Ochrona konsumenta w umowie sprzedaży towarów

Sprzedaż konsumencka - pojęcie ustawodawca nie definiuje pojęcia sprzedaży konsumenckiej w art. 1 ustawy o prawach konsumenta posłużono się terminem „umowa z udziałem konsumentów” nie stanowi ona samodzielnego typu, jest jedynie podtypem umowy sprzedaży umowa, w ramach której przedsiębiorca prowadzący w ramach przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. sprzedaż towarów konsumpcyjnych zobowiązuje się przenieść na konsumenta własność towaru i wydać mu towar, a konsument zobowiązuje się towar odebrać i zapłacić za niego cenę

Sprzedaż konsumencka - pojęcie pojęcie konsumenta – art. 22 k.c. sprzedawcą może być tylko przedsiębiorca, który trudni się zawodowa sprzedażą towarów konsumpcyjnych, jest to zatem umowa kwalifikowana, czyli tzw. umowa jednostronnie handlowa towar konsumpcyjny – rzeczy ruchome w rozumieniu art. 45 k.c. (rzeczy oznaczone co do gatunku, jak i rzeczy oznaczone co do tożsamości), mogą to być rzeczy zarówno nowe i używane; istotne jest aby nie były one, choćby w sposób pośredni przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej

Regulacje prawne Ustawa o prawach konsumenta przejmuje rozwiązania wprowadzone przez dyrektywę 2011/83/UE. W odrębnych rozdziałach zawarto obowiązki przedsiębiorcy w umowach, innych niż umowy zawierane poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość (rozdział 2), obowiązki przedsiębiorcy w umowach zawieranych poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość (rozdział 3) oraz prawo odstąpienia od umowy (rozdział 4). Dyrektywa 2011/83/UE nie została implementowana wyłącznie do ustawy o prawach konsumentów, lecz kilka jej rozwiązań zostało transponowanych do Kodeksu cywilnego, np. zasady dotyczące dostawy (art. 5431 KC wprowadzony przez art. 44 pkt 7 PrKonsU), zakaz pobierania od konsumentów, w związku ze stosowaniem określonych sposobów płatności, opłat, które są wyższe od kosztów poniesionych przez przedsiębiorców (art. 3831 KC wprowadzony przez art. 44 pkt 2 PrKonsU) i regulacja przejścia ryzyka (art. 548 § 3 KC wprowadzony przez art. 44 pkt 10 PrKonsU). Cechą charakterystyczną polskiej ustawy jest jej rozdział 5 regulujący umowy zawierane z konsumentem na odległość dotyczące usług finansowych, stanowiący transpozycję dyrektywy 2002/65/WE.

Umowy zawierana na odległość i poza lokalem przedsiębiorstwa - pojęcie umowa zawarta na odległość - umowa zawarta z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie; umowa zawarta poza lokalem przedsiębiorstwa - umowę z konsumentem zawartą: przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa powyżej, w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron, podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami;

Odstąpienie od umowy zawieranej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa Konsument, który chce odstąpić od umowy zawieranej na odległość nie musi w żaden sposób usprawiedliwiać swojego zachowania. Nie wpływa na skuteczność odstąpienia sposób, w jaki towar trafił do konsumenta. Niezależnie więc od tego, czy dostawa została dokonana przez kuriera, czy konsument odbierał zmówiony towar przez Internet osobiście (tak często konsumenci dokują zakupów w sklepach internetowych mających swoje placówki w większości galerii handlowych, aby oszczędzić na kosztach przesyłki) odstąpienie od umowy dalej jest skuteczne, ponieważ umowa została zawarta na odległość. Do skuteczności złożonego oświadczenia nie jest wymagana zgoda drugiej strony transakcji. Po skorzystaniu z prawa odstąpienia umowę uważa się za niezawartą. Jeżeli konsument złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zanim przedsiębiorca przyjął jego ofertę, oferta przestaje wiązać (art. 31 ust. 2 u.p.k.). Przedsiębiorca nie może uzależniać zwrotu towaru od dostarczenia go w oryginalnym opakowaniu. Należy pamiętać także, że w przypadku umów zawieranych po za lokalem przedsiębiorstwa, z uprawnienia do odstąpienia od umowy można skorzystać, jeżeli kwota jaką ma zapłacić konsument przekracza 50 zł (nie dotyczy to umów zawartych na odległość)

