Projekt Gimnazjalny z Historii: Temat: "Umocnienia i fortyfikacje z czasów II wojny światowej w naszej okolicy"

Kochy Linia jest w dosyć specyficznym stanie: z jednej strony pozostały doskonale zachowane fragmenty okopów, z drugiej dosyć mocno przetrzebiona została druga linia. Większość "Kochów" znajduje się na polach uprawnych, więc są systematycznie wyrywane i zasypywane. Kochbunkry wykonane są z żelbetu i odlewane na miejscu.

W czasach II wojny światowej Miedary i Laryszów należały do Niemiec – wtenczas nazwa tego państwa brzmiała III Rzesza.

Jak powstały umocnienia? Po 1943 roku stało się oczywiste, że Niemcy tę wojnę przegrają. W 1944 roku Niemcy rozpoczęli realizację zakrojonego na szeroką skalę planu budowy umocnień, mających w ich przekonaniu zatrzymać nacierającą Armię Czerwoną, wojsko Związku Radzieckiego.

W Miedarach znajduje się ostatni na zachodnim skrzydle odcinka umocnień Górnośląskich.

Zima przełomu 1944/1945 roku, a następnie ofensywa radziecka rozpoczęta 17 stycznia 1945 r. nie pozwoliły na dokończenie prac i połączenie z umocnieniami budowanymi od Opola. Świadczy o tym brak jakichkolwiek śladów umocnień po drugiej stronie lasu miedarskiego, jak i stan niektórych obiektów (nie zdążono ich do końca rozszałować).

Pierwsze Kroki Pierwszy bunkier od strony Laryszowa między drogą Miedary-Laryszów.

Niestety był zakopany. Ale można powiedzieć, że to bunkier co najmniej dwuosobowy. Miał dwa stanowiska strzeleckie i był ukryty w trawie w terenie, który teraz zagospodarowano.

Kolejny bunkier po drugiej stronie drogi Miedary-Laryszów .

Po zajrzeniu do środka zobaczyliśmy...

że bunkier prawie nie był zasypany, był głęboki na ok. 1,5 m ... że bunkier prawie nie był zasypany, był głęboki na ok. 1,5 m. Ściany były grube, a bunkier starannie ukryty w krzakach, ledwo widoczny. Nie znaleźliśmy żadnych Niemców .

Trzeci bunkier po drugiej stronie drogi Miedary-Laryszów.

Częściowo zakopany niemiecki bunkier, miał też dwa stanowiska strzeleckie. Obrośnięty mchem dobrze ukryty w terenie.

Bunkry są ustawione w równych odstępach i tworzą linie obrony(...).

Pierwsza linia umocnień ul. Kopernika Tutaj

Bunkier przy ul. Kopernika z dwoma otworami bojowymi (częściowo zasypany).

Bunkier przy ul. Kopernika z dwoma otworami bojowymi (całkowicie zasypany).

Druga linia umocnień ul. Kopernika Tutaj

Bunkier na kierunku do Połomi (prawie nie zasypany).

Drugi bunkier w odległości ok. 200 m Drugi bunkier w odległości ok. 200 m. od pierwszego (zachowany w bardzo dobrym stanie).

Tutaj Bunkry wyrwane w połowie drogi miedzy pierwszą ,a drugą linią umocnień:

Co i jak? Według relacji mieszkańca Miedar ,któremu ojciec opowiadał ,były to tylko stanowiska strzeleckie i na obszarze nie było żadnych walk.

Bunkier bojowy w polu w Wilkowicach Osiedle na północnej stronie jezdni (wieloosobowy w dobrym stanie).

Cały bunkier obrośnięty jest mchem,ma cztery stanowiska strzeleckie i ma wiele przestrzeni w środku.

Podsumowanie Bunkry były w większości zakopane chociaż góra prawie zawsze była nie tknięta. Były to w całości bunkry niemieckie w których nigdy nie odbyły się walki. A jedyną rzeczą jaką znaleźliśmy w bunkrach jest to.

Broń prawdopodobnie używana na terenie gminy.

MP40 MP 40 – niemiecki pistolet maszynowy kalibru 9 × 19 mm Parabellum  produkowany w czasie II wojny światowej. Popularnie nazywany Schmeisserem, choć w istocie niemiecki konstruktor Hugo Schmeisser nie miał żadnego wkładu stworzenie tej broni.

P – 08 Parabellum – Luger kal. 9mm Jest to pistolet samopowtarzalny opracowany przez inż. Georga Lugera,  stanowiący ulepszoną wersję pistoletu Borchardta. Działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy. Ryglowanie kolankowe w układzie górnym powoduje przysłanianie linii celowania w momencie strzału.  Przyjęty do uzbrojenia armii niemieckiej w roku 1908. Początkowo produkowany w trzech wersjach różniących się długością lufy i przeznaczeniem. Podstawową odmianę stanowił Heerespistole z lufą długości 102 mm, który po I Wojnie Światowej wyparł z produkcji pistolety Marinepistole z lufą długości 152 mm, oraz Artilleriepistole z lufą długości 203 mm. Te dwa ostatnie typy zaopatrzone były w dostawną drewnianą kolbę będącą równocześnie kaburą. 

Panzerfaust Niemiecki bezodrzutowy granatnik przeciwpancerny  jednorazowego użytku. Panzerfaust jako indywidualna broń przeciwpancerna był zgodnie z zamierzeniami bronią tanią, łatwą w produkcji, prostą w użyciu i skuteczną.

W Projekcie uczestniczyli: Remigiusz Abramik Paweł Krzystek Krzysztof Robaczewski Piotr Siódmok Opiekunem projektu był: Adam Łuć