Pluton-lodowy karzeł

Charakterystyka ogólna: Nazwa : Pluton Średnia odległość od Słońca:5 939 100 000 km Czas obiegu wokół Słońca:247,7 lat Czas obrotu wokół osi:6 dni 9 godz. Średnica równikowa:2 284 km Peryhelium - 4 443 100 000 km Aphelium - 7 375 300 000 km

Charakterystyka ogólna: Średnia prędkość orbitalna - 4,7 km/s Masa planety - 0,18 masy Ziemi Średnia temperatura - -230°C Średnia gęstość - 4 g/cm3 Mimośród orbity - 0,253 Długość roku - 248 lat Liczba księżyców - 1 Albedo - 0,14

Pluton jest mniejszy nawet od naszego ksiezyca  

Jedynym ksiezycem Plutona jest Charon.

Pluton i jego satelity

Pluton i Charon

Charon-jedyny księżyc Charon, jedyny księżyc Plutona, przypuszczalnie miał kiedyś podobny skład jak Pluton. Jednakże obecnie Charon jest pokryty głównie ciemnym lodem wodnym, podczas gdy Pluton - jasnym lodem metanowym. Niewykluczone, ze silniejsze pole grawitacyjne Plutona przyciągnęło z Charona cząsteczki metanu. Tak jak wszystkie ciała pozostające w układach orbitalnych, Pluton i Charon krążą wokół wspólnego środka masy. Jak na satelitę, Charon jest wyjątkowo duży - jego średnica wynosi w przybliżeniu połowę średnicy Plutona i zawiera się w nim 12 % masy całego układu. Środek masy układu położony jest poza Plutonem.

Budowa planety

Atmosfera Plutona Plutoniańska atmosfera ma dwojaką postać. W momencie zbliżania się do Słońca, lód azotowo-metanowy przechodzi w stan gazowy pod wpływem nieznacznego wzrostu temperatury. Wówczas atmosfera jest najlepiej widoczna i tak naprawdę – istnieje. W jej obrębie zaobserwowano także śladowe ilości tlenku węgla. Gdy Pluton oddala się, to temperatura spada i azot oraz metan na powrót stają się lodem zalegającym na powierzchni planety a atmosfera de facto znika. Nie zmienia to faktu, że i tak atmosfera planety karłowatej jest rzadka. Jej ciśnienie jest bardzo niskie i osiąga 15 mikropaskali. Jednak przy sublimacji azotu może ono wzrastać do 3 mikropaskale. Ponadto Pluton może brać udział w wymianie cząstek atmosfery ze swoim księżycem – Charonem. Sama atmosfera składa się głównie z metanu, z małą domieszką azotu.

Pluton jako Planeta X Pierwsze hipotezy zaproponowane na podstawie przypuszczalnej wartości albedo oraz prędkości obiegu zakładały, że Pluton jest dosyć masywną planetą. Wyglądało na to, że jest on poszukiwaną Planetą X, odpowiedzialną za perturbacje grawitacyjne orbit planet zewnętrznych Jednak wszystkie te hipotezy zostały definitywnie obalone w roku 1978 po odkryciu Charona, satelity Plutona. Odkrycie to wykorzystano do dokładnego określenia rozmiarów i masy planety. Stwierdzono, że Pluton - jako obiekt o masie kilkakrotnie mniejszej od masy ziemskiego Księżyca - nie jest w stanie samodzielnie tak znacząco wpłynąć na ruch gazowych olbrzymów - Urana i Neptuna.

Pluton jako planeta Do lat dziewięćdziesiątych XX w. pozycja Plutona jako planety wydawała się nie do podważenia. Dopiero pod koniec wieku odkrycie wielu tego typu obiektów transneptunowych, wchodzących w skład pasa Kuipera, spowodowało, że wielu zaczęło ten fakt kwestionować. W 2006 roku Pluton został ostatecznie skreślony z listy planet.

Ciekawostka: Badania wykazały że, atmosfera Plutona wzrasta o 3-15 stopni z każdym kilometrem od powierzchni. Mamy tutaj przykład tzw. inwersji termicznej. W przypadku Ziemi, temperatura atmosfery spada o około 6 stopni na kilometr.

Ciekawostka: Odkrycie Plutona w 1930 roku potwierdziło hipotezy o istnieniu zewnętrznego obiektu odpowiedzialnego za zaburzenia (perturbacje) w ruchu Neptuna i Urana. Percival Lowell w roku 1915 - dzięki badaniom ruchów tychże planet - starał się dokładnie przewidzieć położenie owego "za-neptunowego" obiektu, nazywanego wówczas Planetą X. Jego obliczenia wydawały się nadzwyczaj trafne, gdy 15 lat później odkryto taki obiekt.

Ciekawostki: Obecnie temat hipotetycznej dziewiątej planety Układu Słonecznego jest już praktycznie nieaktualny, a rozważane anomalie orbit Urana i Neptuna uznano za wynikające po prostu z błędów pomiarowych. 13 marca 2007, w 77 rocznicę oficjalnego ogłoszenia odkrycia Plutona, Izba Reprezentantów stanu Nowy Meksyk ogłosiła, aby "nazywać Plutona planetą, ilekroć będzie przemierzał wspaniałe nocne niebo nad Nowym Meksykiem".