W nauczaniu zintegrowanym Zadania domowe W nauczaniu zintegrowanym

ORGANIZACJA PRACY DOMOWEJ UCZNIÓW KLAS I – III Do należytego wypełniania obowiązków szkolnych trzeba przyuczać dziecko od najmłodszych lat, bowiem wytworzone w pierwszych latach nauki nawyki są najtrwalsze.

Dziecko, kiedy wraca ze szkoły do domu, chce się trochę odprężyć i odpocząć. Niestety widmo pracy domowej odbiera mu tę chwilę wytchnienia. Codzienne odrabianie lekcji to ćwiczenie koncentracji, systematyczności i nauka dotrzymywania terminów.

Odrabianie lekcji nie musi być jednak koszmarem i nieustanną walką między rodzicami a dzieckiem!

Oto rady, jak zachęcić pociechę do nauki i sprawić, aby „praca domowa” nie była udręką: Nie strasz szkołą – od najmłodszych lat rozbudzaj w dziecku ciekawość świata i chęć zdobywania wiedzy. Staraj się stwarzać pozytywny obraz szkoły!

Okazuj zainteresowanie – nie tylko ocenami swojej pociechy, ale przede wszystkim tym, czego się uczy. Zadawaj pytania i słuchaj!

Wybierz miejsce stolik czy biurko przeznaczone do odrabiania lekcji musi być tak ustawiony, aby światło dzienne padało z lewej strony; zwróć uwagę na porządek na biurku – niepotrzebny chaos wprowadza zamęt w umyśle; oświetlenie elektryczne niezbyt jaskrawe i nie za słabe; krzesło winno być dostosowane do wzrostu dziecka (najlepiej z regulacją); temperatura w pokoju: ok. 20 C – w zbyt wysokiej temperaturze trudno jest się skoncentrować; uchylone okno lub lufcik pozwala na lepsze dotlenienie.

Ustal odpowiednią porę – dziecko nie powinno zastanawiać się nad tym, kiedy jest czas na odrabianie lekcji. To musi być z góry ustalone, np. bezpośrednio po powrocie ze szkoły, zaraz po obiedzie albo tuż po ulubionym programie w telewizji. Jeżeli twoja pociecha nie ma zadanych lekcji, zachęć ją do poczytania książki (niekoniecznie lektury). Takie postępowanie nauczy dziecko systematyczności i pozwoli mu znaleźć czas na inne zajęcia.

W budżecie czasu ucznia odrabianie lekcji powinno się znaleźć na pierwszym planie a godziny przeznaczone na naukę muszą być respektowane przez całą rodzinę – nie można w tym czasie prowadzić w domu głośnych rozmów lub też z błahego powodu odrywać dziecko od pracy. W ten sposób uczymy dziecko odpowiedzialności i obowiązkowości.

Przygotuj plan pracy – Podpowiedz dziecku, że uporanie się na samym początku, kiedy nie jest jeszcze zmęczone, z najtrudniejszym zadaniem (np. z matematyki czy napisaniem wypracowania) sprawi, że reszta pójdzie znacznie łatwiej.

Rób przerwy – w trakcie nauki domowej potrzebny jest odpoczynek. Wskazane są krótkie przerwy, najlepiej na powietrzu, ale tylko we właściwym momencie, np. po przeczytaniu czytanki, po wykonaniu zadania z matematyki.

Dzieci klas I – III nie powinny zbyt długo pracować nad lekcjami w domu (max. 1 – 2 godz. z przerwami), ponieważ mają ograniczone zdolności do wysiłku umysłowego. Wszystko zależy jednak od indywidualnych zdolności dziecka.

Dziecko musi pracować samodzielnie – nie stójmy nad dzieckiem, nie dyrygujmy nim. Jeśli zauważymy, że często przerywa pracę, przypilnujmy, aby najpierw skończyło rozpoczętą naukę. Powinniśmy być zawsze w pobliżu i dyskretnie obserwować pracę dziecka, czuwając nad prawidłowym przebiegiem odrabiania lekcji. Cenne jest naprowadzanie dziecka, zmuszające do samodzielnego myślenia. Nie szczędźmy dziecku pochwał za dobrze wykonaną pracę.

Przyzwyczaj dziecko do tego, że ma obowiązek zapamiętać polecenia nauczyciela dotyczące pracy domowej. Chodzi tu głównie o systematyczne przynoszenie przyborów szkolnych i dokładne wykonywanie poleceń nauczyciela a także przynoszenie z domu potrzebnych do lekcji materiałów.

Umożliwiaj dziecku praktyczne zastosowanie zdobytych wiadomości i umiejętności – dom rodzinny daje wiele okazji do tego, np. samodzielne pisanie życzeń świątecznych, imieninowych, pisanie listów, załatwianie drobnych sprawunków i obowiązek rozliczania się z powierzonych pieniędzy, czytanie przepisów kucharskich, wspólne gotowanie, itp.

Rozwijaj zainteresowania dziecka – rozwój zainteresowań uzależniony jest od środowiska rodzinnego i od zdolności dziecka. Rodzice najwcześniej dostrzegają pewne predyspozycje swoich pociech a przez umiejętne zabiegi wychowawcze potrafią ukierunkować i rozwinąć jego zainteresowania. Nieraz wymaga to pewnego wysiłku – nie odpuszczaj dziecku zbyt łatwo!

Dzieci w młodszym wieku szkolnym nie potrafią początkowo sprostać wszystkim obowiązkom szkolnym. Pomoc rodziców daje im poczucie bezpieczeństwa, a także poczucie zadowolenia i radości, zwłaszcza jeżeli rodzice dostrzegają jego wysiłki i chwalą. Pomoc, polegająca na życzliwym zainteresowaniu utrwala i pogłębia więź uczuciową między rodzicami a dzieckiem.

Dziękuję za uwagę! Izabella Woldan