1 PANEL dr Kornelia Rybicka, prof. dr hab. Wacław Zawadowski Czy należy zwiększać międzyprzedmiotowość egzaminu zewnętrznego? Wykład wstępny dr Kornelii Rybickiej

Próby zbliżenia w kształceniu ogólnym między naukami przyrodniczymi i humanistycznymi,,Uświadomiły przynajmniej wielu z ich ówczesnych uczestników, jak duża niewiedza, jak wiele uprzedzeń, a nawet pychy zagnieździło się po obu jego stronach.” S. J. Schmitd, Od tekstu do systemu.(...)

fatalistyczna TERAŹNIEJSZOŚĆ hedonistyczna PRZYSZŁOŚĆ PRZESZŁOŚĆ negatywna pozytywna POSTRZEGANIE CZASU (Zimbardo)

Uśrednione charakterystyki postrzegania czasu nauczycieli i uczniów

„Najniższe oceny otrzymywali Fataliści, następni za nimi byli Hedoniści. Przyszłościowcy byli na samym szczycie tego rozkładu. Ogólnie rzecz biorąc, Teraźniejsi otrzymywali lepsze oceny z zajęć które lubili niż z zajęć nielubianych. Dla Przyszłościowców kwestia upodobań nie ma znaczenia,...” P. Zimbardo „Paradoks czasu”, s. 111

Omawiając sylwetkę Stanisława Wokulskiego, stwarzam sytuacje dydaktyczne wymagające wyjaśnienia pojęć i zjawisk fizycznych będących w kręgu zainteresowań bohatera, np. perpetuum mobile. Uważam, że tematy maturalne z języka polskiego mogą odnosić się do tekstów literackich wymuszających odwołanie się piszących do wiedzy z zakresu nauk matematyczno-przyrodniczych. Wybrane pytania ankiety określającej interdyscyplinarność nauczycieli języka polskiego

Uśrednione charakterystyki postrzegania czasu nauczycieli języka polskiego

J Ę ZYK POLSKI Ucze ń doskonali sprawno ść analizy i interpretacji tekstów kultury; zyskuje nowe narz ę dzia, dzi ę ki którym jego lektura jest coraz dojrzalsza, bardziej ś wiadoma i samodzielna; MATEMATYKA Uczeń interpretuje i tworzy teksty o charakterze matematycznym, używa języka matematycznego do opisu rozumowania i uzyskanych wyników. PODSTAWA PROGRAMOWA KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO III etap edukacyjny – cele kształcenia

Pojmowanie biegłości w czytaniu, niezależnie od rodzaju tekstu, jest dostosowane do celu tej czynności: 1)przeżycie literackie 2)zdobycie informacji

Wychowany w zupełnej wolności, z początku nie mogłem przywyknąć do więzienia i długo gorzko płakałem. Cały we łzach, obróciłem oczy ku jedynemu kwadratowemu oknu znajdującemu się w izbie i zacząłem rachować szyby. Było ich dwadzieścia sześć na długość i tyleż na szerokość. Przypomniałem sobie lekcje arytmetyki ojca Anzelma, którego nauka nie wykraczała poza mnożenie. Pomnożyłem wysokość kwadratów przez szerokość i z zadziwieniem ujrzałem, że wypadła mi prawdziwa ilość szyb. Ustały moje łkania i ukoiła się boleść. Powtórzyłem obliczenie, opuszczając jeden, a potem dwa pasy kwadratów, raz z szeregów pionowych, to znowu z poziomych. Zrozumiałem naówczas, że mnożenie jest tylko wielokrotnością dodawania i że powierzchnie dają się tak samo mierzyć jak i długości. Dzień dwudziesty czwarty

Niebawem wszedł ojciec (...). Zapoznawszy się z moimi obliczeniami, rzekł: - Mój synu, gdybym do tego okna, mającego 26 kwadratów we wszystkich kierunkach, dodał dwa na linii podstawy, chcąc zarazem zachować kształt kwadratu, ile by razem było kwadratów? Odpowiedziałem bez wahania: - Miałbym z boku i u góry dwa pasy, każdy z 52 kwadratów, a nadto w rogu mały kwadrat o czterech kwadracikach dotykający obu pasów.

Słowa te przejęły ojca żywą radością, którą jednak starał się ukryć, po czym rzekł: -Gdybym atoli dodał u podstawy okna linię nieskończenie wąską, jaki byłby kwadrat? Zastanowiłem się przez chwilę i odpowiedziałem: - Miałbym dwa pasy równie długie jak boki okna, ale nieskończenie wąskie, co zaś do kwadratu narożnego, ten byłby tak mały, że nie mogę go sobie żadnym sposobem wyobrazić. Tu ojciec upadł na krzesło, złożył ręce, wzniósł oczy ku niebu i rzekł: - Wielki Boże, on sam odgadł prawo dwumianu i jeżeli mu nie przeszkodzę, gotów odkryć cały rachunek różniczkowy!

a a S1S1 b S2S2 S4S4 b S3S3 S = S 1 + S 2 + S 3 + S 4 S = a 2 + ab + ab + b 2 (a + b) 2 = a 2 + 2ab + b 2 (a + b) 3 = (a + b) n =