakie posiada w Kościele i społeczeństwie. Potrzeba więc odważnej i ofiarnej współpracy wszystkich ludzi dobrej woli, aby rodzinie współczesnej pomóc odkryć piękno i wielkość jej powołania: do miłości i służby życiu”.

„Rodzina jest pierwszą i podstawową szkoła miłości społecznej „Rodzina jest pierwszą i podstawową szkoła miłości społecznej. Trzeba uczynić wszystko, ażeby ta szkoła mogła pozostawać sobą. Równocześnie zaś rodzina musi być na tyle silna Bogiem – czyli miłością wzajemną wszystkich, którzy ją tworzą – aby potrafiła pozostać ostoją dla człowieka, pośród wszystkich niszczycielskich prądów i bolesnych doświadczeń.” JAN PAWEŁ II

"Rodzina jest powołana, aby spełniać swoje zadania w ciągu całego życia swoich członków, od narodzin do śmierci. Jest prawdziwym „sanktuarium życia (...) miejscem, w którym życie, dar Boga, może w sposób właściwy być przyjęte i chronione przed licznymi atakami, na które jest ono wystawione, może też rozwijać się zgodnie z wymogami prawdziwego ludzkiego wzrostu" JAN PAWEŁ II

Edmund Bojanowski praktykując dzieło wychowawcze miał świadomość, że nie da ono skutków, jeśli nie będzie współpracy między podmiotami procesu wychowania – rodziną, szkołą, Kościołem i państwem. Jeśli współpraca tych podmiotów ukierunkowana jest do realizacji tego samego modelu, tych samych wartości, wychowanie może osiągnąć oczekiwany, pozytywny skutek. W innym wypadku dochodzi do relatywizacji podstawowych wartości. Odwołując się do modelu wychowawczego bł. Edmunda Bojanowskiego, siłą rzeczy ukazujemy wizję wychowania chrześcijańskiego.

Rodzina katolicka W katolickiej nauce społecznej za podstawową strukturę rodziny uznawane jest małżeństwo rozumiane jako związek kobiety i mężczyzny. Małżeństwo może być zwarte wyłącznie za zgodą obu stron, przy czym Kościół podkreśla, że twórcą małżeństwa jest sam Bóg, a instytucja małżeństwa zawdzięcza swoją trwałość zrządzeniu boskiemu. Do charakterystycznych cech małżeństwa należą: całkowitość, jedność, nierozerwalność i jedność.

Rodzina chrześcijańska jest wspólnotą wiary, nadziei i miłości Rodzina chrześcijańska jest wspólnotą wiary, nadziei i miłości. Nazywana jest Kościołem Domowym oraz instytucją Bożą. Rodzina chrześcijańska jako komunia osób odzwierciedla komunię Trójcy Świętej. Ponadto w katolicyzmie porównuje się jej działanie w dziedzinie prokreacji i wychowania do stwórczego działania Boga Ojca. Powołaniem rodziny chrześcijańskiej jest zatem ewangelizacja i misja.

Rodzina w katolickiej nauce społecznej jako podstawowa komórka życia społecznego; stanowi również jego centrum.

Kaja Różańska 14 lat MG1 Dębica Nagawczyna 4D 39-200 Dębica Tel.516176350 Poczta elektroniczna: Kaja14534@interia.pl Program: PowerPoint 2007