Papież Franciszek i jego nauki Agnieszka Mastalerz kl. I „a”

Franciszek, łac. Franciscus, właśc. Jorge Mario Bergoglio SI (ur. 17 grudnia 1936 w Buenos Aires – argentyński duchowny rzymskokatolicki, w latach 1998–2013 arcybiskup Buenos Aires i tym samym prymas Argentyny, w latach 2001–2013 kardynał, 266. papież. Franciszek jest pierwszym papieżem z kontynentu amerykańskiego, a także pierwszym spoza Europy od czasu papieża Grzegorza III. Jest również pierwszym jezuitą wybranym na papieża i pierwszym zakonnikiem od czasu papieża Grzegorza XVI.

Jego rodzice (matka Regina Bergogli i ojciec Mario) byli włoskimi imigrantami, ojciec pracował na kolei. Jako nastolatek miał usunięty fragment prawego płuca w wyniku przebytej infekcji. Po ukończeniu technikum i obronie dyplomu z chemii rozpoczął w wieku 21 lat studia w seminarium w Villa Devoto koło Buenos Aires. 11 marca 1958 wstąpił do zakonu jezuitów i kontynuował naukę w zakonnych domach studiów. W nowicjacie w Chile zgłębiał nauki humanistyczne, w Colegio Maximo San José w San Miguel obronił licencjat z filozofii, w Colegio de la Inmaculada Concepción w Santa Fe studiował literaturę i psychologię.

W latach studiował teologię na wydziale teologicznym Colegio Maximo San José w San Miguel. Przyjął święcenia kapłańskie 13 grudnia 1969, a wieczystą profesję złożył 22 kwietnia W 1992 roku został mianowany biskupem pomocniczym Buenos Aires (tyt. Auca). W czerwcu 1997 został biskupem koadiutorem, a 28 lutego 1998, po śmierci kard. Quarracino, ordynariuszem tej diecezji.

Jako biskup zasłynął swoim skromnym stylem życia - nie korzystał z samochodu i szofera, ale z komunikacji publicznej, mieszkał w skromnym mieszkaniu, sam przygotowywał sobie posiłki. W czasie kryzysu ekonomicznego dotykającego Argentynę zdobył sobie reputację "głosu sumienia. W jednej z wypowiedzi stwierdził: "Żyjemy w części świata o największych nierównościach, w której dokonał się największy wzrost, a jednocześnie najmniej zajęto się ubóstwem. Cały czas trwa niesprawiedliwy podział dóbr, stwarzając sytuację grzechu społecznego" (podczas zgromadzenia biskupów południowoamerykańskich w 2007 r.). W lutym 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera San Roberto Bellarmino. Podczas konklawe w kwietniu 2005 kardynał Bergoglio był wymieniany w gronie papabile, potencjalnych faworytów do następstwa po zmarłym Janie Pawle II.

„Boże miłosierdzie przywraca człowiekowi życie” Tajemnicy Serca Jezusowego jako realnego symbolu najwyższego wyrazu miłosiernej miłości Boga do ludzi poświęcił Papież Franciszek swe rozważania. Wskazał, że ów symbol jest zakotwiczony nie tylko w pobożności ludowej, ale też w Ewangelii. Nauczał o Bożym Miłosierdziu. „Pomyślmy, jakie to piękne! Miłosierdzie Boga daje człowiekowi życie, wskrzesza ze śmierci. – Pan zawsze patrzy na nas z miłosierdziem, z miłosierdziem nas oczekuje. Nie zapominajmy o tym! Nie obawiajmy się do Niego zbliżyć! On ma miłosierne serce! Jeśli ukażemy Mu nasze wewnętrzne zranienia, nasze grzechy, On zawsze nam przebaczy. Jest bowiem czystym miłosierdziem”!

„Wszystko jest łaską. Wszystko – powtórzył Papież. – A jakie są u apostoła znaki życia tą darmowością? Jest ich wiele, ale zaznaczę tylko dwa. Pierwszy to ubóstwo. Głoszenie Ewangelii musi iść drogą ubóstwa. Oto świadectwo tego ubóstwa: nie mam bogactw, a jedyne, co mam, to tylko otrzymany dar, to Bóg. A więc darmowość jest naszym bogactwem”. Drugim znakiem życia darmowością łaski jest umiejętność wielbienia Boga. Odpowiedzią na darmowy dar zbawienia jest równie darmowa, spontaniczna modlitwa uwielbienia.

Prawdziwa wolność wypływa z otwarcia serca na Boga. Jak naucza Papież: „Na tym polega zbawienie: żyć pocieszeniem Ducha Świętego, a nie pociechą ducha tego świata – wyjaśnia Ojciec Święty. – Bo to nie jest pocieszenie, ale grzech. Zbawienie polega na tym, by iść naprzód i otwierać serce na pociechę Ducha Świętego, która jest zbawieniem.”

Ojciec Święty przypomniał biblijne podstawy zobowiązań człowieka w odniesieniu do dzieła stworzenia, a także niebezpieczeństwa, jakie wynikają z lekceważenia tej misji. Kultura trwonienia uczyniła nas niewrażliwymi także na marnotrawienie i wyrzucanie żywności, podczas gdy niestety na całym świecie wiele osób i rodzin cierpi głód. Ojciec Święty pragnie, aby wszyscy podjęli poważny wysiłek, by szanować i chronić rzeczywistość stworzoną, by dostrzegali każdą osobę, by przeciwstawili się kulturze marnotrawienia i odrzucania, a krzewili kulturę solidarności i spotkania..

