Stała dysocjacji i prawo rozcieńczeń Ostwalda Związek stałej dysocjacji ze stężeniem i stopniem dysocjacji - prawo rozcieńczeń Ostwalda
Stała dysocjacji Kd Stała dysocjacji (Kd) – stała równowagi reakcji dysocjacji dla reakcji: AB ↔ A+ + B- gdzie: [A+]; [B-]; [AB] – stężenia molowe w stanie równowagi. Stała dysocjacji jest wielkością charakterystyczną dla danego elektrolitu, nie zależną od stężenia elektrolitu, zależną wyłącznie od temperatury. Im większa wartość Kd, tym mocniejszy elektrolit
Stała dysocjacji Kd Słabe elektrolity typu AB2, AB3 ( kwasy wieloprotonowe, zasady wielowodorotlenowe) dysocjują stopniowo, Kd wyznacza się do każdego stopnia dysocjacji. Stała dysocjacji dla H3PO4 w temp. 25oC i Cm =0,1mol/dm3 Do mocnych elektrolitów zaliczamy: Sole rozpuszczalne w wodzie, Wodorotlenki litowców i berylowców z wyjątkiem Be(OH)2 i Mg(OH)2 Kwasy: HCl, HBr, HI, HNO3, H2SO4, HClO4 I stopień H3PO4 ↔ H+ + H2PO4- α1 = 23,9% Kd1 = 7,5·10-3 [mol/dm3] II stopień H2PO4- ↔ H+ + HPO42- α2 = 1,6·10-1% Kd2 = 6,3·10-8 [mol/dm3] III stopień HPO42- ↔ H+ + PO43- α3 = 1,8·10-2% Kd3 = 1,3·10-12 [mol/dm3]
Prawo rozcieńczeń Ostwalda Prawo rozcieńczeń Ostwalda – określa związek między stężeniem roztworu elektrolitu i stopniem dysocjacji α gdzie: Kd – stała dysocjacji co – stężenie molowe α – stopień dysocjacji Jeżeli α < 0,05 (5%) lub , to 1 – α ≈ 0 w związku powyższym wzór przybiera postać: Kd = co · α2 stąd
Prawo rozcieńczeń Ostwalda Jeżeli α > 0,05 (5%) lub to