KOMPETENCJE WYCHOWAWCZE RODZICÒW

 „ Dziecko jest jak skarb o nka, ile do niej włożymy, tyle wyjmiemy.”

 „Dzieci są motorem, lecz rodzice kierownicą”

 „Rodzice dziwią się, dlaczego woda ma gorzki smak, a tymczasem sami zmącili źródło”

Zagadnienia dzisiejszego spotkania Potrzeby każdego czlowieka Agresja Komunikacja

 My wszyscy zarówno dorośli jak dzieci mamy takie potrzeby, które muszą być zaspokojone, aby nasz psychiczny organizm mógł się rozwijać.

Potrzeby fizyczne To potrzeby niezbędne do życia takie jak picie, jedzenie, sen, ale także dotyk, bliskość fizyczna drugiej osoby, przytulnie.

DZIECKO OTOCZONE MIŁOŚCIĄ UCZY SIĘ RADOŚCI ŻYCIA.

DZIECKO OTOCZONE WROGOŚCIĄ UCZY SIĘ AGRESJI.

Potrzeba bezpieczeństwa Dziecko musi polegać na swoich rodzicach, musi mieć pewność, że rodzice się o niego troszczą. Dziecko potrzebuje wyznaczania granic. Konieczne jest ustalenie jasnych zasad i norm i konsekwentne ich przestrzeganie. Reguły, które ustalimy powinny być niezmienne, muszą obowiązywać dziś, jutro i pojutrze… dziecko musi wiedzieć, dlaczego jest chwalone-nagradzane lub karane. Kara konstruktywna to zabranie przywileju-brak nagrody, ale po wcześniejszym ustaleniu z dzieckiem, co mu wolno, czego nie wolno, a co powinno. Kara nie może zależeć od humorów i nastroju danej chwili rodzica. Jasno wytyczone granice, dają dziecku poczucie bezpieczeństwa, gdyż wie, czego może się spodziewać.

DZIECKO ŻYJĄCE W POCZUCIU BEZPIECZEŃSTWA UCZY SIĘ UFNOŚCI.

DZIECKO ŻYJĄCE W STRACHU UCZY SIĘ LĘKLIWOŚCI.

Potrzeby społeczne Przynależność do określonej grupy społecznej, potrzeba bycia w niej akceptowanym i kochanym – rodzina, grupa rówieśników.

DZIECKO AKCEPTOWANE UCZY SIĘ KOCHAĆ.

DZIECKO WYŚMIEWANE UCZY SIĘ NIEŚMIAŁOŚCI.

Potrzeba uznania Każdy człowiek potrzebuje uznania, docenienie, pochwały. Każdy z nas potrzebuje przeżyć sukces, to tak wpływa na samoocenę, podnosi poczucie własnej wartości. Motywuje do działania, do podejmowania kolejnych wyzwań. W ten sposób uczymy się coraz więcej, następuje rozwój. Człowiek się realizuje.

DZIECKO ZACHĘCANE UCZY SIĘ WIARY W SIEBIE.

DZIECKO ZAWSTYDZONE UCZY SIĘ POCZUCIA WINY.

Potrzeba samorealizacji Człowiek potrzebuje spełnienia, poczucia, że jest się kimś wyjątkowym i szczególnym. Kimś niepowtarzalnym, kogo istnienie jest bardzo ważne i potrzebne, kto wkłada cząstkę siebie w tworzenie otaczającej rzeczywistości, dzięki swoim predyspozycjom, zdolnościom, zainteresowaniom. Potrzeba poczucia indywidualności i odrębności.

DZIECKO DARZONE UZNANIEM UCZY SIĘ, ŻE DOBRZE MIEĆ CEL.

Jeśli dziecko ma zaspokojone wszystkie potrzeby rozwija się i prawidłowo funkcjonuje.

 Jeśli któraś z potrzeb nie zostaje zaspokojone, zachowanie człowieka może przybrać formę postępowania niezgodnego z ogólnie przyjętymi normami i zasadami. Przykładem może być agresja.

PRZYCZYNY AGRESJI W literaturze naukowej nie ma zgodności na temat źródeł agresji. Może być ona:  reakcją na frustrację,  zachowaniem wyuczonym społecznie.  tendencją wrodzoną.

AGRESJA JAKO CECHA WRODZONA  Oznacza, że chodzi o instynktowną skłonność do agresji, która poszukuje ujścia.  Jeżeli dziecko ma słaby system nerwowy, to szybciej i mocniej reaguje na nieprawidłowe sytuacje środowiskowe.

REAKCJA NA FRUSTRACJĘ  Frustracja to przykry stan emocjonalny, gdy jednostka usiłująca zaspokoić jakąś potrzebę, natrafia na przeszkody nie do pokonania. Skutkiem sytuacji frustracyjnej jest powstanie napięcia emocjonalnego, występującego w formie gniewu, złości.

