Zjednoczenie Włoch

Po 1849 roku na krótko zamarł ruch zjednoczeniowy we Włoszech Po 1849 roku na krótko zamarł ruch zjednoczeniowy we Włoszech. Tymczasem, dzięki reformom wewnętrznym, na czoło państewek włoskich wysunęły się państwa północne - Piemont i Toskania. Sytuacja na Płw. Apenińskim do 1850 roku była bardzo skomplikowana, gdyż wielkimi wpływami cieszyła się Austria (Lombardia i Wenecja), w Rzymie stacjonował garnizon francuski, a jedynym niepodległym państwem było Królestwo Sardynii, na którego czele stał król Wiktor Emanuel II z dynastii Sabaudzkiej.

Wiktor Emanuel II

Etapy walki o zjednoczenie: Ruchy rewolucyjne w latach 30. XIX wieku Wydarzenia tzw. Wiosny Ludów Walki w latach 50 i 60 XIX wieku

Giuseppe Mazzini (1805 – 1872) Działacz polityczny, zwolennik republiki, który w 1831 roku założył organizację „Młode Włochy”. Było to tajne stowarzyszenie, którego członkowie mieli na celu: odrodzenie moralne i polityczne narodu włoskiego, zjednoczenie Włoch i wspólną walkę z innymi narodami walczącymi o wolność. Współpracowali z działaczami m.in. „Młodej Polski”

Giuseppe Mazzini

Lata 1859- 1861 Działalność rozpoczął premier Sardynii – hr. Emilo Cavour, któremu zależało na ograniczeniu wpływów austriackich i poszerzenie władztwa Piemontu o Lombardię i Wenecję. W 1858-59 z inicjatywy hr. Cavoura doszło do porozumienia francusko –sardyńskiego, na wypadek ataku ze strony Austrii. Dodatkowo Francja zawarła układ z Rosją, która miała powstrzymywać Prusy od pomocy Austrii.

hr. Emilo Cavour

Ultimatum i wojna W 1859 Austria wysłała do Sardynii ultimatum z żądaniem przerwania zbrojeń. Negatywna odpowiedź Piemontu spowodowała ostry konflikt i w konsekwencji Austria rozpoczęła wojnę. Żadna ze stron nie była do wojny przygotowana, ale dowodzona przez Napoleona III armia francuska wykorzystywała błędy Austriaków i odnosiła zwycięstwa. Najważniejszymi z bitew były: bitwa pod Magentą 1859 (4 VI) bitwa pod Solferino 1859 (14 VI)

NAPOLEON III

Pokój w Zurychu - 1859 Pod wpływem zwycięstw i agitacji hr Cavoura w poszczególnych częściach Włoch zaczęły wybuchać powstania. Napoleon III obawiając się wymknięcia się sytuacji spod kontroli zmuszony został do podpisania pokoju w Villafranca, a następnie w listopadzie pokoju w Zurychu. W ten sposób Lombardia przeszła we władanie Francji, która następnie przekazała ją Sardynii.

Rok 1860 W 1860 na Sycylii wybuchło powstanie przeciwko królowi Ferdynandowi II ( z dynastii Bourbon’ów). Aby wspomóc powstańców, środowisko Mazzini’ego, wysłało z Genui ochotników pod dowództwem gen. Giuseppe Garibaldiego. Wyprawa ta złożona z ok. 1200 uczestników, została nazwana „wyprawą tysiąca” lub „marszem tysiąca czerwonych koszul”.

Wraz z wyzwalaniem poszczególnych ziem przez oddział Garibaldiego, dokonywała się rewolucja społeczna – chłopi otrzymywali ziemię, znoszono powinności feudalne itd. Hr. Cavour wraz z Napoleonem III zaczęli obawiać się zajęcia ziem włoskich przez Garibaldiego, dlatego zdecydowali się wysłać wojska Sardynii do Państwa Kościelnego i Królestwa Obojga Sycylii. Garibaldi ceniąc bardziej interes państwa niż własne przekonania poparł Wiktora Emanuela II.

Giuseppe Garibaldi

1861 – „częściowe zjednoczenie” W rezultacie przeprowadzonych w Państwie Kościelnym i Sycylii plebiscytów, zostały one przyłączone do Król. Sardynii. W 1861 w Turynie zebrał się pierwszy ogólnowłoski parlament, który ogłosił króla Wiktora Emanuela II królem Włoch. Poza granicami państwa pozostały jedynie Wenecja i Rzym.

1866 – wojna prusko - austriacka W 1866 wybuchła wojna prusko – austriacka, w której Włosi opowiedzieli się po stronie Prus. Wojska włoskie zostały rozgromione pod Custozzą. W konsekwencji pokoju włosko –austriackiego podpisanego za pośrednictwem Francji, Wenecja została oddana Francji, która z kolei przekazała ją Królestwu Włoch.

Zjednoczenie Włoch - 1871 W 1870 roku doszło do wojny francusko – pruskiej. W konsekwencji której Francja została zmuszona wycofać wojska z Państwa Kościelnego. Sytuację tę wykorzystał Wiktor Emanuel II, który zajął Rzym. Miasto to zostało przyłączone do Królestwa Włoch a w 1871 roku stało się jego stolicą. Aktu tego nie uznał Papież, który zamknął się za murami Watykanu i ogłosił się jego więźniem.

Etapy zjednoczenia Włoch Państwo Kościelne Królestwo Lombardzko-Weneckie Królestwo Obojga Sycylii Królestwo Sardynii Wielkie Księstwo Toskanii 1859

Królestwo Obojga Sycylii Państwo Kościelne Księstwo Wenecji Królestwo Sardynii 1860

Zjednoczone Królestwo Włoch Państwo Kościelne Wenecja 1866

Zjednoczone Królestwo Włoch Państwo Kościelne 1866

Zjednoczone Królestwo Włoch 1870