Ochrona indywidualna, gatunkowa i obszarowa
Ochrona indywidualna Jest to najstarsza forma ochrony przyrody na świecie. Ochroną indywidualną obejmuje się pojedyncze osobniki danego gatunku (np. drzewa), obiekty przyrody nieożywionej i małe fragmenty ekosystemów szczególnie cenne dla zachowania różnorodności biologicznej (wydmy).
Ochrona gatunkowa Na celu ma zapewnienie przetrwania i właściwego stanu ochrony dziko występujących roślin, grzybów i zwierząt oraz ich siedlisk, a także zachowanie różnorodności gatunkowej i genetycznej. Ochrona ta dotyczy gatunków rzadko występujących, podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych. W Polsce pod ochroną gatunkową znajduje się około 400 gatunków zwierząt, 213 gatunków roślin oraz 265 gatunków grzybów i porostów.
Ochrona obszarowa Obszar chroniony – wydzielony geograficznie obszar, który objęty jest ochroną lub specjalnym zagospodarowaniem mającym na celu jego ochronę. Tworzony jest na terenie o ciekawym krajobrazie lub o dużych walorach przyrodniczych i podlega ochronie prawnej. Obejmuje się teren wraz ze wszystkimi organizmami oraz elementami przyrody nieożywionej. Według ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody formami ochrony przyrody w Polsce są: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe itp.
Pytania kontrolne 1. Jaki jest najstarszy Park Narodowy? 2. Czym różni się ochrona indywidualna od gatunkowej? 3. Wymień dwa gatunki zwierząt pod ochroną gatunkową
Bibliografia canon/m/iMhKNuEtDi formy_ochrony_przyrody_w_polsce.html
Dziękujemy za uwagę Prezentacje przygotowały : Wiktoria Płócienniczak, Milena Sobczak 1F