Forma odstąpienia dowolność formy - ze względów dowodowych korzystniejsza dla konsumenta jest forma pisemna Przedsiębiorca zobowiązany jest pouczyć konsumenta o sposobie i terminie skorzystania przez konsumenta ze swego uprawnienia, a także o wzorze formularza odstąpienia (wzór pouczeń – załącznik nr 1, wzór odstąpienia załącznik nr 2 do ustawy o prawach konsumenta) Jeżeli przedsiębiorca zapewnia możliwość złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy drogą elektroniczną, konsument może złożyć oświadczenie o odstąpieniu także poprzez stronę internetową przedsiębiorcy. W takim wypadku przedsiębiorca zobowiązany jest niezwłocznie potwierdzić otrzymanie oświadczenia o odstąpieniu od umowy na trwałym nośniku. 

Termin odstąpienia podstawowy termin to 14 dni do zachowanie tego terminu wystarczy wysłanie w tym okresie oświadczenia o odstąpieniu w przypadku niepoinformowania o prawie odstąpienia od umowy, okres ten z mocy prawa wydłuża się do 12 miesięcy, które z kolei liczy się od upływu terminu bazowego Ustawodawca uzależnia początek biegu od rodzaju zawartej umowy. W przypadku umowy sprzedaży, będzie on liczony od objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego osobę trzecią inną niż przewoźnik. Z kolei w przypadku umowy sprzedaży rzeczy dostarczanych partiami od objęcia w posiadanie ostatniej rzeczy. Jeżeli zaś umowa sprzedaży polega na regularnym dostarczaniu rzeczy przez czas oznaczony - od objęcia w posiadanie pierwszej z rzeczy.

Obowiązki przedsiębiorcy związane ze skorzystaniem przez konsumenta z prawa odstąpienia Przedsiębiorca ma obowiązek niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania oświadczenia konsumenta o odstąpieniu od umowy, zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w tym koszty dostarczenia rzeczy (art. 32 ust. 1 u.p.k.) Podmiot profesjonalny powinien tego dokonać bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż z upływem 14 dni. Termin ten ma charakter maksymalny i nie może być przez przedsiębiorcę wydłużany. Kwota jaką uiścił konsument przy zawieraniu umowy musi być zwrócona w całości, nie można dokonywać z niej jakichkolwiek potrąceń, np. potrącenie kosztów przelewu. Tym bardziej nie jest dopuszczalne pobieranie żadnych opłat manipulacyjnych, które miałyby stanowić dla konsumenta swego rodzaju karę za niedotrzymanie umowy. Zwrot kosztów przesyłki ogranicza się do najtańszych zwykłych sposobów dostarczenia oferowanych przez przedsiębiorcę. Przedsiębiorca może wstrzymać się ze zwrotem płatności do czasu otrzymania rzeczy z powrotem, bądź do momentu dostarczenia przez konsumenta dowodu jej odesłania.

Odstąpienie od umowy a zmniejszenie wartości rzeczy Zasada ponoszenia odpowiedzialności przez konsumenta za zmniejszenie wartości rzeczy związane z korzystaniem z niej w sposób wykraczający poza konieczny do stwierdzenia charakteru, cech i funkcjonowania rzeczy. Ustawodawca wychodzi z założenia, że w okresie 14-dniowego terminu na odstąpienie od umowy konsument powinien liczyć się z możliwością zwrotu towaru, nie eksploatując go za bardzo, sprawdzając jego właściwości, tak jakby to robił w sklepie stacjonarnym. Jeżeli konsument od razu w pełnym zakresie będzie korzystał z zamówionej rzeczy, to w przypadku odstąpienie będzie zobligowany do zwrotu różnicy w wartości rzeczy, jak wyniknęła z jej użytkowania. Odpowiedzialność ta będzie wykluczona w sytuacji, gdy przedsiębiorca nie poinformuje konsumenta o prawie odstąpienia.

