 Aleksander Domogarow  Biografia  Kariera  Filmografia  Swietłana Chodczenkowa  Biografia  Kariera  Filmografia  Barbara Brylska  Biografia  Kariera  Filmografia

Aleksander Jurjewicz Domogarov urodził się 12 lipca 1963 roku w Moskwie. W 1980 roku ukończył szkołę średnią i muzyczną, a w 1984 roku Wyższą Szkołę Teatralną im. Szczep kina przy Teatrze Małym w Moskwie, gdzie pracował przez rok po ukończeniu studiów. W 1984 ukończył studia aktorskie w Moskwie. Pracował w Teatrze Armii Radzieckiej. Miał dwóch synów, starszy Dmitrij zginął r.. W Polsce znany głównie z roli Bohuna w ”Ogniem i mieczem” Jerzego Hoffmana oraz Siergieja w popularnym serialu kryminalnym ”Fala Zbrodni”. Aleksander Jurjewicz Domogarov urodził się 12 lipca 1963 roku w Moskwie. W 1980 roku ukończył szkołę średnią i muzyczną, a w 1984 roku Wyższą Szkołę Teatralną im. Szczep kina przy Teatrze Małym w Moskwie, gdzie pracował przez rok po ukończeniu studiów. W 1984 ukończył studia aktorskie w Moskwie. Pracował w Teatrze Armii Radzieckiej. Miał dwóch synów, starszy Dmitrij zginął r.. W Polsce znany głównie z roli Bohuna w ”Ogniem i mieczem” Jerzego Hoffmana oraz Siergieja w popularnym serialu kryminalnym ”Fala Zbrodni”.

Jest jednym z niewielu rosyjskich aktorów, którym udało się zdobyć popularność poza granicami Rosji i występować w zagranicznych produkcjach filmowych. Po studiach pracował w Teatrze Małym, później przez 9 lat w Teatrze Sowieckiej Armii, gdzie zagrał 13 głównych ról. Od 1994 roku Domogarow jest aktorem w Teatrze im. Mossowieta, gdzie zagrał cztery główne role. Między innymi rolę Murata w sztuce Mój biedny Murat Arbuzowa (premiera 1995) i Georga w Kochanym przyjacielu. Najnowsza jego premiera to tytułowa rola w sztuce Niżyński Zwariowany Boży Klown. Aleksander Domogarow wystąpił w około 20 filmach fabularnych, m.in.: Testament (1984), Michaił Łomonosow (1985), Krzyż miłosierdzia (1986), Gdyby było wiadomo (1991), Zemsta błazna (1992), W imperium orłów (1993), Hrabina de Monserau (1994), Biały taniec (1999), Bandycki Petersburg (1999). W Polsce ogromną popularność przyniosła mu rola Bohuna w Ogniem i mieczem (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana. Prosto z planu Hoffmana trafił na plan "Na koniec świata", w którym partnerowała mu Justyna Steczkowska. Domogarow nakręcił zdjęcia do swojego pierwszego filmu w Szwecji. Na planie "Nurka" ponownie spotkał się z Izabellą Scorupco (Helena w Ogniem i mieczem. Jest jednym z niewielu rosyjskich aktorów, którym udało się zdobyć popularność poza granicami Rosji i występować w zagranicznych produkcjach filmowych. Po studiach pracował w Teatrze Małym, później przez 9 lat w Teatrze Sowieckiej Armii, gdzie zagrał 13 głównych ról. Od 1994 roku Domogarow jest aktorem w Teatrze im. Mossowieta, gdzie zagrał cztery główne role. Między innymi rolę Murata w sztuce Mój biedny Murat Arbuzowa (premiera 1995) i Georga w Kochanym przyjacielu. Najnowsza jego premiera to tytułowa rola w sztuce Niżyński Zwariowany Boży Klown. Aleksander Domogarow wystąpił w około 20 filmach fabularnych, m.in.: Testament (1984), Michaił Łomonosow (1985), Krzyż miłosierdzia (1986), Gdyby było wiadomo (1991), Zemsta błazna (1992), W imperium orłów (1993), Hrabina de Monserau (1994), Biały taniec (1999), Bandycki Petersburg (1999). W Polsce ogromną popularność przyniosła mu rola Bohuna w Ogniem i mieczem (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana. Prosto z planu Hoffmana trafił na plan "Na koniec świata", w którym partnerowała mu Justyna Steczkowska. Domogarow nakręcił zdjęcia do swojego pierwszego filmu w Szwecji. Na planie "Nurka" ponownie spotkał się z Izabellą Scorupco (Helena w Ogniem i mieczem.

