Dziady Cz. V

Kobieto, puchu marny, Ty jesteś jak zdrowie?! Więcej kłopotów z Tobą, Niż włosów na głowie! I to nie na łysinie jakiegoś fagasa. Lecz na czuprynie bujnej, Jak u Papuasa.

Pytasz, skąd te kłopoty? Ty wietrzna istoto! Toż choćbym zamiast pensyi Przynosił Ci złoto, A w robocie dobywał sił swoich ostatki, I tak to nie wystarczy na Twoje wydatki!

Tu buciki, tam futro, sweterki, haleczki, I staniczek, guziczki, szminka i majteczki, Oraz niezbędne dla życia pudry i  pomady! Tak przez Wasze wydatki zejdziemy na dziady!

A ty z sercem okrutnem, bezduszna zwodnico, Kusisz mnie chytrze pustą obietnicą: „Jam z Tobą na kraj świata, mój luby, iść gotowa. Lecz do alkowy? Dzisiaj?! Nie - boli mnie głowa!”

Piszą w księgach poeci, Ci co żon nie mieli, Żeście piękne i święte, Jak w niebie anieli. Lecz zaiste, Każda z niewiast, Piękna jako róża, Ma w sobie coś, z anioła. Taaak! Z „anioła - stróża”.

Lico i głos anielski, Lecz dusza Cerbera. W pilnowaniu lubego, W środkach nie przebiera! Mąż dojrzały, stateczny, Gdy dzieweczkę mija Sam przecież nie wie, jak i kiedy, Skręca mu się szyja.

Toż on bez swojej winy, Jakby mimochodem, Obejrzy kibić smukłą I stringi pod spodem. Nie ma w tym bezeceństwa, Ani też zdrożności Lecz nasz „anioł – stróż” – Cerber, Nie czuje litości!

Wy, darmozjady, lenie! Zawsze tacy sami! Wciąż byście paśli oczy, Obcemi babami!

Chcąc zbliżyć się nieco, Ku fizycznej kulturze. Na zawody sportowe poszedłem, Przy rurze. Gdzie dzieweczek miłych i ochoczych siła, Z wdziękiem, przy muzyce, Wesoło tańczyła.

I któż z Was zrozumieć potrafi kobitę? Gdy razem z dzieweczkami boki mam obite! Z takim stróżem anielskim, Jedna tylko bieda. Bo sama nie zatańczy, A i drugiej nie da!

Jest jeszcze jedna cecha anielska w kobiecie. To spokój i łagodność, Zresztą sami wiecie. Jak Mefisto na widok Pewnej damy czmychał, Szybciej, niż gdyby go ścigał Sam Archanioł Michał!

Miły damy charakter, aparycja jej miła Miły damy charakter, aparycja jej miła. Tak to nieszczęsnego czarta poraziła, Iż na nic się zdała jego moc czartowska. A damą ową była Imć Pani Twardowska!

Gdy do domu wracam Wraz z koguta pianiem, I nie chcąć budzić mej lubej Głośnym w drzwi stukaniem. Szukam pospiesznie klucza. Niestety! Daremnie! Bo ona już groźnie szczotką Mierzy prosto we mnie!

Mędrcy, co życie znają Prawią zawsze o tem. Że rozmowa jest srebrem, Zaś milczenie złotem. Jak tę prostą prawdę przekazać kobiecie, Która rozmowy ceni nade wszystko świecie? Ileż jest tam tematów w pogwarkach rodaczek: Jest w nich nowy krój sukni, Jest przepis na placek,

Kogo w sklepie spotkałaś Kogo w sklepie spotkałaś? Kto z kim był na balu, Co się zdarzyło w setnym..... Odcinku serialu! Co wieczór się wlewają W słuchawki słów strugi, Z czego w końcu, Rachunek się robi...... Na trzy łokcie długi!

Tyle o Was pisali. I napiszą jeszcze. Znani oraz mniej znani Poeci i wieszcze. Lecz choćby napisali o Was wiele złego. I tak jesteście, Dziełem najlepszym Stwórcy naszego! Jednak każda z pań sama, W skrytości to przyzna, Że każdej kobiecie do życia, Potrzebny jest mężczyzna.

Jegomość potrzebuje dla Niej A każdy z Panów przyzna, Za radą Sarmaty Że oprócz kobiety, Jegomość potrzebuje dla Niej WYPŁATY ! Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Kobiet ! Yurek