Prezentację wykonał: Wojciech M. Przyrządy optyczne Prezentację wykonał: Wojciech M.

Lupa Przyrząd optyczny służący do bezpośredniej obserwacji drobnych blisko położonych przedmiotów. W ścisłym znaczeniu tego słowa jest to soczewka skupiająca dająca co najmniej trzykrotne powiększenie. Soczewki dające mniejsze niż trzykrotne powiększenie nazywane są szkłami powiększającymi. Lupa zbudowana jest zazwyczaj z jednej soczewki skupiającej lub z zespołu blisko siebie położonych soczewek umieszczonych w oprawce. Tworzy obraz prosty, pozorny i powiększony.

LUPA Bieg promieni w lupie

Lorneta (Lornetka) Przyrząd optyczny w postaci dwóch lunet, sprzężonych równolegle. Umożliwia obuoczną obserwację odległych obiektów. Lorneta jest tak skonstruowana, aby dawała obraz prosty, czyli nie odwrócony. Zaletą lornety w porównaniu z lunetą (przy tej samej średnicy obiektywu) jest jaśniejszy obraz o większej rozdzielczości. Rozstawienie lunet wpływa także na wrażenie plastyczności obrazu dając efekt stereoskopowy. Lorneta jest nazwą przyrządu optycznego, w praktyce większość lornet jest niewielkich rozmiarów, stąd nazywane są lornetkami.

Lorneta (Lornetka) W zależności od budowy rozróżnia się następujące typy lornet: lorneta prosta – w której rozstaw obiektywów lunet pasuje do rozstawu oczu człowieka. Zastosowane w niej szkła są małe, a przez to niezbyt jasne i dające niewielkie powiększenie. Zaletą jest prostota konstrukcji. Tego typu lornety to praktycznie tylko lornetki teatralne.

Lorneta (Lornetka) lorneta pryzmatyczna – w której rozstaw obiektywów lunet jest większy niż rozstaw oczu człowieka, a różnica odległości pomiędzy środkami obiektywów, a środkami okularów jest niwelowana poprzez zastosowanie pryzmatów. W lornetach tego typu zarówno obiektywy, jak i okulary, są skupiające, a pryzmaty znajdują się pomiędzy nimi. Lornety pryzmatyczne umożliwiają stosowanie większych szkieł, a co za tym idzie uzyskiwanie większych jasności, dając obraz prosty dzięki pryzmatom mającym dwa zadania – niwelowanie odległości pomiędzy obiektywami lornety oraz skracającymi znacznie układ optyczny do poręcznych rozmiarów, ale także odwracanie obrazu. Dodatkową zaletą lornet pryzmatycznych jest możliwość precyzyjnej regulacji rozstawu okularów do rzeczywistej szerokości rozstawu oczu człowieka. Większość lornet to właśnie lornety pryzmatyczne – nazywane są lornetkami polowymi. Są to np. lornetki turystyczne czy wojskowe.

Lorneta (Lornetka) lorneta peryskopowa – najczęściej jest to lorneta nożycowa, czyli układ dwóch peryskopów ustawionych względem siebie w układzie litery V, na wspólnym statywie. Służy do obserwacji spoza przeszkody terenowej (przy obserwatorze, lub gdzieś dalej), daje duże powiększenia, a duży rozstaw obiektywów pozwala stosować ją jako precyzyjny dalmierz w geodezji oraz do celów wojskowych. Na podobnej zasadzie działają precyzyjne ręczne dalmierze optyczne. Ograniczeniem dla stosowania lornet peryskopowych jest ich stosunkowo duży ciężar. Do obserwacji astronomicznych stosujemy także lornety pryzmatyczne o okularach odchylonych (przy pomocy dodatkowego pryzmatu kątowego) od osi obiektywu o kąt od 45 do 90°, co zapewnia komfort obserwacji obiektów położonych wysoko na niebie bez konieczności przechylania głowy.

Lorneta (Lornetka) Bieg promieni w lornecie pryzmatycznej

Luneta Przyrząd optyczny w formie rury zakończonej z jednej strony obiektywem refrakcyjnym (tj. soczewkowym), a z drugiej strony okularem. Wyróżnia się tzw. lunety ziemskie (dające obraz prosty: posiadające optyczny układ odwracający i okular skupiający albo posiadające tylko okular rozpraszający, tj. lunety galileuszowskie lub inaczej holenderskie) oraz lunety astronomiczne (inaczej keplerowskie, od nazwiska J. Keplera) dające obraz odwrócony.

LUNETA Bieg promieni światła w lunecie

Mikroskop Mikroskop optyczny – urządzenie do silnego powiększania obrazu, wykorzystujące do generowania tego obrazu światło przechodzące przez specjalny układ optyczny składający się zazwyczaj z zestawu od kilku do kilkunastu soczewek optycznych. Mikroskop optyczny może wykorzystywać światło naturalne, dostarczane do układu optycznego przez specjalne lusterko lub wykorzystywać sztuczne światło, którego źródło znajduje się zazwyczaj pod analizowaną próbką.

Mikroskop Bieg promieni świetlnych w mikroskopie

Teleskop Teleskop zwierciadlany (reflektor) –  teleskop optyczny, używający zwierciadeł, zamiast soczewek, do odbijania światła. Około 1670 roku brytyjski naukowiec Isaac Newton zaprojektował pierwszy reflektor, aby rozwiązywać problem z aberracją chromatyczną, poważnie obniżającą właściwości wszystkich refraktorów achromatycznych. Tradycyjny dwu-lustrzany teleskop ze zwierciadłem parabolicznym i płaskim lustrem wtórnym umieszczonym pod kątem znany jest jako reflektor Newtona.

Teleskop newtona Najprostszy w konstrukcji i najpopularniejszy wśród amatorów. Składa się z parabolicznego zwierciadła głównego i mniejszego, płaskiego, kierującego obraz do okularu znajdującego się z boku tubusa. Zwykle posiada większą w porównaniu z innymi reflektorami światłosiłę, dlatego też stosowany jest głównie do oglądania obiektów ciemniejszych – mgławic, galaktyk, gromad. Jest on wolny zarówno od aberracji chromatycznej jak i sferycznej, jednak obdarzony sporą komą. Schemat teleskopu Newtona

teleskop Cassegraina Posiada paraboliczne zwierciadło główne oraz mniejsze wtórne, eliptyczne kierujące światło przez otwór w zwierciadle głównym do okularu. Najpopularniejszy i najprostszy typ to Dall-Kirkham obarczony znaczną komą. Teleskopy w systemie Cassegraina zwykle posiadają mniejszą światłosiłę, co czyni je szczególnie użytecznymi przy obserwacji jaśniejszych obiektów takich jak Księżyc i planety. Schemat teleskopu Cassegraina