Prawo odstąpienia - wyłączenia w której przedmiotem świadczenia są napoje alkoholowe, których cena została uzgodniona przy zawarciu umowy sprzedaży, a których dostarczenie może nastąpić dopiero po upływie 30 dni i których wartość zależy od wahań na rynku, nad którymi przedsiębiorca nie ma kontroli; w której konsument wyraźnie żądał, aby przedsiębiorca do niego przyjechał w celu dokonania pilnej naprawy lub konserwacji; jeżeli przedsiębiorca świadczy dodatkowo inne usługi niż te, których wykonania konsument żądał, lub dostarcza rzeczy inne niż części zamienne niezbędne do wykonania naprawy lub konserwacji, prawo odstąpienia od umowy przysługuje konsumentowi w odniesieniu do dodatkowych usług lub rzeczy; w której przedmiotem świadczenia są nagrania dźwiękowe lub wizualne albo programy komputerowe dostarczane w zapieczętowanym opakowaniu, jeżeli opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu; o dostarczanie dzienników, periodyków lub czasopism, z wyjątkiem umowy o prenumeratę; zawartej w drodze aukcji publicznej; o świadczenie usług w zakresie zakwaterowania, innych niż do celów mieszkalnych, przewozu rzeczy, najmu samochodów, gastronomii, usług związanych z wypoczynkiem, wydarzeniami rozrywkowymi, sportowymi lub kulturalnymi, jeżeli w umowie oznaczono dzień lub okres świadczenia usługi; o dostarczanie treści cyfrowych, które nie są zapisane na nośniku materialnym, jeżeli spełnianie świadczenia rozpoczęło się za wyraźną zgodą konsumenta przed upływem terminu do odstąpienia od umowy i po poinformowaniu go przez przedsiębiorcę o utracie prawa odstąpienia od umowy.

Prawo odstąpienia - wyłączenia Prawo odstąpienia od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa lub na odległość nie przysługuje konsumentowi w odniesieniu do umów: o świadczenie usług, jeżeli przedsiębiorca wykonał w pełni usługę za wyraźną zgodą konsumenta, który został poinformowany przed rozpoczęciem świadczenia, że po spełnieniu świadczenia przez przedsiębiorcę utraci prawo odstąpienia od umowy; w której cena lub wynagrodzenie zależy od wahań na rynku finansowym, nad którymi przedsiębiorca nie sprawuje kontroli, i które mogą wystąpić przed upływem terminu do odstąpienia od umowy; w której przedmiotem świadczenia jest rzecz nieprefabrykowana, wyprodukowana według specyfikacji konsumenta lub służąca zaspokojeniu jego zindywidualizowanych potrzeb; w której przedmiotem świadczenia jest rzecz ulegająca szybkiemu zepsuciu lub mająca krótki termin przydatności do użycia; w której przedmiotem świadczenia jest rzecz dostarczana w zapieczętowanym opakowaniu, której po otwarciu opakowania nie można zwrócić ze względu na ochronę zdrowia lub ze względów higienicznych, jeżeli opakowanie zostało otwarte po dostarczeniu; w której przedmiotem świadczenia są rzeczy, które po dostarczeniu, ze względu na swój charakter, zostają nierozłącznie połączone z innymi rzeczami;

Inertia selling – świadczenie niezamówione Art. 5 ustawy o prawach konsumenta 1. Spełnienie świadczenia niezamówionego przez konsumenta, o którym mowa w art. 9 pkt 6 ustawy z dnia 23 sierpnia 2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym, następuje na ryzyko przedsiębiorcy i nie nakłada na konsumenta żadnych zobowiązań. 2. Brak odpowiedzi konsumenta na niezamówione świadczenie nie stanowi zgody na zawarcie umowy. Art. 9 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym Nieuczciwymi praktykami rynkowymi w każdych okolicznościach są następujące agresywne praktyki rynkowe: 6) żądanie natychmiastowej lub odroczonej zapłaty za produkty bądź zwrotu lub przechowania produktów, które zostały dostarczone przez przedsiębiorcę, ale nie zostały zamówione przez konsumenta;

Inertia selling – świadczenie niezamówione technika sprzedaży towarów lub usług, polegającą na wysłaniu konsumentowi produktu bez jego zgody, czy złożonego wcześniej zamówienia do towaru jest dołączona zazwyczaj informacja, że jeżeli konsument nie rezygnuje z zawarcia umowy, bądź niezwłocznie nie zwróci towaru, zobowiązany będzie do zapłaty ceny i to w bardzo krótkim terminie (dołączanie faktur, rachunków) Niepożądanym zachowaniem ze strony przedsiębiorcy będzie żądanie: zapłaty łącznie z dostarczeniem niezamówionego towaru, odesłania rzeczy na koszt konsumenta, ponoszenia przez konsumenta jakichkolwiek opłat manipulacyjnych związanych ze zwrotem towaru, ponoszenia opłat za przechowanie towaru przez przedsiębiorcę, rzekomo zamówionego przez konsumenta, a nie wysłanego przez przedsiębiorcę.

Świadczenie niezamówione - skutki przysłanie do konsumenta rzeczy niezamówionej nie nakłada na konsumenta żadnych powinności, choćby dbałości o daną rzecz, nie jest on także zobowiązany do jej zabezpieczenie przed utratą lub zniszczeniem przedsiębiorca nie może żądać zapłaty za niezamówiony produkt, albo rekompensaty za używanie rzeczy będzie on ponosił także ryzyko związane z możliwością uszkodzenia produktu w czasie jego zwrotu za niedozwolone należy uznać wszelkie postanowienia regulaminów, które przewidują milczącą zgodę konsumenta na związanie się umową w przypadku braku odesłania produktu w określonym jednostronnie przez przedsiębiorcę terminie konsument zawsze może domagać się zwrotu ceny, którą uiścił za niezamówiony towar jeżeli konsument poniesie jakiekolwiek koszty związane z przechowaniem rzeczy lub jej odesłaniem do sprzedawcy, będzie mógł domagać się od przedsiębiorcy zwrotu tych kosztów. Stosowanie niedozwolonych sposobów sprzedaży może zostać uznane za nieuczciwą praktykę rynkową, co wiąże się przede wszystkim z konsekwencją zapłaty określonych kar finansowych. Przedsiębiorcy może zostać wymierzona przez Prezesa UOKiK kara pieniężna w wysokości 10% obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok nałożenia kary. Stosowanie nieuczciwych praktyk polegających na wysyłaniu konsumentowi niezamówionego towaru może być uznane na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym za wykroczenie, zagrożone karą grzywny do 5.000 zł.

Zawieranie umów z konsumentem przez telefon Art. 20 ustawy o prawach konsumenta 1. Jeżeli przedsiębiorca kontaktuje się z konsumentem przez telefon w celu zawarcia umowy na odległość, ma obowiązek na początku rozmowy poinformować konsumenta o tym celu, a ponadto podać identyfikujące go dane oraz dane identyfikujące osobę, w imieniu której telefonuje. 2. Jeżeli przedsiębiorca proponuje konsumentowi zawarcie umowy przez telefon, ma obowiązek potwierdzić treść proponowanej umowy utrwaloną na papierze lub innym trwałym nośniku. Oświadczenie konsumenta o zawarciu umowy jest skuteczne, jeżeli zostało utrwalone na papierze lub innym trwałym nośniku po otrzymaniu potwierdzenia od przedsiębiorcy. Należy podkreślić, że przepis ten będzie miał zastosowanie tylko do sytuacji, kiedy podmiotem inicjującym kontakt jest przedsiębiorca. Nie obejmuje on okoliczności kiedy to konsument będzie stroną, która nawiązuje kontakt z przedsiębiorcą w celu zawarcia umowy.

Zawieranie umów przez telefon – obowiązki przedsiębiorcy Jeżeli przedsiębiorca występuje z inicjatywą zawarcia umowy i kontaktuje się z konsumentem w celu zawarcia umowy, już na samym początku rozmowy powinien: poinformować o celu rozmowy – klient niezainteresowany zawarciem umowy będzie mógł szybko przerwać połączenie, oraz o danych identyfikujących przedsiębiorcę lub podmiotu, w imieniu którego telefonuje (firma – najczęściej imię i nazwisko osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą; nazwa, numer pod jakim przedsiębiorca został zarejestrowany oraz organ rejestrujący, adres). Ponadto przedsiębiorca musi pamiętać o obowiązkach informacyjnych wynikających z art. 12 ustawy o prawach konsumenta, odnoszących się do wszystkich umów zawieranych na odległość.

Zawieranie umów przez telefon – potwierdzenie treści umowy Nałożono na przedsiębiorcę obowiązek potwierdzenia treści umowy, a ponadto dostarczenia jej w formie papierowej lub na innym trwałym nośniku (płyta CD, PenDrive, dysk przenośny, bądź wiadomość mailowa). Przedsiębiorca może zatem zainicjować cały proces przez telefon, następnie wysłać treść umowy przez e-mail, konsument będzie mógł ją wówczas zaakceptować i odesłać do przedsiębiorcy. Z treści przepisu wynika, że konsument musi wyraźnie potwierdzić wolę zawarcia umowy (na papierze lub innym trwałym nośniku). W przypadku braku takie potwierdzenia albo złożenia go w nieodpowiedniej formie umowa nie dojdzie do skutku.

Skutki niedopełnienia obowiązków związanych z zawieranie umowy przez telefon Jeżeli przedsiębiorca nie doręczy konsumentowi na trwałym nośniku warunków umowy to złożone przez konsumenta oświadczenie woli związania się umową będzie bezskuteczne. Z takim samym skutkiem będzie się wiązało złożenie przez konsumenta oświadczenia jeszcze za nim dotrze od niego potwierdzenie treści umowy. Spełnienie określonego świadczenie przez przedsiębiorcę w przewidzianych powyżej sytuacjach spowoduje, że będzie je można traktować jako świadczenie niezamówione (art. 5 u.p.k.). Wiąże się to z tym, że konsument nie będzie obciążany obowiązkiem zapłaty za wydany mu towar lub wykonaną usługę. To podmiot profesjonalny ponosi wszelkie ujemne skutki spełnienia świadczenia niezamówionego. Nawet gdy konsument skorzysta z towaru/usługi, przedsiębiorca nie będzie mógł wystąpić z żadnym roszczeniem z tego tytułu.

Zawieranie umów przez SMS aby mogło dojść do zawarcia umowy przez SMS musi być on uznany za trwały nośnik ustawa o prawach konsumenta zawiera definicję tego terminu, w słowniczku pojęć ustawowych w art. 4 za trwały nośnik uznaje się materiał lub narzędzie umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych osobiście do niego, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci. kryterium uznania danego urządzenia za trwały nośnik jest możliwość zapisania i odtwarzania na nim danych informacji.

Zawieranie umów przez SMS Zdaniem UOKiK i UKE wiadomość SMS może zostać uznana za trwały nośnik tylko i wyłącznie w przypadku, gdy spełni następujące warunki: będzie umożliwiała przechowywanie informacji kierowanych do konsumenta osobiście; konsument będzie miał umożliwiony dostęp do informacji w przyszłości; dostęp w przyszłości będzie zagwarantowany na okres czasu, który będzie odpowiedni do celów, jakim przekazane informacje służą i będzie narzędziem, które pozwoli na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionym formacie. Jeżeli wiadomość SMS spełni powyższe warunki to wówczas będzie mogła zostać uznana za trwały nośnik w rozumieniu ustawy o prawach konsumenta (Stanowisko dotyczącym relacji ustaw Prawo telekomunikacyjne i o prawach konsumenta, wydane przez Urząd Komunikacji Elektronicznej oraz Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, dnia 10.12.2014 r.). Mimo, że oba urzędy wskazały, że dokument ten nie ma charakteru prawnie wiążącego, to w zakresie interpretacji przepisów nowej ustawy ma on duże znaczenie.

Co powinien zawierać SMS Ustawodawca przewidział możliwość pewnych ograniczeń technicznych i w art. 19 ustawy konsumenckiej zezwolił na ograniczenia katalogu obowiązków informacyjnych jakie przedsiębiorca musi przekazać konsumentowi. Jeżeli właściwości techniczne użytego środka porozumiewania się na odległość ograniczają rozmiar możliwych do przekazania informacji lub czas na ich przedstawienie, przedsiębiorca ma obowiązek przekazać konsumentowi przed zawarciem umowy: główne cechy świadczenia, oznaczenie przedsiębiorcy, łącznej cenie lub wynagrodzeniu, prawie odstąpienia od umowy, czasie trwania umowy, a jeżeli umowa została zawarta na czas nieoznaczony – sposobie i przesłankach jej wypowiedzenia. Mimo tych ograniczeń przedsiębiorca i tak będzie zobligowany do przekazania pozostałych przewidzianych prawem danych. W treści wiadomości SMS powinien odesłać swego klienta, np. do regulaminu sklepu, który znajduje się na stronie internetowej.

Wada fizyczna Art. 5561 kodeksu cywilnego § 1. Wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli: 1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia; 2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór; 3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia; 4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym. § 2. Jeżeli kupującym jest konsument, na równi z zapewnieniem sprzedawcy traktuje się publiczne zapewnienia producenta lub jego przedstawiciela, osoby, która wprowadza rzecz do obrotu w zakresie swojej działalności gospodarczej, oraz osoby, która przez umieszczenie na rzeczy sprzedanej swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia odróżniającego przedstawia się jako producent. § 3. Rzecz sprzedana ma wadę fizyczną także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy.

Klauzula IKEA możliwość powoływania się na wadę montażową uprawnień z tego tytułu dochodzić mogą zarówno przedsiębiorcy jak i konsumenci koszty demontażu i ponownego zamontowania rzeczy obciążają sprzedawcę, może on jednak odmówić demontażu i ponownego zamontowania, jeżeli koszt tych czynności przewyższa cenę rzeczy sprzedanej.   jeżeli kupującym jest konsument, może on żądać od sprzedawcy demontażu i ponownego zamontowania, jest obowiązany jednak ponieść część związanych z tym kosztów przewyższających cenę rzeczy sprzedanej albo może żądać od sprzedawcy zapłaty części kosztów demontażu i ponownego zamontowania, do wysokości ceny rzeczy sprzedanej (art. 5611 k.c.)

Uprawnienia związane z rękojmią cztery uprawnienia: naprawa, wymiana, obniżenie ceny i odstąpienie od umowy, związane ze zwrotem uiszczonej wcześniej ceny podstawową różnicą w stosunku do poprzedniego stanu prawnego jest to, że przysługują one konsumentowi równolegle nie musi dłużej przechodzić kilku napraw wadliwej rzeczy, lecz może od razu od umowy odstąpić bądź żądać wydania mu nowej, niewadliwej rzeczy kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie

Uprawnienia związane z rękojmią ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady sprzedawca jest zobligowany do tego aby niezwłocznie wadę usunąć lub rzecz wymienić, a nie jak to zazwyczaj czynili przedsiębiorcy - na gruncie poprzedniego stanu prawnego – odpowiedzieć na żądania kupującego w terminie 14 dni, w szczególności w sytuacji gdy konsument dostarczał wadliwą rzecz wraz z reklamacją Kupujący nie może od umowy odstąpić jeżeli wada jest nieistotna. Koszty reklamacji będzie ponosił sprzedawca, wyjątkiem od tej reguły będą okoliczności związane z montażem i demontażem wadliwej rzeczy.

Forma reklamacji przepisy nie nakładają żadnych szczególnych wymagań jeśli chodzi o formę złożenia reklamacji wskazane jest żeby była ona sporządzana na piśmie i nakreślała wadę przedmiotu reklamacji, datę jej wystąpienia oraz to czego konsument żąda, dane identyfikujące osobę reklamującą oraz umożliwiające z nią kontakt (adres, telefon, e-mail).