Aleksander Domogarow jest głównie znany z filmu J. Hoffmana pt. „Ogniem i mieczem”. Zagrał w nim rolę Bohuna. Ponad to grał również w innych polskich filmach, np. w 1999 roku zagrał rolę Wiktora w filmie „Na koniec świata”. Grał on nie tylko w filmach, ale również w serialach, po za rosyjskimi serialami, znalazł się też polski „Fala zbrodni”, w którym zagrał szefa mafii Siergieja Iljuszyna Karpin. Inne filmy w których grał A. Domogarow :  2010 : „ Latający Cyprian” jako Valenty  2009 : „ Car” jako Aleksiej Basmanow  2007 : „ Volkodav : Ostatni z rodu Szarych Psów” jako Ludożerca  2005 : ”Anna Karenina ”jako Hrabia Wroński Oraz wiele, wiele innych.

Swietłana Chodczenkowa urodziła się 21 stycznia 1983 w Moskwie. Jest ona rosyjską aktorką, zagrała główną rolę w filmie Waldemara Krzystka pt. "Mała Moskwa", za którą otrzymała nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. Większość swojego życia mieszkała razem z matką w mieście Żeleznodorożnyj. W 1999 rozpoczęła pracę w agencji modelek, ale później zdecydowała się na karierę aktorską. W 2005 ukończyła szkołę aktorską im. Borisa Szczukina. W filmie zadebiutowała w 2003 rolą Wiery w obrazie Błogosławcie. 13 grudnia 2005 wyszła za mąż z aktorem Władymirem Władymirowiczem Jagłycą, lecz małżeństwo rozpadło się cztery lata później.

Swietłanie Chodczenkowej udało się rozpocząć karierę ekranową jeszcze zanim zdobyła akademickie wykształcenie (2005). Miała okazję zadebiutować już na I roku studiów i to od razu w pierwszoplanowej roli w dramacie „Pobłogosławcie kobietę” w reżyserii znanego i szanowanego w Rosji twórcy - Stanisława Goworuchina. Zanim spotkała się z nim ponownie na planie ekranizacji powieści „Nie samym chlebem” Władimira Dudincewa, gdzie znów wcieliła się w pierwszoplanową postać kobiecą, zaistniała na małym ekranie, jako jedna z gwiazd takich seriali, jak historyczno-przygodowy „Talizman miłości”, thriller „Rieltor”, czy dramat „Karuzela”. To wystarczyło, by osiągnąć w rodzinnym kraju status gwiazdy.

Swietłana Chodczenkowa zagrała w filmie produkcji Rosyjsko – Polskiej. Film ten nosi tytuł „Mała Moskwa”. Zagrała ona w nim rolę Wiery. Inne filmy w których zagrała to np. :  2010 : „ Lyubov v bolshom gorode 2” jako Nastya  2009 : „ Miłość w wielkim mieście” jako Nastia  2008 : „ Prawdziwy tata” jako Ludmiła  2007 : „ Kilometr zero” jako Alina  2006 : „ Chetyre taksista i sobaka 2” jako Kozyrkina  2005 : „ Nie samym chlebem” jako Natasha

Barbara Brylska urodziła się 5 czerwca 1941 roku w Skotnikach koło Łęczycy. Kiedy kończyła Wydział Aktorski PWSTiF w Łodzi w 1967 roku, była już rozpoznawalną aktorką. W latach 70- tych była jedna z najbardziej znanych polskich aktorek zagranicą. To jedynie nieliczne z tytułów, w których wzięła udział w latach 70- tych i 80-tych, najczęściej pojawiając się w roli amantki. Mówi się, że jeszcze dziś jest bardziej popularna w Rosji i na Ukrainie, niż w kraju. W 1993 roku w wypadku samochodowym zginęła jej 20-letnia córka, Barbara Kosmal.

