Nadprzewodnictwo Gwiazdoń Dagmara WGIG, ZiIP, grupa 2
Odkrycie nadprzewodnictwa – 1911 rok Heike Kamerlingh Onnes Badając rtęć w temperaturze wrzenia helu pod normalnym ciśnieniem, zaobserwował zanik oporu elektrycznego. Nagroda Nobla – 1913 rok
Definicja Nadprzewodnictwo jest stanem materiału, w jaki ten przechodzi w bardzo niskich temperaturach i charakteryzuje się ono całkowitym zanikiem oporu elektrycznego w tym materiale. Spadek oporu elektrycznego rtęci przy przejściu poniżej temp. krytycznej.
Zjawisko Meissnera - rok 1933 Walther Meissner i Robert Ochsenfeld zaobserwowali efekt wypychania pola magnetycznego z nadprzewodnika.
Teoria BCS – rok 1957 John Bardeen, Leon Cooper, John Schrieffer »Opis teorii nadprzewodnictwa »Nagroda Nobla 1972 rok
Pole krytyczne - H c Wartość zewnętrznego pola magnetycznego, powyżej której nadprzewodnictwo zanika. Zależność pola krytycznego od temperatury:
Nadprzewodniki typu I To materiały, które unoszą się nad polem magnetycznym. W przypadku gry natężenie pola magnetycznego przekroczy wartość graniczną efekt nadprzewodnictwa zanika. Np. niektóre czyste metale: Al, Hg, Pb
Nadprzewodniki typu II To materiały, które pozwalają przenikać się polu magnetycznemu i nie tracą przy tym własności nadprzewodzących.
Nadprzewodniki typu II
Nadprzewodniki niskotemperaturowe To materiały, których temperatura przejścia w stan nadprzewodnictwa jest niższa od temperatury wrzenia ciekłego azotu (77 K, czyli -196˚C).
Nadprzewodniki wysokotemperaturowe To materiały, których temperatura przejścia w stan nadprzewodnictwa jest wyższa od temperatury wrzenia ciekłego azotu (77 K). Alex Muller i Georg Bednorz 1986 rok – odkrycie nadprzewodnictwa wysokotemperaturowego dla ceramicznego związku lantanu, baru, miedzi i tlenu (35 K) Obecny rekord:
Wykorzystanie nadprzewodnictwa »W diagnostyce medycznej (nowe, dokładniejsze tomografy) »W akceleratorach przyspieszających cząstki do ogromnych energii »W transporcie („lewitujące” pociągi) »W nadprzewodzących liniach przesyłowych
Dziękuję za uwagę