„Być kobietą, być kobietą..” Szymon Kraszewski
Wygląd kobiet na przestrzeni epok ulegał nieustannym zmianom Wygląd kobiet na przestrzeni epok ulegał nieustannym zmianom. Prezentacja ta przedstawia wygląd kobiet średniowiecza, renesansu, i baroku.
Średniowiecze Ubiór chłopski we wczesnym średniowieczu u kobiet składał się najczęściej z długiej płóciennej koszuli (od XV w. ozdobionej kołnierzykiem) na która od pasa zakładano 1-2 zapaski tworzące rodzaj długiej spódnicy. Plecy okrywano obszernym rąbkiem, a na głowę zakładano chustę lub czepiec.
Renesans W renesansie ceniono kobiety o bardziej krągłych kształtach. Elegantki nosiły suknie wyszywane złotą nitką i naszywane drogocennymi kamieniami. Za ładne uważano kwadratowe dekolty i krezy – rodzaje sztywnego szerokiego kołnierza, bądź zasłaniającego szyję w formie grubego kółka, bądź rozciętego i stojącego dookoła kwadratowego dekoltu, dając ozdobne tło dla twarzy.
Barok Strój kobiecy w okresie baroku był w porównaniu z męskim znacznie skromniejszy. Odzież damska wzorowała się w ogólnych zarysach na konwencji szat męskich. Dopiero w latach kolejnych i to stopniowo kształtował się proces uniezależniania się mody damskiej. Na suknie, składające się z marszczonych spódnic złączonych z obcisłym stanikiem zarzucały szlachcianki jako okrycie wierzchnie delie, kontusiki i szuby. Zamożniejsze szyły je z kosztownych tkanin jedwabnych, aksamitnych, z brokatów i złotogłowi. Stroje męskie i kobiece były zdobione piórkami, wstążkami i koronkami.
W dziejach europejskiego stroju można wyróżnić trzy okresy: Pierwszy – od starożytności do XIV wieku, kiedy to ubiory był długie i fałdziste i właściwie wszyscy nosili się podobnie – mężczyźni i kobiety, bogaci i niezamożni. Drugi- trwał od XIV do XIX wieku. Radykalnie zmienił się wtedy strój męski Trzeci – i na zachodzie i na wschodzie Europy zmiany przyniosło uprzemysłowienie i wszystkie jego społeczne konsekwencje. XIX wiek to ubiór zindywidualizowany
Koniec