Debiutem filmowym Brylskiej był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza „Kalosze szczęścia”, pierwszym kredytowanym występem – rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie „Ich dzień powszedni” (1963) Aleksandra Ścibora-Rylskiego, zaś rolą przełomową – kreacja fenickiej kapłanki Kamy w ekranizacji „Faraona” (1963) Jerzego Kawalerowicza z Jerzym Zielnikiem w roli głównej. W 1969 roku zasłynęła rolą pięknej Krzysi w adaptacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana, co dało jej możliwość wielu występów w filmach produkowanych w krajach bloku wschodniego. I tak, w 1970 roku pojawiła się wraz z Danielem Olbrychskim w wojennym „Wyzwoleniu” produkcji ZSRR, w 1971 – w enerdowskim filmie szpiegowskim „Pygmalion XII”, w 1976 roku - w czechosłowackim „Koncercie dla pozostałych”. Barbara Brylska jednocześnie pojawiała się w produkcjach polskich – komedii „Poszukiwany, poszukiwana” (1972) Stanisława Barei, dramacie „Anatomia miłości” (1972) Romana Załuskiego, czy też -jako Evita - w telewizyjnym serialu „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego. W 1987 roku zagrała panią Mielżyńską w niezbyt udanej adaptacji prozy Marii Rodziewiczówny – „Między ustami a brzegiem pucharu” Karola Chodury i Zbigniewa Kuźmińskiego. W 1993 roku wystąpiła u Filipa Bajona w komedii „Lepiej być piękną i bogatą”, rok później – w telewizyjnym filmie Waldemara Krzystka „Polska śmierć” (1994), a w 1996 – w sensacyjnym obrazie Jana Kidawy – Błońskiego „Wirus”. W latach 90-tych oraz w pierwszych latach nowego wieku artystka zasłynęła jednak głównie ze swoich ról telewizyjnych. W latach występowała w „Banku nie z tej ziemi”, w 1998 – w „Ekstradycji”, w okresie od pojawiała się w roli Barbary Burskiej (matki Jakuba) w popularnym serialu „Na dobre i na złe”, zaś od 2002 roku gości na małych ekranach w roli Celiny Żmudy - jednej z bohaterek serialu „Samo życie”. Ostatnio wystąpiła w filmie Bogusława Lindy „Jasne błękitne okna” (2007), wzięła też udział w rosyjskiej komedii w reżyserii Timura Bekmambetova. Dwukrotnie (w 1971 i 1973) otrzymała tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na festiwalu w Łagowie. W 1977 roku została uhonorowana Złotymi Kwiatami dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych. W 1975 roku dostała Złoty Krzyż Zasługi z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej, w dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w propagowaniu polskiej kultury za granicą, a w Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Debiutem filmowym Brylskiej był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza „Kalosze szczęścia”, pierwszym kredytowanym występem – rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie „Ich dzień powszedni” (1963) Aleksandra Ścibora-Rylskiego, zaś rolą przełomową – kreacja fenickiej kapłanki Kamy w ekranizacji „Faraona” (1963) Jerzego Kawalerowicza z Jerzym Zielnikiem w roli głównej. W 1969 roku zasłynęła rolą pięknej Krzysi w adaptacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana, co dało jej możliwość wielu występów w filmach produkowanych w krajach bloku wschodniego. I tak, w 1970 roku pojawiła się wraz z Danielem Olbrychskim w wojennym „Wyzwoleniu” produkcji ZSRR, w 1971 – w enerdowskim filmie szpiegowskim „Pygmalion XII”, w 1976 roku - w czechosłowackim „Koncercie dla pozostałych”. Barbara Brylska jednocześnie pojawiała się w produkcjach polskich – komedii „Poszukiwany, poszukiwana” (1972) Stanisława Barei, dramacie „Anatomia miłości” (1972) Romana Załuskiego, czy też -jako Evita - w telewizyjnym serialu „Kariera Nikodema Dyzmy” (1980) Jana Rybkowskiego i Marka Nowickiego. W 1987 roku zagrała panią Mielżyńską w niezbyt udanej adaptacji prozy Marii Rodziewiczówny – „Między ustami a brzegiem pucharu” Karola Chodury i Zbigniewa Kuźmińskiego. W 1993 roku wystąpiła u Filipa Bajona w komedii „Lepiej być piękną i bogatą”, rok później – w telewizyjnym filmie Waldemara Krzystka „Polska śmierć” (1994), a w 1996 – w sensacyjnym obrazie Jana Kidawy – Błońskiego „Wirus”. W latach 90-tych oraz w pierwszych latach nowego wieku artystka zasłynęła jednak głównie ze swoich ról telewizyjnych. W latach występowała w „Banku nie z tej ziemi”, w 1998 – w „Ekstradycji”, w okresie od pojawiała się w roli Barbary Burskiej (matki Jakuba) w popularnym serialu „Na dobre i na złe”, zaś od 2002 roku gości na małych ekranach w roli Celiny Żmudy - jednej z bohaterek serialu „Samo życie”. Ostatnio wystąpiła w filmie Bogusława Lindy „Jasne błękitne okna” (2007), wzięła też udział w rosyjskiej komedii w reżyserii Timura Bekmambetova. Dwukrotnie (w 1971 i 1973) otrzymała tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na festiwalu w Łagowie. W 1977 roku została uhonorowana Złotymi Kwiatami dla najpopularniejszej aktorki krajów socjalistycznych. W 1975 roku dostała Złoty Krzyż Zasługi z okazji 30-lecia kinematografii w Polsce Ludowej, w dyplom Ministra Spraw Zagranicznych za zasługi w propagowaniu polskiej kultury za granicą, a w Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Barbara Brylska zagrała w rosyjskich produkcjach, takich jak np. :  1988 : „Chas polnoluniya” jako Zakonnica  2007 : „Ironiya sudby. Prodolzheniye” jako Nadia  1970 : „Osvobozhdenie” jako Helena  1991 : „Ał, ograblenie pojezda - Za wsio nado płatit” Zagrała ona również w polskich filmach np. „Basia”(1993) i „Natchnij mnie wiarą”(1994) w których grała samą siebie, oraz w serialach takich jak np. „Samo życie”, „Niania” czy „07 zgłoś się”. Po za tym B. Brylska ma bardzo długą listę polskich filmów w których miała okazję zagrać.