Terminy Istnienie wady można stwierdzić w ciągu dwuletniego, bądź pięcioletniego terminu (jeśli chodzi o nieruchomości). Podstawowy dwuletni termin wydłuża dodatkowo roczny termin przedawnienia roszczeń. Konsument nie musi dłużej dokonywać aktu staranności w postaci zawiadomienia o wadzie rzeczy w ciągu dwóch miesięcy od jej wykrycia. W nowym stanie prawnym ten akt staranności przewidziany jest tylko w stosunkach między przedsiębiorcami. Jeżeli kupujący będący konsumentem zażądał wymiany rzeczy lub usunięcia wady albo złożył oświadczenie o obniżeniu ceny, określając kwotę, o którą cena ma być obniżona, a sprzedawca nie ustosunkował się do tego żądania w terminie czternastu dni, uważa się, że żądanie to uznał za uzasadnione. Jeżeli wada fizyczna została stwierdzona przed upływem roku od dnia wydania rzeczy sprzedanej, to domniemywa się, że wada lub jej przyczyna istniała w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego, a więc z momentem przejęcia rzeczy w posiadanie; domniemanie będzie miało kluczowe znaczenie w przypadku sporu sądowego - konsument będzie zwolniony z dowodzenia okoliczności, że wada rzeczy powstała z przyczyn leżących po stronie przedsiębiorcy. Jeżeli przepisy odrębne nie stanowią inaczej, przedsiębiorca jest obowiązany udzielić odpowiedzi na reklamację konsumenta w terminie 30 dni od dnia jej otrzymania.

Gwarancja Gwarancja jest to oświadczenie składne dobrowolnie przez przedsiębiorcę, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Dotyczy on wyłącznie wad fizycznych. Może się zdarzyć tak, że przedsiębiorca nie udzieli gwarancji, wówczas będzie możliwe jedynie dochodzenie uprawnień z tytułu rękojmi. Zakres obowiązków gwaranta nie jest szczegółowo określony i mogą one wykraczać poza zakres odpowiedzialności za wady na podstawie rękojmi. Czas trwania gwarancji to co do zasady 2 lata, z tym że przedsiębiorca może ten termin wydłużyć. Termin liczy się od momentu wydania rzeczy. Przedsiębiorca nie musi wydać swojemu klientowi dokumentu gwarancyjnego, chyba że konsument tego wyraźnie zażąda. Oświadczenie gwaranta może być równie dobrze złożone w reklamie. Termin na wykonanie przez przedsiębiorcę obowiązków wynikających z gwarancji powinien być w niej sprecyzowany. Gdy w oświadczeniu przedsiębiorcy nie znalazł się taki zapis to zastosowanie ma 14-dniowy termin określony w kodeksie cywilnym. Kupujący może wykonywać uprawnienia z tytułu gwarancji niezależnie od uprawnień wynikających z rękojmi. Jednakże w razie wykonywania przez kupującego uprawnień z gwarancji bieg terminu do wykonania uprawnień z tytułu rękojmi ulega zawieszeniu. Oznacza to, że dwuletni termin do dochodzenia odpowiedzialności sprzedawcy z tytułu rękojmi będzie biegł dalej dopiero od dnia odmowy przez gwaranta wykonania obowiązków wynikających z gwarancji albo bezskutecznego upływu czasu na ich wykonanie.

Paragon a reklamacja prawo konsumenta do reklamacji nie może być ograniczane przez przedsiębiorcę, sprzedawca nie może sugerować klientowi, że nie będzie on miał możliwości jej złożenia w przypadku utraty paragonu paragon jest tylko jednym z wielu możliwych dowodów zakupu, jaki konsument może przedstawić sprzedawcy zgłaszając reklamację. gdy paragon zniszczył się, wyblakł albo zaginął, dowodem może być np. potwierdzenie płatności, wyciąg z rachunku bankowego, e-mail czy zeznanie świadków