Wyrok NSA z dnia 5 października 2017 r. (II FSK 2249/15) Zakres ulgi rehabilitacyjnej dr Paweł Majka Zakład Prawa Finansowego Wydział Prawa i Administracji Uniwersytet Rzeszowski

Wyrok NSA z dnia 5 października 2017 r Wyrok NSA z dnia 5 października 2017 r. (II FSK 2249/15) – stan faktyczny oraz tezy Stan faktyczny Podatnik poniósł wydatek na zakup OC oraz naprawę samochodu osobowego, który służył do przejazdu na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne Organy podatkowe oraz WSA uznały, że nie są to wydatki uprawniające do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej Tezy: 1. NSA nie podziela stanowiska, że w zakres analizowanej ulgi podatkowej mogą wchodzić tylko odpowiednio wyliczone koszty związane z nabyciem paliwa. Trudno bowiem zgodzić się z twierdzeniem jakoby tylko zakup paliwa był niezbędny dla używania samochodu osobowego. 2. Ustawodawca w treści analizowanego przepisu nie ogranicza możliwych do odliczenia wydatków tylko do kosztów paliwa. Poprzez wydatki na używanie samochodu osobowego należy zatem rozumieć, w ocenie Sądu, wszelkie te wydatki, które są niezbędne dla używania samochodu osobowego. 3. Ponieważ sporne w sensie podatkowym wydatki na zakup ubezpieczenia OC oraz związane z naprawą samochodu zostały przez podatnika faktycznie poniesione, to nie ma przeszkód, aby do wysokości ustawowo zakreślonego limitu podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zakres ulgi rehabilitacyjnej - linie orzecznicze Wyroki powiązane:   podobne stanowisko: wyrok WSA z dnia 14.04.2014 r., I SA/Sz 1198/13 odmienne stanowisko: wyrok WSA z dnia 2.03.2012 r., I SA/Łd 1418/11 wyrok WSA z dnia 25.03.2015 r., I SA/Łd 123/15

Zakres ulgi rehabilitacyjnej – regulacje prawne (stan prawny na 1. 01 Zakres ulgi rehabilitacyjnej – regulacje prawne (stan prawny na 1.01.2011 r.) Podatek dochodowy od osób fizycznych art. 26 ust. 1 pkt 6 Podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29–30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4, 4a–4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.   art. 26 ust. 7a pkt 14 Za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Interpretacja przepisów przewidujących ulgi i zwolnienia podatkowe Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 marca 2015 r. (I SA/Łd 123/15) – uchylony wyrokiem NSA z dnia 5 października 2017 r. (II FSK 2249/15) 1. Skoro we wskazanym wyżej przepisie chodzi o wydatki na konieczny przewóz, to należy przez to rozumieć wydatki na zakup paliwa na te przejazdy, a nie wydatki na wszelkie koszty związane z eksploatacją samochodu, w tym ubezpieczenie i naprawy pojazdu. Wydatek na zakup paliwa powiązany jest bezpośrednio, jasno i czytelnie z używaniem samochodu w celu koniecznego dojazdu na zabiegi. Natomiast wydatki na ubezpieczenie, czy naprawę samochodu są przypisane każdemu właścicielowi pojazdu w związku z potrzebą utrzymania tego składnika majątkowego w stanie umożliwiającym korzystanie z niego. Przy czym ze stanu faktycznego sprawy, który jest niesporny, nie wynika, że skarżący nabyli samochód wyłącznie w celu korzystania z niego na dojazdy na zabiegi rehabilitacyjne i nie wynika z niego, aby samochód skarżących był wykorzystywany wyłącznie w tym celu. 2. „Nie można tracić z pola widzenia tego, iż wszelkie ulgi i zwolnienia są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a zatem należy je interpretować ściśle i uwzględnić przepis art. 84 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), dotyczący zasady powszechności opodatkowania.”

Interpretacja przepisów przewidujących ulgi i zwolnienia podatkowe – cd. Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 marca 2015 r. (I SA/Łd 123/15) – uchylony wyrokiem NSA z dnia 5 października 2017 r. (II FSK 2249/15) w świetle argumentacji wyroku WSA powoływanie się na konieczność „ścisłej wykładni przepisów” wynikający z Konstytucji RP było zbędne, pojawia się wątpliwość co do celu powołania się w wyroku WSA na argumentację dotyczącą „powszechności opodatkowania”, cel ulgi rehabilitacyjnej (wyjątek od „zasady powszechności opodatkowania”?), w uzasadnieniu wyroku WSA pominięto art. 69 Konstytucji RP: Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.

Zakres ulgi rehabilitacyjnej - wyrok NSA z dnia 5 października 2017 r Zakres ulgi rehabilitacyjnej - wyrok NSA z dnia 5 października 2017 r. (II FSK 2249/15) (termin „wydatki poniesione na używania samochodu osobowego”) Ustawodawca w treści analizowanego przepisu nie ogranicza możliwych do odliczenia wydatków tylko do kosztów paliwa. Poprzez wydatki na używanie samochodu osobowego należy zatem rozumieć, wszelkie te wydatki, które są niezbędne dla używania samochodu osobowego. Tak szeroko zakreślony zakres tego pojęcia podlega zawężeniu poprzez określenie kwotowe określenie maksymalnego limitu tychże wydatków możliwych do odliczenia. Zatem należy przyjąć, że w ramach ulgi, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 u.p.d.o.f. podatnik, który spełnia pozostałe ustawowo określone warunki, może odliczyć do wysokości 2 280 zł wszelkie niezbędne wydatki związane z utrzymaniem samochodu w stanie umożliwiającym wykorzystanie go na przejazdy związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne; warunkiem odliczenia tychże wydatków jest posiadanie dowodów potwierdzających ich poniesienie. Skoro więc w rozpoznawanej sprawie nie budzi wątpliwości, że sporne w sensie podatkowym wydatki na zakup ubezpieczenia OC oraz związane z naprawą samochodu zostały przez podatnika faktycznie poniesione to nie ma przeszkód, aby do wysokości ustawowo zakreślonego limitu podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych

Podsumowanie Wyrok to kontynuacja jednej z linii orzeczniczych, która z dużym prawdopodobieństwem nie ulegnie zmianie Teza wynikająca z komentowanego wyroku NSA została utrwalona i nie wywołuje wątpliwości Szerszy problem to interpretacja przepisów przewidujących ulgi i zwolnienia podatkowe w ujęciu, w jakim miało to miejsce w uchylonym wyroku WSA

Dziękuję za uwagę pmajka@univ.rzeszow.pl