Łuk i jego historia
Łuk Nie jest pewne, kiedy wynaleziono łuk, najprawdopodobniej pojawił się niezależnie w różnych punktach Europy i Afryki około 40 tysięcy lat p.n.e. - chociaż znaleziony w afrykańskiej jaskini KwaZulu Natal grot liczy aż 61 tysięcy lat, co może sugerować, że łuk znany był jeszcze wcześniej niż sądzono. Pierwsze malowidła naskalne przedstawiające sceny polowań z łukami liczą około 20 tysięcy lat. Łuk jest pierwszą skonstruowaną przez człowieka maszyną i pierwszym w dziejach przykładem celowego magazynowania energii. Znakomicie zwiększając zasięg i celność rażenia, łuk wywołał przewrót w technice polowania, będącego wówczas podstawowym sposobem zdobywania pożywienia. Wypuszczona z łuku strzała, zaopatrzona w ostry grot i zakończona lotką, przecina w locie powietrze z prędkością od 140-200 km/godz. Dzięki łukowi nasi praprzodkowie, dotychczas skazani na niemal bezustanne łowy, zyskali prawdopodobnie nieco wolnego czasu, który mogli poświęcić na rozwijanie innych umiejętności. Łuk na długie tysiąclecia stał się podstawową bronią, której donośność skuteczna wynosiła do 150 metrów. Używały go wszystkie armie starożytności (co w połączeniu z prędkością rydwanu było groźną bronią), oraz wojska średniowiecza.
Rodzaje Łuku Łuk Tradycyjny Łuk Sportowy Łuk Bloczkowy
Budowa łuku 1.Majdan 2.Łęczysko 3.Cięciwa
Budowa strzały
Strzelanie z łuku Strzelanie z łuku wymaga obu rąk. Strzelec trzyma w jednej, wyprostowanej ręce łęczysko nieco poniżej połowy jego długości. Dłoń tej ręki stanowi też zwykle powierzchnię utrzymującą strzałę prostopadle do drzewca. Drugą ręką łucznik trzyma jednocześnie cięciwę w połowie jej długości oraz opartą na niej strzałę i przez odciągnięcie tej ręki do tyłu naciąga cały łuk. Po wycelowaniu puszcza cięciwę, która pchana w kierunku drzewca przez jego siły sprężystości wystrzeliwuje strzałę.
Wykonał: Jakub Adamczak KONIEC Wykonał: Jakub Adamczak