SYTUACJE WYWOŁUJĄCE FRUSTRACJE U DZIECI SYTUACJE WYWOŁUJĄCE FRUSTRACJE U DZIECI  Gdy dziecko jest stale upominane, krytykowane przez rodziców czy rówieśników. Porównywane z innymi. Wówczas zablokowana zostaje potrzeba uznania społecznego. Dziecko czuje się „niekochane” i „niechciane”.  Ciągłe nakazy i zakazy ze strony dorosłych blokują potrzebę samodzielności, powodują ograniczenia aktywności dziecka. Wywołują złość, gniew, irytację, bunt.  Nieotrzymanie lub odebranie atrakcyjnej dla dziecka rzeczy, zakaz oglądania TV, zakaz wychodzenia z domu wywołują negatywne emocje, które mogą prowadzić do agresji.  Sytuacja traumatyczna występująca nagle np. śmierć kogoś bliskiego, ciężka choroba.

AGRESJA – ZACHOWANIE WYUCZONE SPOŁECZNIE  Dziecko obserwuje rozmaite zachowania w otoczeniu i mimowolnie je naśladuje. Najczęściej negatywne zachowania są przekazywane dzieciom przez: - bohaterów bajek, filmów, książek, - ulubionych piosenkarzy, - grupę rówieśniczą, - rodziców, rodzeństwo i innych krewnych. Błędy popełniane przez rodziców mogą stanowić przyczynę agresji ich dzieci:  częste karanie,  uleganie dziecku, niekonsekwencja,  sprzeczność postaw ojca i matki.

 :”Jedyne co możesz zrobić dla dziecka to wychować je, nie możesz przeżyć za nie życia.”

JAK POSTĘPOWAĆ Z DZIEĆMI PRZEJAWIAJĄCYMI ZACHOWANIA AGRESYWNE?

* STWÓRZMY SPOKOJNĄ NASYCONĄ CIEPŁEM I ŻYCZLIWOŚCIĄ ATMOSFERĘ EMOCJONALNĄ W RODZINIE. OKAZUJMY DZIECIOM MIŁOŚĆ I ZAINTERESOWANIE. ROZMAWIAJMY Z NIMI. * USTALMY JASNE REGUŁY I ZASADY RZĄDZĄCE W RODZINIE I KONSEKWENTNIE ICH PRZESTRZEGAJMY. * STOSUJMY Z ROZWAGĄ KARY, GDYŻ KARA CZĘSTO NIE LIKWIDUJE ZACHOWAŃ AGRESYWNYCH. * ORGANIZUJMY DZIECIOM AKTYWNOŚĆ RUCHOWĄ (SPORTOWĄ, ZABAWOWĄ), ABY MOGŁY W SPOSÓB KONTROLOWANY WYŁADOWAĆ NADMIAR DRZEMIĄCEJ W NICH ENERGII. * STARAJMY SIĘ BYĆ DLA SWOICH DZIECI POZYTYWNYM WZOREM DO NAŚLADOWANIA. * CHROŃMY DZIECI PRZED SZKODLIWYM WPŁYWEM MODELI AGRESYWNEGO ZACHOWANIA SIĘ. * UCZMY DZIECI TOLERANCJI I POSZANOWANIA DRUGIEGO CZŁOWIEKA, GDYŻ SĄ TO WARTOŚCI NIEZBĘDNE DO POPRAWNEGO FUNKCJONOWANIA W SPOŁECZEŃSTWIE.

JAK ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM?  Słuchaj uważnie i cierpliwie tego, co dziecko ci opowiada, nie przerywaj swoim komentarzem i krytyką, choćby to, co słyszysz budziło twój niepokój.  Korzystaj z mimiki twarzy i mowy ciała np. potakuj, aby dziecko wiedziało, że jesteś zainteresowany, tym, co mówi.  Aby dziecko zachęcić do rozmowy, zadawaj pytania otwarte np. „Jak upłynęło ci popołudnie?” zamiast „Uczyłeś się?”

RODZICU PAMIETAJ:  Pełne partnerstwo między rodzicami i dzecmi nie jest dobre. Ktoś musi być kapitanem rodzinnej drużyny i lepiej, aby ta rola przypadła rodzicom.  Nie nadużywaj swojej pozycji – starszego i silniejszego. Zastanawiaj się, czy w podejmowaniu decyzji kierujesz się rzeczywistym dobrem dziecka czy może raczej realizujesz własną potrzebę.

RODZICU, PAMIETAJ Warto wprowadzić niezbędne, istotne ograniczenia w postaci przejrzystego kontraktu między dzieckiem a rodzicem. Wymagajmy, ale też pozwólmy dziecku podejmować część decyzji.

RODZICU, PAMIETAJ  Trzeba zaakceptować fakt, że dziecko jest odrębną osobą i przyznać mu tyle autonomii i władzy, ile jest gotowe przyjąć.  Dziecko potrzebuje od dorosłych pełnej akceptacji, wsparcia emocjonalnego, zrozumienia i bliskości.  Codziennie znajdź kilka minut dla swojego dziecka.

 Nie psuj mnie, dając mi wszystko o co Cię poproszę.  Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie.  Nie pozwól mi ukształtować złych nawyków.  Nie rób tak, abym czuł się mniejszym niż jestem.  Nie karć mnie w obecności innych.  Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami.  Nie rób tak, abym swoje pomyłki uważał za grzechy.  Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz  Poświęć mi trochę więcej swojego wolnego czasu. LIST TWOJEGO DZIECKA

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ.