ARKADYJSKIE ŻYCIE NA WSI „Pieśń świętojańska o Sobótce”

Prezentacja na temat: "ARKADYJSKIE ŻYCIE NA WSI „Pieśń świętojańska o Sobótce”"— Zapis prezentacji:

1 ARKADYJSKIE ŻYCIE NA WSI „Pieśń świętojańska o Sobótce”
Opracowała: Aneta Pyrgiel

2 KILKA WAŻNYCH POJĘĆ Arkadia Sielanka Sobótka
Literatura polska i Arkadia ZAKOŃCZ

3 ARKADIA Arkadia to kraina wiecznej szczęśliwości, ładu, harmonii i dostatku. Tak Wergiliusz widział środkową część Peloponezu w Grecji, a w rzeczywistości był to jeden z najbardziej surowych i ubogich regionów Grecji. W literaturze Arkadia stała się symbolem idealnej rzeczywistości. Jej mit powraca w literaturze różnych epok jako przejaw tęsknoty za naturalnym porządkiem świata, poczuciem bezpieczeństwa, szczęściem, szczerymi i życzliwymi relacjami międzyludzkimi.

4 SIELANKA Na początku mit arkadyjski przedstawiano w formie sielanki. Sielanka (inaczej: bukolika, ekloga) to utwór poetycki utrzymany w tonacji elegijnej, przedstawiający wyidealizowany obraz życia wiejskiego. Poeci rzymscy, przejmując grecki wzorzec gatunkowy, zachowali greckie realia i imiona, a sielankopisarze renesansowi utrwalili tę konwencję. Najstarsze obrazy Arkadii znajdziesz w: „Sielankach” Teokryta, „Bukolikach” i „Georgikach” Wergiliusza oraz „Przemianach” Owidiusza. Arkadią można nazwać również Raj (Eden) z Biblii.

5 SOBÓTKA Noc Świętojańska (czy też potocznie Sobótka) to nazwa słowiańskiego święta związanego z letnim przesileniem Słońca, obchodzonego w najkrótszą noc w roku (czyli najczęściej - nie uwzględniając roku przestępnego - z 21 na 22 czerwca). Stosowane w jej trakcie obrzędy i zwyczaje słowiańskie miały zapewnić świętującym zdrowie i urodzaj. W czasie tej magicznej nocy rozpalano ogniska, w których palono zioła. W trakcie radosnych zabaw odbywały się różnego rodzaju wróżby i tańce. Dziewczęta puszczały w nurty rzek wianki z zapalonymi świecami. Wyłowienie przez kawalera wianka wróżyło szybkie zamążpójście. Prawdopodobnie były to pozostałości dawnych wiosennych obrzędów magicznych kończących zaklinanie „dobrego początku”, nawiązujących do obrzędowości zadusznej i nadchodzącego urodzaju. Kupałą nazywano również ogniska palone podczas tych obrzędów. Na Mazowszu i Podlasiu obrzędy sobótkowe były zwane kupalnocką, na pograniczu polsko-ukraińskim — Kupałą. Nazwa zwyczaju odnosi się także błędnie do rzekomego słowiańskiego Boga płodności Kupały.

6

7 RZYMSKI AKWEDUKT - PARK W ARKADII

8 LITERATURA I ARKADIA W literaturze staropolskiej Arkadią jest polska wieś. Pochwałę życia ziemiańskiego, z dala od zgiełku miasta i królewskiego dworu, głoszą w XVI wieku Rej i Kochanowski, a w XVII wieku między innymi Szymon Szymonowic i Zbigniew Morsztyn. Pejzaż polskiej Arkadii tworzą lasy, pola, łąki, kwietne ogrody zwane wirydarzami, sady, pasieki, zazwyczaj przyroda okiełznana przez człowieka. Porządek prac ludzkich wyznacza niezmienny rytm natury, pór roku.