Hipokryzja to język typowy dla ludzi zepsutych. Zwrócił na to uwagę Papież Franciszek. „To właśnie jest język korupcji, hipokryzja – stwierdził Papież. – Bo gdy Jezus przemawia do swoich uczniów, powiada: «Niech wasza mowa będzie ‘tak, tak; nie, nie’». Obłuda nie jest językiem prawdy, bo prawda nigdy nie jest sama. Zawsze towarzyszy jej miłość! Nie ma prawdy bez miłości. A miłość jest pierwszą z prawd. Kiedy nie ma miłości, nie ma i prawdy”.

„Kościół to nie organizacja kulturalna, ale Jezusowa rodzina, która nie może się zapierać swojej tożsamości w imię nie gorszenia innych Krzyżem”. Zwrócił na to uwagę Papież. W tym momencie mamy do czynienia z pokusą, by czynić dobro bez zgorszenia Wcieleniem i Krzyżem. Jest to wyzwanie, bo tymczasem trzeba być konsekwentnymi w wierze, a Kościół nie ma charakteru jakiejś organizacji kulturalnej, religijnej czy społecznej. „Kościół jest rodziną Jezusa – przypomniał Ojciec Święty.”

Papież Franciszek powiedział, że to Duch Święty jest sprawcą radości, która jest niezbędna w chrześcijańskim życiu. Z grobowymi minami na twarzach nie da się bowiem głosić Chrystusa. Podkreślił to Papież.

To może brzmieć jak herezja, ale jest to największa prawda! Trudniejsze niż kochać Boga jest pozwolić Jemu, by nas ukochał! Sposobem na to, by odwzajemnić tak wielką miłość, jest otwarcie własnego serca i pozwolenie Bogu, by nas umiłował. Pozwolić Mu, aby był blisko nas i czuć Go blisko. Pozwolić Mu, by okazał swą czułość, by nas przytulił”.

Papież Franciszek powiedział "Bóg zawsze przebacza. Nie zapominajcie o tym: Bóg zawsze przebacza! Niektórzy twierdzą, i jest to piękne, że grzech jest owszem obrazą Boga, ale jest także szansą, by się upokorzyć, by zdać sobie sprawę, że jest coś piękniejszego: Boże miłosierdzie.

Każdy z nas ma jakieś bogactwo, które przeszkadza mu w pójściu za Jezusem – mówił Papież. Ojciec Święty wezwał do zrobienia rachunku sumienia z tego, co nam przeszkadza w zbliżeniu się do Chrystusa. „Nie, nie chcemy więcej niż jednego dziecka, bo nie możemy wyjechać na wakacje, nie możemy pojechać tu czy tam, nie możemy kupić domu. Gotowi jesteśmy iść za Panem, ale tylko do pewnego momentu”.

Papież naucza, że u początku wszelkiej ewangelizacji musi stać modlitwa o ogień Ducha Świętego. „Tylko wierna i intensywna relacja z Bogiem pozwala wyjść z zamknięcia i odważnie głosić Ewangelię” – stwierdził papież Franciszek. Zapewnił też, że ewangelizacja da nam radość i pokrzepienie. Egoizm natomiast rodzi smutek i zgorzkniałość.

Odważna, pokorna i usilna modlitwa czyni cuda. Przypomniał o tym Papież Franciszek. Modlitwa czyni cuda, ale musimy wierzyć! Myślę, że możemy wypowiedzieć tę piękną modlitwę i powtarzać ją cały dzisiejszy dzień: «Wierzę, Panie, zaradź memu niedowiarstwu».

Chrześcijanin jest człowiekiem radości i wielkich pragnień. Papież jednak zastrzegł, że chrześcijańska radość to nie to samo co powierzchowna wesołkowatość. Jednak radość to coś więcej, to co innego. Nie wynika ona z sytuacji, z danej chwili, ale jest czymś głębszym. Jest darem. Wesołość natomiast, jeśli chcemy być zawsze weseli, staje się czymś błahym, powierzchownym i odbiera nam chrześcijańską mądrość. Stajemy się wówczas trochę szaleni, nieautentyczni.

"Chciałbym Kościoła biednego i dla biednych”. "Starość jest siedzibą mądrości. Podarujmy tę mądrość młodym. Niech będzie jak dobre wino, które z latami staje się lepsze”. "Kościół nie jest instytucją polityczną, ale przede wszystkim duchową”. "Nie zapominajcie, że Bóg nigdy nie ma dosyć przebaczania. To my mamy dosyć proszenia go o przebaczenie." "Nienawiść, zazdrość, pycha zanieczyszczają życie! Tak więc strzec oznacza czuwać nad naszymi uczuciami, nad naszym sercem, gdyż z niego wychodzą intencje dobre i złe: te, które budują, i te, które niszczą!” "Nie powinniśmy bać się dobroci ani też wrażliwości!„ "Prawdziwą władzą jest służba."

kariery,15176,i.html kariery,15176,i.html odrzucany-przez odrzucany-przez