Dante Alighieri Życie i twórczość

Dante Alighieri - włoski poeta, filozof i polityk Portret Dantego pędzla Botticellego Dante – fresk na drewnie, znajdujący się we florenckiej galerii

Biografia Urodził się w 1265 r. we Florencji w drobnoszlacheckiej rodzinie. Studiował retorykę, gramatykę, filozofię, literaturę,teologię. Był członkiem ruchu poetyckiego Dolce stil nuovo. Jako pierwszy pisał w dialekcie toskańskim. Przeżył nieszczęśliwą miłość do Beatrycze Portinari. Dzieje swego uczucia opisał w Vita Nuova (Życie nowe). Swą ukochaną umieścił w Boskiej Komedii - przeprowadza go przez Niebo. Zmarł w Rawennie w 1321r. Wkrótce po zakończeniu pisania Boskiej Komedii.

Twórczość Dantego W języku włoskim Po łacinie Commedia Divina (Boska Komedia), wyd. 1472 Convivio (Biesiada) Detto d'Amore (Słowa miłosne) Il Fiore (Kwiat) Vita Nuova (Nowe życie) Le Rime (Rymy) De monarchia (Monarchia) De vulgari eloquentia (O języku ludowym) Eclogues Epistolae Quaestio de aqua et de terra

Barka Dantego, Eugene Delacroix 1822 Boska Komedia Arcydzieło literatury światowej i szczytowe osiągnięcie literatury średniowiecznej. Utwór jest w całości napisany po włosku. Barka Dantego, Eugene Delacroix 1822

Boska Komedia Wizjonerski poemat o podróży przez Piekło, Czyściec i Raj, w którym zawarł kwintesencję średniowiecznej myśli kulturalnej i filozoficznej. Dzieło pierwotnie nosiło tytuł "Komedia", którym w średniowieczu określano utwory o szczęśliwym zakończeniu. Dopiero około roku 1500 dodano do tytułu epitet Boska. Stąd obydwa wyrazy zapisujemy wielkimi literami. Do Piekła, I części Boskiej Komedii, nawiązuje związek frazeologiczny "sceny dantejskie", oznaczający wydarzenia wstrząsające, straszne, budzące grozę; wyrażenie określa zazwyczaj zachowania się tłumu ogarniętego paniką, rozpaczą, w momencie katastrofy, kataklizmu.

Beatrycze Portinari W dziełach Dantego ideał kobiety oraz symbol teologii i mądrości Ukochana poety Przewodniczka po Niebie Włoszka z Florencji Dante Gabriel Rossetti Beata Beatrix, 1863.

Dante i Beatrycze, Henry Holiday. Według Żywota Dantego Boccaccia poeta spotkał Beatrycze po raz pierwszy, kiedy oboje byli jeszcze dziećmi – w maju 1274 roku na przyjęciu w domu Portinarich. W relacji zawartej w Vita Nuova Dantego, Beatrycze podczas pierwszego spotkania z przyszłym poetą, ubrana była w ozdobną, karmazynową suknię przewiązaną pasem. Później spotkał ją zaledwie kilka razy.

Nie wiadomo jednak, czy nieliczne spotkania Dantego z ukochaną rzeczywiście miało taki przebieg, jaki opisał Boccaccio – pisarz ten mógł znać je jedynie z relacji krewnych Dantego, możliwe też, że były one opisywane na podstawie tego, jak sam Dante przedstawił je w Vita Nuova. Nie ma też całkowitej pewności, że Beatrycze Portinari była rzeczywiście pierwowzorem postaci Beatrycze z utworów Dantego – sam poeta nigdy nie wymienił jej nazwiska, a personalia znane są z opinii syna poety, Pietro.

Wergiliusz Publius Vergilius Maro (70 p.n.e. - 19 p.n.e.) – poeta rzymski epoki augustiańskiej, autor Eneidy – eposu narodowego Rzymian.

Wergiliusz Reprezentuje mądrość i poezję świata starożytnego. W średniowieczu ceniono autora Eneidy jako mędrca i czarodzieja, przypisywano mu także dar proroczy, dzięki któremu przewidział przyjście na świat Chrystusa. Dante traktuje Wergiliusza jak mistrza. Znajomość Eneidy umożliwi Dantemu wzniesienie się na wyższy poziom sztuki poetyckiej – będzie on wzorował się na Wergiliuszu. Grób Wergiliusza znajduje się w starym rzymskim tunelu zwanym grotta vecchia w Neapolu i przez wieki był obiektem kultu i pielgrzymek.

Życiorys Urodził się w wiosce Andes koło Mantui w Galii Przedalpejskiej. Kształcił się w Cremonie i Mediolanie. Wyjechał do Rzymu, by studiować retorykę, medycynę i astronomię, które wkrótce porzucił dla studiów filozoficznych w Neapolu. W roku 49 p.n.e. uzyskał rzymskie obywatelstwo. W ostatnich latach życia wybrał się w podróż do Grecji, aby samemu ujrzeć miejsca, które opisywał w tworzonej wówczas Eneidzie. Zmarł w Brundyzjum (Brindisi) w roku 19 p.n.e. mając zaledwie 51 lat.

Dzieła Bukoliki (Eclogae lub Bucolica) – zbiór idylli wzorowanych na Sielankach Teokryta dostosowanych do realiów Italii, napisane między 42 a 37 p.n.e. Georgiki (Georgica) – poemat dydaktyczny sławiący życie wiejskie . Eneida (Aeneis) – rzymski epos heroiczny opowiadający dzieje przodka Rzymian, Eneasza, napisany 37-19 p.n.e. Pod nazwiskiem Wergiliusza starożytność przekazała też zbiór niewielkich utworów, tzw. Appendix Vergiliana. Według starożytnych komentatorów są to młodzieńcze utwory Wergiliusza, jednak autorstwo poszczególnych z nich jest sporne.

Bibliografia http://pl.wikipedia.org/wiki/Dante_Alighieri http://pl.wikipedia.org/wiki/Beatrycze_Portinari http://pl.wikipedia.org/wiki/Wergiliusz

Opracował Tomasz Zoń . kl.IB